Bodine zei op 29 juli 2015 - 3:28:
Het was iets na zeven uur ’s morgens toen de bussen, die vanaf het vliegveld naar het kampterrein waren gereden, hun bestemming bereikten. Dauwdruppeltjes sierden de grassprietjes nog toen de meerdere tonnen dragende wielen een spoor door het groene zomergras trokken. Binnenin de bus grepen de chauffeurs naar hun microfoons om alle jonge bandleden wakker te maken: ‘Dames en heren, wij hebben eindelijk onze bestemming bereikt! Straks mogen jullie allemaal uitstappen, je bagage uit het laadruim pakken en dan zijn jullie zeven volle dagen van mij en mijn busje verlost. Als je buurman of buurvrouw nog slaapt, maar die dan snel wakker, want ik kan jullie beloven dat jullie geen moment van dit kamp willen missen!’
De inzittenden gehoorzaamden, duf, maakten hun vriendjes en vriendinnetjes wakker en, toen de bus tot stilstand kwam, stonden vermoeid op om uit te stappen. Iedereen begaf zich mak naar het laadruim en zonder problemen vond iedereen zijn eigen bagage, waarna de deuren van de bus zich sloten en de buschauffeur, al zwaaiend, het terrein af reed. De meeste bandleden waren nog bezig de slaap uit hun ogen te wrijven toen de leiding het woord nam: ‘Nou, zoals de buschauffeur ook al zei: welkom op bandkamp! Ik stel voor dat we beginnen met het opzetten van de tenten, daarna ontbijten en dan direct beginnen met de eerste activiteiten, want voor jullie het weten is deze week alweer om!’

ChantiXAMX zei op 30 juli 2015 - 1:37:
Noir geeft braaf haar telefoon aan Klare terwijl mijn ogen groot worden. Noir en zonder telefoon? Zij luisterd onderhand vierentwintig uur per dag zeven dagen in de week muziek of zit anders wel op instagram. "Mam ik moet mijn telefoon inleveren. Ja ik hou ook van jou. Ja doei." Ik druk mijn moeder weg en zet mijn geluid uit en zet mijn telefoon zelf ook uit. Waarna ik deze inlever. "Noir ga jij dit wel overleven? Ik bedoel jij luisterd onderhand elke minuut van de dag alle dagen in de week muziek."

Anne zei op 30 juli 2015 - 1:54:
Nadat ik boos mijn mobiel heb ingeleverd bij Klara, plof ik weer terug op de plek waar ik zat, naast Skyler dus. Ik had me dit kamp heel anders voorgesteld dan nu. Dit kamp is er toch voor om een band te vormen? Wat doet een rat dan op de tafel? En waarom doet iedereen meteen zo lullig als Kiley bang opspringt? Het beestje mag er dan best schattig en lief uitzien, maar dat betekend nog niet dat het een lieverdje is. Stellig neem ik een hap van mijn broodje. Ik kan het met de meiden echt goed vinden. Rachel, met haar basgitaar, Kiley met haar elektrische gitaar en Skyler ook met een elektrische gitaar. Klinkt heel goed, maar is er een goede chemie tussen ons? Kunnen wij samen spelen? Ik heb niet echt een belangrijke rol hoor, de drums bespelen is niet zo heel moeilijk. Het enige wat je daarvoor nodig hebt is een ritmegevoel, simpel zat. De hele tijd heb ik misschien enkel 'hoi' gezegd, maar dat komt omdat ik best onzeker ben. Ik ben niet zo'n iemand die meteen alles over zichzelf bloot geeft. Ik zeg niet dat ik Rachel, Kiley en Skyler nooit zal vertrouwen, het duurt alleen even wat langer. De diepe zucht die Skyler net had, laat me binnensmonds lachen. Zij heeft blijkbaar nog nooit een mobiel hoeven in te leveren. Heel zachtjes tik ik met mijn wijsvingers op het tafelblad en sluit mijn ogen, waardoor het lijkt alsof ik helemaal alleen ben in een lege ruimte. Ik heb twee drumstokken in mijn handen en een mooi groot drumstel staat voor me. Oke, een dagdroom, but I don't care! Als ik met dagdromen dit saaie kamp kan overleven, is het goed toch. Ja, kom op! Er is tot nu toe nog niet heel veel interessants gebeurd, behalve die rat dan! Zonder dat ik er erge in heb, begin ik te drummen.
,,Wow, dat klinkt goed." Ik word uit mijn dagdroom gewekt en ik open mijn ogen. Kiley en Skyler kijken mij met een enthousiast gezicht aan.
,,Dank jullie wel."
,,Dus jij drumt?"
,,Ja en dat was ik hier ook van plan, maar ja het is nou niet echt dat we al geoefend hebben. Tot nu toe vind ik er hier niet heel veel aan." Ik haal onverschillig mijn schouders op. Iedereen zal me wel raar vinden, maar aan de ene kant heb ik toch gelijk? Wij zijn hier allemaal tenslotte gekomen om in een band te spelen toch? Om op onze instrumenten te kunnen spelen, dat was toch de bedoeling? Ach, misschien heb ik het wel helemaal verkeerd begrepen en word dit zo'n saai kamp, net zoals het kamp dat ik elk jaar met school heb! Ik slaak een diepe zucht en neem verveeld een hap van mijn brood. Het enige wat ik wil toen ik mee ging met dit kamp, was een band vormen en lekker drummen, maar zoals het nu gaat, komt daar niks van terecht!

