25 jan 2013 - 21:40

AL

0

4

Ik was net door mijn vader het huis uit geschopt. Ja dat deed mijn vader, maar hij is niet goed bij zijn hoofd. Drinkt veel te veel, altijd dronken. En mijn moeder is al sinds mijn achtste dood. Ik ben dus net uit huis geschopt. Al mijn kleren liggen achter in mijn auto. Heb net mijn rijbewijs gehaald, dus dat is mazzel. Ik rij de straat huilend uit. Ik let niet op waar ik rij. Ik word daardoor al twee keer bijna aangereden. Na een uurtje rijden weet ik niet meer waar ik ben. Ik rij in een donkere straat, waar de lantaarns heel zachtjes aanstaan in het donker. Ik begin heel moe te worden en krijg honger. Ik bedenk me dat ik geen eten bij me heb en alleen een flesje water. En ik denk niet dat hier ergens in de buurt een café is. Ik rij nog een heel stuk door de donkere straten heen. Ik krijg nu heel erge honger en kan daardoor niet slapen. Iets verderop zie ik een parkeerplaats. Er staat een grote bus met lichten aan. Terwijl ik ga twijfelen of ik wel aan zou kloppen, gaat me maag knorren. Ik moet wel aan kloppen anders val ik zo nog flauw dacht ik. Dus na een paar minuten met me zelf te hebben gediscussieerd, overweeg ik toch om aan te kloppen. Ik stap uit mijn auto. Ik klop aan en wacht zenuwachtig wie er open gaat doen. Als er iemand opendoet zie ik een aardige man staan. Hij komt me bekent voor. 'Heeft u wat te eten voor me?' vraag ik. De man kijkt me raar aan. 'Ik ben door mijn vader het huis uitgeschopt.' zeg ik. 'Excuse me?' zegt de man. 'I don't understand you.' 'Oh you're English?' vroeg ik. 'I repeat. Do you have some food for me?, my dad kicked me out of the house.' 'Oh, of course come inside.' Ik stapte de grote bus in. Als je binnenkwam zag je meteen een keukentje. Als je naar links keek zag je 2 banken staan. en een tafel met een hoge bank eraan. Aan het einde waren 2 deuren. Op de een stond Toilet en op de andere deur stond niks. 'Hi i'm Paul by the way.' Zei de man. Paul, dacht ik, dat is toch de manager van One Direction. Nee, dat kan niet. One Direction is in Amsterdam, niet hier in een afgelegen buurt aan de andere kant van Noord-Holland. 'Hi, I'm Judith.' zei ik. 'Guys!' riep de man. 'We've got a visitor! come over here!' En ja hoor ik had gelijk daar kwamen Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn uit de deur lopen waar niks op stond. Blijkbaar was dat de slaapkamer. De jongens kwamen lachend naar me toe. Ze stelde zich allemaal voor. Ik legde uit wat er was gebeurd en moest zelfs huilen. Ik kreeg te eten en te drinken en mocht zelfs hier blijven slapen. Ze maakte een bank tot een bed met een kussen en een deken. 's Avonds kon ik niet slapen. Om ongeveer vier uur 's nachts hoorde ik een van de jongens uit de slaapkamer lopen en naar de keuken lopen. Toen hij weer terug naar de slaapkamer wou zag hij dat ik wakker was. Ik keek op. Ik keek precies in de groene ogen van Harry. 'What's wrong?' vroeg de volmaakte stem van Harry. 'Nothing it's just so much. First i've bein kicked out of house and now i meet you guys. You know that is just to awesome. I'm a big fan of your music.' 'Ah that is to sweet' Zei Harry. Hij kwam naast me zitten. Ik zat ondertussen al. 'There is one thing i don't get.' Zei Harry. 'I've your father kicked you out of house, where is your mother?' Ik vertelde Harry het hele verhaal dat mijn moeder op mijn achtste was dood gegaan aan longkanker. Harry leek echt geintereseerd in mijn verhaal en keek me diep in de ogen aan. 'That's to sad.' zei Harry toen ik klaar was met vertellen. Toen waren we een tijdje stil en keken elkaar diep in de ogen aan. Harry kwam dichter bij zitten en kwam steeds dichter bij met zijn hoofd. 'What?' fluisterde ik en sloot toen me ogen. Harry zoende me heel licht en teder op mijn lippen. 'What was that?' vroeg ik. 'I don't know.' Zei Harry. 'I tought it was the right thing to do.' 'And was it?' vroeg ik. 'Yes, it was.' zei Harry.