Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » 25-02-10, Vorst Nationaal
25-02-10, Vorst Nationaal
CosmicPurple zei op 26 feb 2010 - 11:09:
Oké, mijn verslag in puntjes, deel 1:
- Woensdag, 15u15. Dorien vertrekt vanuit Gent naar A'pen om Yas op te halen aan het station.
- 16u. Yas komt aan en Dorien zoekt een fucking parkeerplaats in het overvolle Antwerpen
- 16u30. Eindelijk A'pen uit, Elisa bellen om het adres van Vorst te vragen want dat was het enige dat ik dus vergeten had.
- rond 17u30. Bijna-doodervaring op de ring rond Brussel en een positieve test voor mijn remmen. Mijn excuus: de GPS zei rechts maar het bord zei links, de zon zat in mijn ogen en verdrijvingsvakken zijn relatief.
- 18u nogwat. Aangekomen in Vorst. Parkeerplek vlak bij de hal in een GRATIS PARKEREN-ZONE!! Enthousiasme alom.
- 18u nogwatlater. Aangekomen op Camping Tokio. Plekje gevonden om onze geniale tubetent [een oranje stuk zeil aan een touw] op te zetten en meteen aanvaring met moeilijke mensjes achter ons. 'Nu zien wij alleen maar oranje als we naar buiten kijken.' Onze tent blijft hangen waar ze hangt.
- 19u. Café bezocht, voornamelijk om het toilet te gebruiken, en ons in onze tent geïnstalleerd.
- 20u. Yas trekt mensen aan en Dorien kletst zich dood. Oranje tubetent wordt place to be.
- 22u. Mensen trekken zich terug in tentjes wegens regen, maar lawaai blijft. Yas en Dorien maken zich zo comfortabel mogelijk, kruipen in onderkoelingszakken en delen een iPod. Er komt wind opzetten...
- 23u. Regen en wind í volonté. Tent blijkt precies in de richting van de wind te staan en bolt vrolijk op. Dorien slaagt erin de slaap te vatten, Yas luistert muziek met gesloten ogen.
- 3u. Dorien wordt wakker gebruld door West-Vlaams kieken met de woorden: "DER ES WOATER IN MIN TENTE GELOOP'N!!" Vertaling: tentje stond onder water en iedereen mag het weten. Tot zover de nachtrust.
- Tussen 4 en half 7. Dorien en Yas breken hun kamp op en gaan tussendoor opwarmen in de auto. Camping Tokio komt tot leven.
- 7u. Ari en Renate arriveren. Regen houdt aan.
- Tussen half 8 en 10u. Chaos im system. Nummertjes en kruisjes van campeerders blijken nutteloos tegen koppige TH-fans; iedereen begint aan te schuiven en negeert security. Zeilen en dekens op de grond, paraplu boven onze kop, dicht tegen vrienden en vreemden aangekropen, en het wachten kan beginnen. Minpunt van de dag: Ari moet alsnog naar school en neemt met triest kopje afscheid. Ze vraagt wel een bandje aan de security.
- Tussen 10u en 16u. Wachten wordt slopend. Dorien zegt vaarwel aan het laatste gevoel in haar tenen en Yas staat meer in de rij van het toilet dan ergens anders. Overal wordt druk vriendjes en vijandjes gemaakt, vooral het onderscheid Frans-Nederlands manifesteert zich. Entertainment alom.
- Tussen 16u en 18u. The return of Ari. Met een brede smile werkt ze zich opnieuw tot in het eerste vak en wordt begroet met knuffels van mensen die ze niet kent. Aanschuiven wordt drukkender, Franse teef probeert zich langs iedereen heen te werken en wordt professioneel teruggeduwd. Mongool gooit met Ice Tea en Dorien krijgt het in haar gezicht, not amused. Koude en pijn in rug maakt Dorien apathisch tot op het punt dat ze bijna naar huis wil. Security komt met deuren en poortjes klooien, steeds meer mensen gaan zingen [om het te doen vooruit gaan of tegen de verveling]. Poortjes gaan eindelijk open, Dorien wordt willens nillens tussen iedereen doorgeperst [oké, misschien werkte ik een beetje mee] en sleurt Yas aan mouw mee. Spurtje naar de trappen, naar beneden, zaal in, voorbij het eerste hekken en BONK, tweede rij. Ari en Renate vervoegen hen op de derde rij, en toen...