mistyflower zei op 30 juli 2015 - 10:09:
Ik staar nog steeds naar mijn bord. Ook al fluistert de jongen , flo of floyd heet hij geloof ik, me toe dat het niet aan mij of Oranje ligt, ik voel me toch niet meer op me gemak.
~
Na dat de groepsleiding de meededeling over de telefoons doet, weet ik even niet wat ik moet doen. Mijn moeder wordt echt heel kwaad als ze me niet kan bellen. Heel tegenstrijdig, ze vind mij oud genoeg om alleen op kamp te gaan en een universiteit uit te kiezen of een andere opleiding voor volgend jaar. Maar ik moet wel als het aan haar ligt iedere minuut een update per sms sturen. Zou ik durfen te zeggen dat mijn telefoon in mijn tas ligt en dat ik hem straks wel inleveren. Als ik dat nu zou doen en zijn zo veel mensen aan deze tafel. Die kijken dan allemaal naar mij.

Ik kan hem ook gewoon uit zetten en in mijn tas laten, dan hoef ik niets hardop te zeggen.

Rebella zei op 30 juli 2015 - 10:39:
Ik hoorde een van de begeleidsters, Klare heette ze geloof ik, roepen dat telefoons moesten ingeleverd worden. Ik grijns, dat gaat lastig worden, de mijne ligt thuis op mijn bureau. Bellen naar Australië ga ik dus vanuit Italië écht niet doen. Met een triomfantelijke grijns sla ik de laatste haring in de grond en de tent staat, in minder dan tien minuten. Ik pak mijn spullen en kruip in het kleine koepeltentje, groot genoeg voor twee. Mijn matje rol ik open, draai de dop los en spreid mijn slaapzak erop uit. Mijn tas en koffers leg ik achter het hoofdeinde. Ik kruip de tent weer uit en loop naar de tafels met eten.

1Dzayn zei op 30 juli 2015 - 10:41:
"Oh, maar Klara, mijn telefoon ligt in mijn tent," deel ik haar mee. "Is het goed als ik hem bij de eerste opdracht inlever?"
Ik staar haar afwachtend aan en neem ondertussen een hap van mijn broodje, hem daarmee opmakend. Mijn wangen gloeien nog steeds een beetje, maar als ik ze bekijk in de reflectie van mijn zonnebril, zijn ze gelukkig niet meer rood.

xSerenaHoran zei op 30 juli 2015 - 12:50:
Telefoon inleveren, daar kan ik denk ik wel mee leven. Ik stuur mijn moeder nog snel een berichtje voordat ik hem aan Klara geef. Karoline zegt dat haar mobiel nog in haar tentje ligt. Is dat een slimme truc om nog even haar mobiel te hebben? Anders is ze wel heel slim.

MelintjeX1DX zei op 30 juli 2015 - 17:08:
Ik kijk Kiley aan met een blik die voor zich spreekt. Ik ben nogal muziekverslaafd: pop, rock, metal... Ik hou van alle soorten muziek. Misschien ben ik ook Instagramverslaafd aangezien ik 1001 bands stalk.
"Kiley, natuurlijk kan ik niet zonder muziek. Maar we zijn hier op kamp, dus ik denk dat we echt wel muziek te horen zullen krijgen." Zeg ik en glimlach even waarna ik weer op mijn eten concentreer.

