Hoofdcategorieën
Home » Forum » Forum Spelletjes » CTRL+V spel
CTRL+V spel
KaulitzFreak zei op 20 sep 2010 - 20:04:
Meer dan 30 artiesten ontvangen dezelfde brief.
Ze komen op een plaats terecht waar alles mogelijk is en ze ontdekken dat ze meer dan het beroemd-zijn gemeen hebben: Ze zijn uitverkoren.
oja, inleiding van Dossier 22480: Wereldfestival ^^
Meer dan 30 artiesten ontvangen dezelfde brief.
Ze komen op een plaats terecht waar alles mogelijk is en ze ontdekken dat ze meer dan het beroemd-zijn gemeen hebben: Ze zijn uitverkoren.
oja, inleiding van Dossier 22480: Wereldfestival ^^
Torresss zei op 20 sep 2010 - 21:30:
een verhaal, geschreven voor een vriend van me.
Dump ik hier liever niet
een verhaal, geschreven voor een vriend van me.
Dump ik hier liever niet
neversay zei op 20 sep 2010 - 21:44:
http://www.youtube.com/watch?v=QuB3kr3ckYE
Ah getver niet die. Als je hem kijkt, hou kotzakje bij de hand.
http://www.youtube.com/watch?v=QuB3kr3ckYE
Ah getver niet die. Als je hem kijkt, hou kotzakje bij de hand.
FreeHugsPlz zei op 25 sep 2010 - 11:29:
http://www.youtube.com/watch?v=1guJsD-au7I&feature=related
natuurlijk
D
http://www.youtube.com/watch?v=1guJsD-au7I&feature=related
natuurlijk
D
KaulitzFreak zei op 25 sep 2010 - 12:04:
Sterren
mn nieuwe One-shot bij op mijn schrijvers ID zetten ^^
Sterren
mn nieuwe One-shot bij op mijn schrijvers ID zetten ^^
chiboebel zei op 26 sep 2010 - 15:36:
recuperatiebakstenen
Arbeidsintensief
dure materialen
iets van geschiedenis wat ik uit word in aan powerpoint moest zetten
recuperatiebakstenen
Arbeidsintensief
dure materialen
iets van geschiedenis wat ik uit word in aan powerpoint moest zetten
KolaLollie zei op 26 sep 2010 - 15:36:
http://www.youtube.com/watch?v=RobOtMdZp2k&feature=related
eh. volgensmijnisdatPomPom. maareh. nja. ^^''
http://www.youtube.com/watch?v=RobOtMdZp2k&feature=related
eh. volgensmijnisdatPomPom. maareh. nja. ^^''
Kayley zei op 26 sep 2010 - 15:49:
De beste vriend van de boogschutter stapte nietsvermoedend diens kamer in, maar zag dat er niemand was. En dus wachtte hij, tot de goedgeluimde man terug kwam en zijn spullen op borg.
Een gesprek over de nakende oorlog kwam op gang, dat steeds verhitter werd door de sterk uiteenlopende meningen. Uiteindelijk was de boogschutter het beu, en gooide zijn vriend de kamer uit. Die vatte dat net iets te persoonlijk op, en pleegde zelfmoord door de gebroken vriendschap.
Pernilla stapt uit het potje, zij was een Soldier.
Oh, ja. Let daar maar niet op. ^^
De beste vriend van de boogschutter stapte nietsvermoedend diens kamer in, maar zag dat er niemand was. En dus wachtte hij, tot de goedgeluimde man terug kwam en zijn spullen op borg.
Een gesprek over de nakende oorlog kwam op gang, dat steeds verhitter werd door de sterk uiteenlopende meningen. Uiteindelijk was de boogschutter het beu, en gooide zijn vriend de kamer uit. Die vatte dat net iets te persoonlijk op, en pleegde zelfmoord door de gebroken vriendschap.
Pernilla stapt uit het potje, zij was een Soldier.
Oh, ja. Let daar maar niet op. ^^
xEmma zei op 26 sep 2010 - 15:54:
Trots was ik er niet op, nee zeker niet. Het was eerder een schande dat ik met de zus van mijn liefde had gekust. Toch had het me goed gedaan.
Ik had een vage vlaag van herkenning gevoeld, toen onze lippen elkaar verkenden. Liv's lippen leken zoveel op die van jou, dat ik me gemakkelijk in had kunnen beelden dat ik jou, en niet jouw zus, aan het kussen was.
Eén ding was echter totaal anders. Door deze kus herinnerde ik me weer hoeveel wederzijdse liefde ik voelde als mijn lippen die van jou raakten. De woorden van Liv betekende veel, en ik wist dat ze hierover nooit tegen mij zou liegen, maar door de kus wist ik pas echt zeker dat je om me had gegeven.