[coming up: Deel 2! Voorprogramma en Main Act]
vertaling: ik ga Yas uit haar bed schoppen en straks verder schrijven...
Oké, mijn verslag in puntjes, deel 1:
- Woensdag, 15u15. Dorien vertrekt vanuit Gent naar A'pen om Yas op te halen aan het station.
- 16u. Yas komt aan en Dorien zoekt een fucking parkeerplaats in het overvolle Antwerpen
- 16u30. Eindelijk A'pen uit, Elisa bellen om het adres van Vorst te vragen want dat was het enige dat ik dus vergeten had.
- rond 17u30. Bijna-doodervaring op de ring rond Brussel en een positieve test voor mijn remmen. Mijn excuus: de GPS zei rechts maar het bord zei links, de zon zat in mijn ogen en verdrijvingsvakken zijn relatief.
- 18u nogwat. Aangekomen in Vorst. Parkeerplek vlak bij de hal in een GRATIS PARKEREN-ZONE!! Enthousiasme alom.
- 18u nogwatlater. Aangekomen op Camping Tokio. Plekje gevonden om onze geniale tubetent [een oranje stuk zeil aan een touw] op te zetten en meteen aanvaring met moeilijke mensjes achter ons. 'Nu zien wij alleen maar oranje als we naar buiten kijken.' Onze tent blijft hangen waar ze hangt.
- 19u. Café bezocht, voornamelijk om het toilet te gebruiken, en ons in onze tent geïnstalleerd.
- 20u. Yas trekt mensen aan en Dorien kletst zich dood. Oranje tubetent wordt place to be.
- 22u. Mensen trekken zich terug in tentjes wegens regen, maar lawaai blijft. Yas en Dorien maken zich zo comfortabel mogelijk, kruipen in onderkoelingszakken en delen een iPod. Er komt wind opzetten...
- 23u. Regen en wind í volonté. Tent blijkt precies in de richting van de wind te staan en bolt vrolijk op. Dorien slaagt erin de slaap te vatten, Yas luistert muziek met gesloten ogen.
- 3u. Dorien wordt wakker gebruld door West-Vlaams kieken met de woorden: "DER ES WOATER IN MIN TENTE GELOOP'N!!" Vertaling: tentje stond onder water en iedereen mag het weten. Tot zover de nachtrust.
- Tussen 4 en half 7. Dorien en Yas breken hun kamp op en gaan tussendoor opwarmen in de auto. Camping Tokio komt tot leven.
- 7u. Ari en Renate arriveren. Regen houdt aan.
- Tussen half 8 en 10u. Chaos im system. Nummertjes en kruisjes van campeerders blijken nutteloos tegen koppige TH-fans; iedereen begint aan te schuiven en negeert security. Zeilen en dekens op de grond, paraplu boven onze kop, dicht tegen vrienden en vreemden aangekropen, en het wachten kan beginnen. Minpunt van de dag: Ari moet alsnog naar school en neemt met triest kopje afscheid. Ze vraagt wel een bandje aan de security.
- Tussen 10u en 16u. Wachten wordt slopend. Dorien zegt vaarwel aan het laatste gevoel in haar tenen en Yas staat meer in de rij van het toilet dan ergens anders. Overal wordt druk vriendjes en vijandjes gemaakt, vooral het onderscheid Frans-Nederlands manifesteert zich. Entertainment alom.
- Tussen 16u en 18u. The return of Ari. Met een brede smile werkt ze zich opnieuw tot in het eerste vak en wordt begroet met knuffels van mensen die ze niet kent. Aanschuiven wordt drukkender, Franse teef probeert zich langs iedereen heen te werken en wordt professioneel teruggeduwd. Mongool gooit met Ice Tea en Dorien krijgt het in haar gezicht, not amused. Koude en pijn in rug maakt Dorien apathisch tot op het punt dat ze bijna naar huis wil. Security komt met deuren en poortjes klooien, steeds meer mensen gaan zingen [om het te doen vooruit gaan of tegen de verveling]. Poortjes gaan eindelijk open, Dorien wordt willens nillens tussen iedereen doorgeperst [oké, misschien werkte ik een beetje mee] en sleurt Yas aan mouw mee. Spurtje naar de trappen, naar beneden, zaal in, voorbij het eerste hekken en BONK, tweede rij. Ari en Renate vervoegen hen op de derde rij, en toen...