Merula zei op 30 juli 2015 - 17:24:
Na even met Myrddrin gekletst te hebben, heb ik snel een tentje gehaald. Ik twijfelde of dat nodig was, maar aangezien ik zag dat de Italiaans uitziende jongen geen tent leek te hebben, ging ik ervan uit dat hij met Floyd had afgesproken dat hij bij hem zou slapen. Ik had ze immers even met elkaar zien kletsen. Myrddrin had verder niet gevraagd of ik bij hem in de tent wou, en bovendien wist ik niet of je wel met iemand anders dan met je bandleden in een tent mocht. Over bandleden gesproken... Had Myrddrin wel een band? Dat wou ik net vragen terwijl mijn blik over de handleiding ging. Zuchtend gooide ik hem weg. Italiaans... Het enige wat ik kon, was een paar woordjes Spaans, dus daar had ik niets aan. Daarna zag ik op de achterkant gelukkig iets Engelstalig, waarna ik hem weer oppakte. Ik had weinig tijd, dus kon het enkel vluchtig doorlezen, maar de constructie had ik al snel in mijn hoofd. Aangezien ik in beelden dacht, werkte de plaatjes het beste. Daardoor had ik de tent al snel in elkaar. Oké, en door de 'kampavontuurtjes' in de achtertuin als kind. Al vroeg ik me af of het binnen het kwartier was, aangezien ik eerst nog ging kletsen, daarna de tent moest halen en het zeker tien minuten duurde voor ik hem opgezet had... Ik was ook als één van de laatsten klaar, al was het een vrij simpele constructie. Vlug ging ik zitten en begon ik te eten. Normaal heb ik in de ochtend nooit zo'n honger, maar ik merkte dat het vandaag wel anders was. Met smaak at ik mijn brood. Ik was blij om te zien dat het jonge meisje wat meer aansluiting leek te hebben. Ik wou reageren toen iemand het schattige diertje half beledigde, maar ik had mijn mond vol en voor ik kon doorslikken, was iemand me al voor. Het is ook weer niet nodig om van twee kanten aangevallen te worden...
Als de mededeling over de telefoons wordt aangekondigd, draai ik me al snel om. Ik had de gezichten al verwacht, maar toch vind ik het erg amusant. Het is maar een telefoon... Je had het kunnen weten als je zoals ik alles leest wat los en vast zit, inclusief saaie voorwaarden. Ik vind het eigenlijk wel een goede regel, maar ja, ik gebruik mijn telefoon dan ook nauwelijks. Waarschijnlijk omdat ik geen sociaal leven heb. Hoewel, alsof een telefoon sociaal is... Voor ik zou gaan lachen, sta ik op om mijn telefoon te halen. Ik had de tent naast Myrddrin gezet. Daarom zie ik hem ineens lopen als ik terugga met de telefoon in mijn hand. Vlug loop ik achter hem aan. "Hé, wacht even!"
Ik begin te blozen als ik me bedenk dat hij waarschijnlijk nog bezig was met zijn tent en ik dat niet eens gemerkt had, maar die gedachte zet ik van me af. "Zeg, zit jij al in een band?"

xSerenaHoran zei op 30 juli 2015 - 17:31:
Ik zie Kayen die begint te eten en vervolgens weer terug naar buiten gaat. Ik moest nog aan hem vragen of hij samen met mij in een tent wil slapen dus sta ik op en ren achter hem aan naar buiten. Zo te zien vraagt hij wat aan een andere jongen maar dat kleine vraagje van mij kan er wel even tussenkomen, toch?
‘Hey, Kayen. Zullen wij samen in een tent slapen als je... Nog niemand hebt of euh, wil?’ vraag ik.

ChantiXAMX zei op 30 juli 2015 - 17:49:
"Kiley, natuurlijk kan ik niet zonder muziek. Maar we zijn hier op kamp, dus ik denk dat we echt wel muziek te horen zullen krijgen." Zegt Noir waarna ik me metaal facepalm. ''Noir die metal en rock en eh die andere schreeuw muziek, hoe wil je die zelf spelen? Mij gaat dat dus echt niet lukken hoor en dan al die schreeuw muziek van jou. Dan zijn onze stemmen gelijk naar de knoppen sukkeltje.''