Deze wijsheid deed me iets sterker in mijn schoenen staan. Ik had nog steeds pijn, maar was een stuk minder afwezig dan ervoor. Caitlinn vroeg me telkens welk wonder er had geschied, maar ik vertelde het haar niet. Wat zou men wel niet van me denken als ze zouden weten dat ik zo was opgeknapt door een kus van Liv?
Het was echter niet zo dat ik meteen door ging met leven. Ik was gerustgesteld, maar dat betekende niet dat ik niet meer van je hield. Nu ik wist dat het jou niet om mijn beroemdheid ging, hield ik zo mogelijk nog meer van je.
Iets anders wat me op de been hield, was mijn plan om jou te vertellen wat ik voor je voelde. Als je dat zou weten, zou alles weer goed komen, hield ik mezelf voor. Ik stelde het echter steeds weer uit, want ik durfde het niet. Ik leefde toen nog met een klein sprankeltje hoop, als jij me af zou wijzen, zou je dat sprankeltje hoop ruw van me wegnemen. Dat wilde niet, ik leefde voor dat beetje hoop.
Liv liet een paar dagen na de kus een verward voicemailbericht achter - geen liefdesverklaring, gelukkig. Ze had spijt van haar actie, vertelde ze. Ik wilde niets liever dan haar hartelijk bedanken, maar om de situatie niet nog ingewikkelder te maken, besloot ik dat niet te doen. Ik belde haar enkel, vertelde haar dat het niet haar schuld was en dat ze geen spijt moest hebben. Ze zweerde dat ze het jou nooit zou vertellen, zonder dat ik daar om had gevraagd. Maar opnieuw, Liv wist wat ik nodig had. Ik wist dat mijn kansen bij jou zouden verdwijnen als je dit te weten zou komen.
Dezelfde dag moest ik naar Scooter toe. 'Of ik eindelijk een opzetje had voor het nieuwe nummer.'
In de auto naar hem toe, probeerde ik een noodplan te verzinnen. Ik durfde het nummer niet te laten zien, het was te persoonlijk. Wat als hij het niets vond? Het nummer waar ik mijn hart in had gelegd, zou afkraken? Ik begon deuntjes te drummen op de stoel, maar er kwam niets goeds uit. De studio kwam steeds dichterbij, en steeds wanhopiger probeerde ik een ritme te vinden. Woorden en zinnen raasden door mijn hoofd, maar dat waren alleen de woorden en zinnen die ik Scooter niet wilde laten horen.
'We zijn er.' Ik bedankte mijn chaffeur en liep met lood in mijn benen naar de studio. Ik had niets, niets naast een tekst die ik niet wilde geven. Jij had je op een of andere manier uit deze situatie kunnen redden, dat wist ik zeker.
'Wat heb je tot nu toe?' vroeg Scooter nieuwsgierig. 'Het album opnemen ging sneller dan verwacht, maar dat laatste nummer moeten we echt deze week gaan opnemen, anders komen we in de knel voor de release datum. En er moet waarschijnlijk nog veel aan gebeuren, muziek onder gezet worden, enzovoorts.' Scooter nam een hap adem en vroeg het nog een keer. 'Wat heb je tot nu toe?'
Ik haalde nonchalant mijn schouders op. 'Ik heb nog niets.'
Scooter barstte in een schaterlach uit. 'En nu serieus,' zei hij plotseling vervaarlijk kalm. 'Wat heb je tot nu toe?'
Liegen had geen zin, besefte ik me. Met tegenzin haalde ik het verfrommelde papiertje uit mijn zak en krabbelde er nog snel het vervolg van de laatste zin op, voordat ik het met een brok in mijn keel aan mijn manager gaf.
That that should be me
Lieve Eve, schreef ik boven het eerste A4'tje, en stopte toen alle zeventien, aan beide kanten beschreven, in een grote envelop. Eve, stond daar ook op. Ik draaide de envelop om en schreef er acht woorden op. Ik hou van je, voor altijd de jouwe.
Ik staarde enige tijd naar de envelop in mijn handen. Ik had de hele uitleg in mijn handen, ik had voor haar het hele verhaal opgeschreven. Ik kon hem gemakkelijk in mijn brievenbus gooien en wachten op haar reactie.
Want dat was wat ik wilde weten. Ik wilde weten hoe ze zou reageren. Ik wist niet of ze boos zou worden, of ze blij zou zijn of dat ze de hele envelop zou negeren.