[coming up: Deel 2! Voorprogramma en Main Act]
vertaling: ik ga Yas uit haar bed schoppen en straks verder schrijven...
KolaLollie zei op 26 feb 2010 - 11:26:
-strijk.-
enikhebhetideedatjouwverslagleukerwordtdanhetconcertwas.
-zoektinhoofdnaargoedpassendesmileyachterdiezin-
hm.
misschienpasterwelgewoongeensmileyachter. maardatstaatzodroog. hm. nou,danmaarniet.
iktypwatikmijnhoofdhoortedoen.ikvoelmeeenidioot. ^^''
'Nu zien wij alleen maar oranje als we naar buiten kijken.'
-strijk.-
enikhebhetideedatjouwverslagleukerwordtdanhetconcertwas.
-zoektinhoofdnaargoedpassendesmileyachterdiezin-
hm.
misschienpasterwelgewoongeensmileyachter. maardatstaatzodroog. hm. nou,danmaarniet.
xNadezhda zei op 26 feb 2010 - 11:30:
Dorien! Je stopt net op hét moment! ö
Mhehe, en die Frans-Nederlandse scheiding is best wel komisch. x'D
Dorien! Je stopt net op hét moment! ö
Mhehe, en die Frans-Nederlandse scheiding is best wel komisch. x'D
Undocumented zei op 26 feb 2010 - 12:53:
Er staat vandaag in het laatste nieuws dat het vanaf nu verboden is om te kamperen voor Vorst Nationaal --'
Omdat buurtbewoners klagen sinds de TH-hysterie... Vanaf nu zullen de kampeerders zo snel mogelijk ontzet worden door de politie in samenwerking met de gemeente.
Weten ze nog iets?? >.<
Er staat vandaag in het laatste nieuws dat het vanaf nu verboden is om te kamperen voor Vorst Nationaal --'
Omdat buurtbewoners klagen sinds de TH-hysterie... Vanaf nu zullen de kampeerders zo snel mogelijk ontzet worden door de politie in samenwerking met de gemeente.
Weten ze nog iets?? >.<
TAMschrijft zei op 26 feb 2010 - 14:41:
Leuk! Zo voelt het toch alsof ik ook een beetje naar hun concert ben geweest!
Leuk! Zo voelt het toch alsof ik ook een beetje naar hun concert ben geweest!
TWINcest zei op 26 feb 2010 - 15:32:
Hehe.. ik ga nog niets zeggen.. Do verteld het veelste leuk x]
Hehe.. ik ga nog niets zeggen.. Do verteld het veelste leuk x]
CosmicPurple zei op 26 feb 2010 - 17:04:
Effe foto tussen sneaken
http://img251.imageshack.us/img251/9985/snc19574.jpg
Effe foto tussen sneaken
http://img251.imageshack.us/img251/9985/snc19574.jpg
xNadezhda zei op 26 feb 2010 - 17:08:
*-*
Waar blijft de rest van je verslag? Hop hop!
Dat klonk dom. O.O
*-*
Waar blijft de rest van je verslag? Hop hop!
KolaLollie zei op 26 feb 2010 - 17:08:
JAA. ikwilverderlezen. ;D
eniemandmoetevenhetnieuweofftopicopenen. ^^
of nou - moet..
JAA. ikwilverderlezen. ;D
eniemandmoetevenhetnieuweofftopicopenen. ^^
of nou - moet..
xDevilBitch zei op 26 feb 2010 - 17:51:
Dorien, schrijven jij!
Het eerste deel was al veelste geniaal x'D
Dorien, schrijven jij!
Het eerste deel was al veelste geniaal x'D
CosmicPurple zei op 26 feb 2010 - 18:09:
Mijn verslag, deel 2: Voorprogramma en Main Act
- 18u. Yas en Do staan op tweede rij. Tassen en kledij worden op de grond gedumpt aangezien ze niet over de reling mogen. Brandveiligheid. Jassen dus op de grond. Renate en Ari waren opgehouden door flauwgevallen meid en duiken een paar minuten later buiten adem op, Dorien sleurt Ari door de rijen heen met het excuus "C'est ma petite soeur." Als ze nog niet moven, helpt de ik-ga-je-hoofd-eraf-rukken-blik van Yas wel. Dus Ari en Renate op derde rij.