Merula zei op 30 juli 2015 - 17:49:
Ik kijk verrast op als ik een stem hoor. Serieus, ik heb nog niet zoveel aanspraak gehad in jaren! Ik kijk even aarzelend van Myrddrin naar Floyd. "Ja... Ik heb al wel een tent opgezet. Ik dacht dat je misschien met die andere gast een tent deelde, maar hij mag hem wel, als hij nog geen tent heeft, en anders kan ik hem zo afbreken. Ik wil best samen..."
Ik kijk hem nog even wat ongemakkelijk aan. Wie had ooit gedacht dat die gast zelfs een tent zou willen delen... We lijken zo verschillend als dag en nacht. Qua uiterlijk dan. Ik begin steeds meer te geloven dat we eigenlijk best wat met elkaar gemeen hebben.

Rebella zei op 30 juli 2015 - 18:00:
Ik kijk op als Kayen me naroept en blijf geduldig wachten tot hij bij me is. Al lijkt hij nu opgehouden te worden door iemand die ik nog niet ken. Mijn tent staat, ik ben in Italië, een week vol muziek en mensen met het gemeenschappelijke doel; muziek, muziek en nog eens muziek. Ik kijk om me heen en zie al best veel tenten staan. Ook al had ik gezien dat de weersvoorspellingen optimaal waren, ik blijf altijd sceptisch. Stiekem vraag ik me af waar we muziek zullen gaan maken als het regent, of als het te koud wordt.

xSerenaHoran zei op 30 juli 2015 - 18:05:
Kayen lijkt verrast te zijn om wat ik vroeg. Ik weet vrijwel zeker dat hij me aanziet als een of andere gast met dure merkkleding en die veel eigendunk heeft en allen zijn ‘eigen soort’ accepteert maar ik ben alles behalve dat. Ik zou het niet eens willen zijn. Hij antwoord met een ongemakkelijke blik maar daar doe ik verder niets mee.
‘Ja, ik weet niet of Domenico al een tent heeft maar hij zal de jouwe vast niet afwijzen,’ grinnik ik. ‘Wie is deze jongen eigenlijk?’ vraag ik wat zachter.

1Dzayn zei op 30 juli 2015 - 18:19:
Soepeltjes spring ik op en volg Floyd naar buiten. Hij houdt halt bij Kayen, ik loop door richting de tent die ik deel met Momo. Ik duik naar binnen en grijp mijn telefoon, waarna ik weer naar buiten stap. Onhandig struikel ik over de rand van de tentopening, recht op mijn snuffert. Ik probeer mijn val nog te breken met mijn handen, maar zij schaven enkel over het gras heen.
'Auw. Shit.'
Ik bijt mijn kiezen op elkaar en voel even aan mijn gezicht, maar alles lijkt nog heel te zijn. Gelukkig maar

Merula zei op 30 juli 2015 - 18:21:
Ik kijk om me heen en kom tot de conclusie dat hij maar één iemand kan bedoelen. "Hij?’ Ik denk even na hoe ik Myrddrin het beste kan beschrijven, maar besluit dat een goede beschrijving bij hem onmogelijk is. "De jongen waarmee ik sprak?’ vraag ik verder. "Dat is iemand die lang geleden uitwisselingsstudent was en bij mij bleef overnachten. Hé, ik heb nog geen antwoord...` ga ik verder tegen Myrddrin. Het lijkt me een goed idee als Floyd het ook meteen hoort. `Ben je hier om een band te vormen? Of help je hier? Misschien kan ik kijken of je met ons mee kan doen, als acht niet teveel is... Anders weet die vrouw van het kamp vast wel een andere oplossing.`
Na die woorden kijk ik weer naar Floyd. `Als je vragen hebt, kan je het het beste aan hem zelf vragen, dat is makkelijker.` Ik grinnik even om niet te boos of betweterig over te komen.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik wel iemand langslopen maar ik let er niet op. Als ze valt, kijk ik pas. Ik probeer mijn lach te verbergen, al lukt dat niet zo goed. Desondanks is mijn blik wel lichtelijk bezorgd. `Gaat het?` vraag ik, al krijg ik de lachende ondertoon niet uit mijn stem. `Sorry, ik meen het serieus...` Deze keer klinkt het ernstiger.