Het was uit met Nathan, dat wist ik. Maar dat het uit was met hem, betekende niet automatisch dat ze mij terug wilde. Ik wist niet hoe het was uitgegaan, of waarom. Misschien had Nathan haar even veel pijn gedaan als zij mij. Misschien had ze geen behoefte meer aan andere jongens, zoals ik ook niemand anders wilde dan Eve.
Het nummer that should be me, gebaseerd op Eve, had ik niet veel dagen daarvoor afgemaakt en opgenomen. Het zou nog een krappe maand duren voordat het verkrijgbaar op iTunes zou zijn. Ik vroeg me af of Eve het ooit zou horen, en of ze zou beseffen dat het over haar ging.
Zou Eve weten hoeveel pijn ze me had aangedaan? Ik had haar niet meer gezien sinds veertien juni, de datum waar ik eerst zo naar toe had geleefd, maar ik nu als een zwarte bladzijde uit mijn geschiedenis beschouwde.
Ik keek weer naar de envelop en bedacht me dat het me niets meer kon schelen. Er fladderden geen vlindertjes meer in mijn buik als ik haar naam zag. Ik miste haar niet meer. Het kon me geen ene moer schelen wat ze er van vond, dat dacht ik alleen omdat ik het gewend was.
Ik gooide de envelop in het haardvuur, keek even toe hoe het vuur het papier steeds sneller op at en liep toen weg. Een paar uur later was het vuur gedoofd en terwijl ik de as opruimde vond ik een stukje papier. Het was verschroeid, zwartgeblakerd, maar de tekst was nog duidelijk te lezen.
Liefde
Ik liet het stukje papier even door mijn vingers glijden, terwijl ik naar de as staarde. Daarna stond ik op en gooide het stukje papier achteloos over mijn schouder.
Het kon me niets meer schelen.
Het laatste deel van een verhaal, dat ik naar Q heb gekopieerd.
That should be me, holding your hand
That should be me, making you laugh
That should be me, this is so sad
That should be me, that should be me
That should be me, feelin' your kiss
That should be me, buying you gifts
This is so wrong
I can't go on
'Till you believe
That that should be me
That should be me, making you laugh
That should be me, this is so sad
That should be me, that should be me
That should be me, feelin' your kiss
That should be me, buying you gifts
This is so wrong
I can't go on
'Till you believe
That that should be me
Trots was ik er niet op, nee zeker niet. Het was eerder een schande dat ik met de zus van mijn liefde had gekust. Toch had het me goed gedaan.
Ik had een vage vlaag van herkenning gevoeld, toen onze lippen elkaar verkenden. Liv's lippen leken zoveel op die van jou, dat ik me gemakkelijk in had kunnen beelden dat ik jou, en niet jouw zus, aan het kussen was.
Eén ding was echter totaal anders. Door deze kus herinnerde ik me weer hoeveel wederzijdse liefde ik voelde als mijn lippen die van jou raakten. De woorden van Liv betekende veel, en ik wist dat ze hierover nooit tegen mij zou liegen, maar door de kus wist ik pas echt zeker dat je om me had gegeven.
Deze wijsheid deed me iets sterker in mijn schoenen staan. Ik had nog steeds pijn, maar was een stuk minder afwezig dan ervoor. Caitlinn vroeg me telkens welk wonder er had geschied, maar ik vertelde het haar niet. Wat zou men wel niet van me denken als ze zouden weten dat ik zo was opgeknapt door een kus van Liv?
Het was echter niet zo dat ik meteen door ging met leven. Ik was gerustgesteld, maar dat betekende niet dat ik niet meer van je hield. Nu ik wist dat het jou niet om mijn beroemdheid ging, hield ik zo mogelijk nog meer van je.
Iets anders wat me op de been hield, was mijn plan om jou te vertellen wat ik voor je voelde. Als je dat zou weten, zou alles weer goed komen, hield ik mezelf voor. Ik stelde het echter steeds weer uit, want ik durfde het niet. Ik leefde toen nog met een klein sprankeltje hoop, als jij me af zou wijzen, zou je dat sprankeltje hoop ruw van me wegnemen. Dat wilde niet, ik leefde voor dat beetje hoop.
Liv liet een paar dagen na de kus een verward voicemailbericht achter - geen liefdesverklaring, gelukkig. Ze had spijt van haar actie, vertelde ze. Ik wilde niets liever dan haar hartelijk bedanken, maar om de situatie niet nog ingewikkelder te maken, besloot ik dat niet te doen. Ik belde haar enkel, vertelde haar dat het niet haar schuld was en dat ze geen spijt moest hebben. Ze zweerde dat ze het jou nooit zou vertellen, zonder dat ik daar om had gevraagd. Maar opnieuw, Liv wist wat ik nodig had. Ik wist dat mijn kansen bij jou zouden verdwijnen als je dit te weten zou komen.