- 18u10. Franse mongolen op eerste rij maken problemen. Yas krijgt het aan de stok met een blonde dwerg met clip-in extentions en een zeer fout rood luipaardjurkje. Het kind kan het niet hebben dat Yas langs haar heen de reling vasthoud om zich overeind te houden en probeert doodleuk haar vingers te breken. Yas houdt zich nog wat steviger vast en de kompanen gaan zich bemoeien, een meid die iets weg had van een grizzlybeer en een zwartharig iets met "Unendlichkeit" op haar rug getattoeëerd. De security wordt erbij gehaald en kiest de kant van Yas en gebaart dat ze hun ellebogen bij zich moeten houden, het Trio Hysteria furieus. Dan proberen ze er een uitleg aan te geven om iets minder gezichtsverlies te lijden. Probleem: ze spreken alleen Frans, dus Dorien moet even tussenbeide komen met haar beste beleefde schoolfrans. En even later overschakelen naar Franí§ais de merde als ze het weigeren te snappen. Bijval van de Nederlanders naast ons, de oorlog met Frankrijk wordt een wankele wapenstilstand.
- 19u of wat het ook was. Voorprogramma. Een DJ-set schopt de hele zaal in hoogste versnelling. Prachtige mixjes die hartsgrondig worden meegebruld, van Lady Gaga over Oasis tot Nirvana, iedereen gaat los en alle handjes gaan de lucht in. Mooi, mooi, mooi.
- 20u. De mannen van de volgspots worden in de nok van de zaal gehesen, de gitaren van Tom worden onder luid gegil gecheckt. Iedere keer wanneer het doek rimpelt of de muziek stilvalt moet Dorien haar handen noodgedwongen over haar oren slaan. Diepe zucht, sommige dingen blijven eeuwig hetzelfde. Waaronder het lawaai dat 6000 enthousiaste pubers produceren op een concert.
- 20u10. Met tien minuten vertraging gaat het licht uit en Dorien haar linkertrommelvlies protesteert heftig tegen de ultrasone KRIJS van het kind naast haar. Gordijn valt, lichtshow aan, en daar is het Humanoid Egg. Uit het binnenste komt het geluid van een drum, als een hartslag of een afkoelende motor. Onder een waanzinnig geschreeuw breekt 'het ei' open en onthult ons aller Gustav. Kindersurprise, u heeft een drummer gewonnen. Tom [die recht op recht voor ons kwam staan] rent met zo'n rotvaart het podium op dat het er even naar uitziet dat hij over zijn eigen enthousiasme gaat struikelen, Georg doet het net iets rustiger. En Bill? Tjah, zulke mondane dingen als lopen zijn niet langer aan hem besteed. Nee nee, meneer komt op in een lift. Can you say diva behaviour? Grapje hoor.
Eerste song van de avond: Noise. Toepasselijker kan weer niet. Awesome show, awesome costumes. En verbazingwekkend genoeg: geen geduw! Iedereen bleef [relatief] kalm en zong mee. Nooit gezien op Tokio Hotel optredens!
Human connect to human, Break Away, Pain of Love, allemaal om ter geniaalst. En het zingen houdt aan. 6000 zingende mensen blazen het dak van de zaal en tussen de songs door gilt iedereen zich traditiegetrouw schor, maar wanneer er muziek speelt houden ze grotendeels hun kop. Dorien begint zich af te vragen of ze hallucineert.
World Behind My Wall is meteen één van de hoogtepunten van de avond. Kippenvel alom bij het perfect meegezongen "Woohoo-woohoo". Tom probeert tevergeefs om niet in zijn microfoon te grijnzen.
Hey You. Zelfs de security doet een stapje achteruit bij het refrein uit angst een vinger in hun oog te krijgen. Bassist en gitarist laten het zich allemaal welgevallen, zij vinden wijzen duidelijk niet onbeleefd. Zanger nodigt publiek bij laatste refrein uit voor een keelverwoestende solo en krijgt enthousiast gehoor. De 'biggest smile ever' is zijn antwoord.
Alien, opgedragen aan elke alien in de hal. Een koosnaampje voor hun fans? Alles is beter dan 'facking wemo's'. Of maggots, zoals de fans van Slipknot. Allemaal goed gehoord, vanaf nu zijn wij aliens. Driewerf hoezee.
Ready set go, één van de weinige nummers waarop ook mama's en papa's kunnen meezingen. En weer sneuvelde er een decibelrecord.
Humanoid, akoestisch. Wie zei daar iets over kippenvel? Vorst had gisterenavond een eigen 6000-koppig kinderkoortje. En praktisch geen getier, iets wat twee jaar geleden niet mogelijk was. Zouden de fans mee opgroeien met hun band?
Phantomrider. Woorden schieten tekort. Lichtjes gaan uit, veel gsm's worden opgeborgen en sommigen gooien zelfs hun glowsticks weg na Bills oproep om de zaal donker en stil te maken. En waar men op dat moment ook stond, heel even was iedereen alleen in de zaal. Tot er bij het refrein iets knapte, en alsof het afgesproken was zong iedereen weer mee. Dat was ook het moment van De Traan. Bills make-up liep uit en niemand durft met zekerheid zeggen of het van het zweten was. Zo'n dikke druppel, precies onder zijn oog? En het gezicht dat hij trok... Even raakt de leadzanger niet meer uit zijn woorden, en uiteindelijk legt het viertal even hun instrumenten neer om hun publiek te bedanken met applaus. Hallucinant.
Dogs Unleashed. Zowat iedereen weet intussen dat het refrein klinkt als 'Ducks on weed', dus iets naar links gaat er spontaan een eendenknuffel omhoog. Het valt te betwijfelen of iedereen de link snapte. Maar Tom deed wel een eendendansje, dus misschien...
Na Love & Death het zeer emotionele In Your Shadow. Bill draagt het op aan de belangrijkste personen in zijn leven, 'waarvan er drie vanavond met mij op het podium staan.' Tom rolt net niet met zijn ogen en kijkt dan maar naar zijn gitaar.
Automatic, Screamin', en dan Dark Side Of The Sun. Die laatste een letterlijke ontploffing, vuur spuit uit het podium en Dorien snapt waarom haar trui niet voor het hekken mocht liggen. Gustav mag zijn laatste slag perfect timen met een extra grote vuurbal.
Zoom Into Me, Bill begeleid door zijn broer op piano. Dorien ziet vanop haar standpunt alleen maar een mutsje boven de toetsen uitsteken, maar op het scherm ziet het er lief uit. Wanneer de piano in de fik schiet, staan er in de coulissen brandweermannen standby, geen grap. Tom zwaait beleefd na afloop en is duidelijk nog maar eens zeer tevreden met zichzelf. Ook al speelde hij de helft van de tijd met één hand op zijn schoot.
Monsoon. En wie dat niet kon meezingen had maar beter een doktersbriefje. Zelfs de securitykerel wiebelde mee. A-ma-zing.
Forever Now als afsluiter. For old times sake nog een paar kilo glittertjes de lucht in, een overdreven enthousiast afscheid, en vier kleine jongetjes reppen zich net niet huppelend naar de coulissen. [Nee, wacht. Tom huppelde wel. Heel even.]
- 22u. Buiten, frisse lucht. Dorien komt mensen tegen die ze kent en knuffelt veel te enthousiast, ouders van het meisje in kwestie maken spontaan een foto. Fanta Still wordt uitgedeeld, hier en daar vloeien een paar traantjes en honderden euro's aan zakgeld verdwijnt in de kassa van het t-shirtkraampje. Dorien, Yasmine en Renate nemen afscheid van Ari, die met haar papa naar huis moet. Dorien kruipt achter het stuur van haar eigen Ozzy en manouvreert zich met veel moeite door de buitenwijken van Vorst naar de snelweg. Renate wordt netjes voor de deur afgezet en om 23u15 crashen Dorien en Yasmine ten langen leste in een echt bed.
Tot zover Het Ongelooflijke Avontuur van Vorst Nationaal. De laatste doet het licht uit.
Mijn verslag, deel 2: Voorprogramma en Main Act
- 18u. Yas en Do staan op tweede rij. Tassen en kledij worden op de grond gedumpt aangezien ze niet over de reling mogen. Brandveiligheid. Jassen dus op de grond. Renate en Ari waren opgehouden door flauwgevallen meid en duiken een paar minuten later buiten adem op, Dorien sleurt Ari door de rijen heen met het excuus "C'est ma petite soeur." Als ze nog niet moven, helpt de ik-ga-je-hoofd-eraf-rukken-blik van Yas wel. Dus Ari en Renate op derde rij.
- 18u10. Franse mongolen op eerste rij maken problemen. Yas krijgt het aan de stok met een blonde dwerg met clip-in extentions en een zeer fout rood luipaardjurkje. Het kind kan het niet hebben dat Yas langs haar heen de reling vasthoud om zich overeind te houden en probeert doodleuk haar vingers te breken. Yas houdt zich nog wat steviger vast en de kompanen gaan zich bemoeien, een meid die iets weg had van een grizzlybeer en een zwartharig iets met "Unendlichkeit" op haar rug getattoeëerd. De security wordt erbij gehaald en kiest de kant van Yas en gebaart dat ze hun ellebogen bij zich moeten houden, het Trio Hysteria furieus. Dan proberen ze er een uitleg aan te geven om iets minder gezichtsverlies te lijden. Probleem: ze spreken alleen Frans, dus Dorien moet even tussenbeide komen met haar beste beleefde schoolfrans. En even later overschakelen naar Franí§ais de merde als ze het weigeren te snappen. Bijval van de Nederlanders naast ons, de oorlog met Frankrijk wordt een wankele wapenstilstand.
- 19u of wat het ook was. Voorprogramma. Een DJ-set schopt de hele zaal in hoogste versnelling. Prachtige mixjes die hartsgrondig worden meegebruld, van Lady Gaga over Oasis tot Nirvana, iedereen gaat los en alle handjes gaan de lucht in. Mooi, mooi, mooi.
- 20u. De mannen van de volgspots worden in de nok van de zaal gehesen, de gitaren van Tom worden onder luid gegil gecheckt. Iedere keer wanneer het doek rimpelt of de muziek stilvalt moet Dorien haar handen noodgedwongen over haar oren slaan. Diepe zucht, sommige dingen blijven eeuwig hetzelfde. Waaronder het lawaai dat 6000 enthousiaste pubers produceren op een concert.
- 20u10. Met tien minuten vertraging gaat het licht uit en Dorien haar linkertrommelvlies protesteert heftig tegen de ultrasone KRIJS van het kind naast haar. Gordijn valt, lichtshow aan, en daar is het Humanoid Egg. Uit het binnenste komt het geluid van een drum, als een hartslag of een afkoelende motor. Onder een waanzinnig geschreeuw breekt 'het ei' open en onthult ons aller Gustav. Kindersurprise, u heeft een drummer gewonnen. Tom [die recht op recht voor ons kwam staan] rent met zo'n rotvaart het podium op dat het er even naar uitziet dat hij over zijn eigen enthousiasme gaat struikelen, Georg doet het net iets rustiger. En Bill? Tjah, zulke mondane dingen als lopen zijn niet langer aan hem besteed. Nee nee, meneer komt op in een lift. Can you say diva behaviour? Grapje hoor.
Eerste song van de avond: Noise. Toepasselijker kan weer niet. Awesome show, awesome costumes. En verbazingwekkend genoeg: geen geduw! Iedereen bleef [relatief] kalm en zong mee. Nooit gezien op Tokio Hotel optredens!
Human connect to human, Break Away, Pain of Love, allemaal om ter geniaalst. En het zingen houdt aan. 6000 zingende mensen blazen het dak van de zaal en tussen de songs door gilt iedereen zich traditiegetrouw schor, maar wanneer er muziek speelt houden ze grotendeels hun kop. Dorien begint zich af te vragen of ze hallucineert.
World Behind My Wall is meteen één van de hoogtepunten van de avond. Kippenvel alom bij het perfect meegezongen "Woohoo-woohoo". Tom probeert tevergeefs om niet in zijn microfoon te grijnzen.
Hey You. Zelfs de security doet een stapje achteruit bij het refrein uit angst een vinger in hun oog te krijgen. Bassist en gitarist laten het zich allemaal welgevallen, zij vinden wijzen duidelijk niet onbeleefd. Zanger nodigt publiek bij laatste refrein uit voor een keelverwoestende solo en krijgt enthousiast gehoor. De 'biggest smile ever' is zijn antwoord.
Alien, opgedragen aan elke alien in de hal. Een koosnaampje voor hun fans? Alles is beter dan 'facking wemo's'. Of maggots, zoals de fans van Slipknot. Allemaal goed gehoord, vanaf nu zijn wij aliens. Driewerf hoezee.
Ready set go, één van de weinige nummers waarop ook mama's en papa's kunnen meezingen. En weer sneuvelde er een decibelrecord.
Humanoid, akoestisch. Wie zei daar iets over kippenvel? Vorst had gisterenavond een eigen 6000-koppig kinderkoortje. En praktisch geen getier, iets wat twee jaar geleden niet mogelijk was. Zouden de fans mee opgroeien met hun band?
Phantomrider. Woorden schieten tekort. Lichtjes gaan uit, veel gsm's worden opgeborgen en sommigen gooien zelfs hun glowsticks weg na Bills oproep om de zaal donker en stil te maken. En waar men op dat moment ook stond, heel even was iedereen alleen in de zaal. Tot er bij het refrein iets knapte, en alsof het afgesproken was zong iedereen weer mee. Dat was ook het moment van De Traan. Bills make-up liep uit en niemand durft met zekerheid zeggen of het van het zweten was. Zo'n dikke druppel, precies onder zijn oog? En het gezicht dat hij trok... Even raakt de leadzanger niet meer uit zijn woorden, en uiteindelijk legt het viertal even hun instrumenten neer om hun publiek te bedanken met applaus. Hallucinant.
Dogs Unleashed. Zowat iedereen weet intussen dat het refrein klinkt als 'Ducks on weed', dus iets naar links gaat er spontaan een eendenknuffel omhoog. Het valt te betwijfelen of iedereen de link snapte. Maar Tom deed wel een eendendansje, dus misschien...
Na Love & Death het zeer emotionele In Your Shadow. Bill draagt het op aan de belangrijkste personen in zijn leven, 'waarvan er drie vanavond met mij op het podium staan.' Tom rolt net niet met zijn ogen en kijkt dan maar naar zijn gitaar.
Automatic, Screamin', en dan Dark Side Of The Sun. Die laatste een letterlijke ontploffing, vuur spuit uit het podium en Dorien snapt waarom haar trui niet voor het hekken mocht liggen. Gustav mag zijn laatste slag perfect timen met een extra grote vuurbal.
Zoom Into Me, Bill begeleid door zijn broer op piano. Dorien ziet vanop haar standpunt alleen maar een mutsje boven de toetsen uitsteken, maar op het scherm ziet het er lief uit. Wanneer de piano in de fik schiet, staan er in de coulissen brandweermannen standby, geen grap. Tom zwaait beleefd na afloop en is duidelijk nog maar eens zeer tevreden met zichzelf. Ook al speelde hij de helft van de tijd met één hand op zijn schoot.
Monsoon. En wie dat niet kon meezingen had maar beter een doktersbriefje. Zelfs de securitykerel wiebelde mee. A-ma-zing.
Forever Now als afsluiter. For old times sake nog een paar kilo glittertjes de lucht in, een overdreven enthousiast afscheid, en vier kleine jongetjes reppen zich net niet huppelend naar de coulissen. [Nee, wacht. Tom huppelde wel. Heel even.]
- 22u. Buiten, frisse lucht. Dorien komt mensen tegen die ze kent en knuffelt veel te enthousiast, ouders van het meisje in kwestie maken spontaan een foto. Fanta Still wordt uitgedeeld, hier en daar vloeien een paar traantjes en honderden euro's aan zakgeld verdwijnt in de kassa van het t-shirtkraampje. Dorien, Yasmine en Renate nemen afscheid van Ari, die met haar papa naar huis moet. Dorien kruipt achter het stuur van haar eigen Ozzy en manouvreert zich met veel moeite door de buitenwijken van Vorst naar de snelweg. Renate wordt netjes voor de deur afgezet en om 23u15 crashen Dorien en Yasmine ten langen leste in een echt bed.
Tot zover Het Ongelooflijke Avontuur van Vorst Nationaal. De laatste doet het licht uit.
xNadezhda zei op 26 feb 2010 - 18:16:
Damn, Dorien. Jouw verslag doet mij alles herinneren van dinsdag. En nu mixen die herinneringen zich met dit, en omg.
Damn, Dorien. Jouw verslag doet mij alles herinneren van dinsdag. En nu mixen die herinneringen zich met dit, en omg.
Bills make-up liep uit en niemand durft met zekerheid zeggen of het van het zweten was. Zo'n dikke druppel, precies onder zijn oog? En het gezicht dat hij trok... Even raakt de leadzanger niet meer uit zijn woorden, en uiteindelijk legt het viertal even hun instrumenten neer om hun publiek te bedanken met applaus.Die is lief. <3
Verslagjes van het optreden van Tokio Hotel in Brussel.