Dezelfde dag moest ik naar Scooter toe. 'Of ik eindelijk een opzetje had voor het nieuwe nummer.'
In de auto naar hem toe, probeerde ik een noodplan te verzinnen. Ik durfde het nummer niet te laten zien, het was te persoonlijk. Wat als hij het niets vond? Het nummer waar ik mijn hart in had gelegd, zou afkraken? Ik begon deuntjes te drummen op de stoel, maar er kwam niets goeds uit. De studio kwam steeds dichterbij, en steeds wanhopiger probeerde ik een ritme te vinden. Woorden en zinnen raasden door mijn hoofd, maar dat waren alleen de woorden en zinnen die ik Scooter niet wilde laten horen.
'We zijn er.' Ik bedankte mijn chaffeur en liep met lood in mijn benen naar de studio. Ik had niets, niets naast een tekst die ik niet wilde geven. Jij had je op een of andere manier uit deze situatie kunnen redden, dat wist ik zeker.
'Wat heb je tot nu toe?' vroeg Scooter nieuwsgierig. 'Het album opnemen ging sneller dan verwacht, maar dat laatste nummer moeten we echt deze week gaan opnemen, anders komen we in de knel voor de release datum. En er moet waarschijnlijk nog veel aan gebeuren, muziek onder gezet worden, enzovoorts.' Scooter nam een hap adem en vroeg het nog een keer. 'Wat heb je tot nu toe?'
Ik haalde nonchalant mijn schouders op. 'Ik heb nog niets.'
Scooter barstte in een schaterlach uit. 'En nu serieus,' zei hij plotseling vervaarlijk kalm. 'Wat heb je tot nu toe?'
Liegen had geen zin, besefte ik me. Met tegenzin haalde ik het verfrommelde papiertje uit mijn zak en krabbelde er nog snel het vervolg van de laatste zin op, voordat ik het met een brok in mijn keel aan mijn manager gaf.
That that should be me
Lieve Eve, schreef ik boven het eerste A4'tje, en stopte toen alle zeventien, aan beide kanten beschreven, in een grote envelop. Eve, stond daar ook op. Ik draaide de envelop om en schreef er acht woorden op. Ik hou van je, voor altijd de jouwe.
Ik staarde enige tijd naar de envelop in mijn handen. Ik had de hele uitleg in mijn handen, ik had voor haar het hele verhaal opgeschreven. Ik kon hem gemakkelijk in mijn brievenbus gooien en wachten op haar reactie.
Want dat was wat ik wilde weten. Ik wilde weten hoe ze zou reageren. Ik wist niet of ze boos zou worden, of ze blij zou zijn of dat ze de hele envelop zou negeren.
Het was uit met Nathan, dat wist ik. Maar dat het uit was met hem, betekende niet automatisch dat ze mij terug wilde. Ik wist niet hoe het was uitgegaan, of waarom. Misschien had Nathan haar even veel pijn gedaan als zij mij. Misschien had ze geen behoefte meer aan andere jongens, zoals ik ook niemand anders wilde dan Eve.
Het nummer that should be me, gebaseerd op Eve, had ik niet veel dagen daarvoor afgemaakt en opgenomen. Het zou nog een krappe maand duren voordat het verkrijgbaar op iTunes zou zijn. Ik vroeg me af of Eve het ooit zou horen, en of ze zou beseffen dat het over haar ging.
Zou Eve weten hoeveel pijn ze me had aangedaan? Ik had haar niet meer gezien sinds veertien juni, de datum waar ik eerst zo naar toe had geleefd, maar ik nu als een zwarte bladzijde uit mijn geschiedenis beschouwde.
Ik keek weer naar de envelop en bedacht me dat het me niets meer kon schelen. Er fladderden geen vlindertjes meer in mijn buik als ik haar naam zag. Ik miste haar niet meer. Het kon me geen ene moer schelen wat ze er van vond, dat dacht ik alleen omdat ik het gewend was.
Ik gooide de envelop in het haardvuur, keek even toe hoe het vuur het papier steeds sneller op at en liep toen weg. Een paar uur later was het vuur gedoofd en terwijl ik de as opruimde vond ik een stukje papier. Het was verschroeid, zwartgeblakerd, maar de tekst was nog duidelijk te lezen.
Liefde
Ik liet het stukje papier even door mijn vingers glijden, terwijl ik naar de as staarde. Daarna stond ik op en gooide het stukje papier achteloos over mijn schouder.
Het kon me niets meer schelen.
Everybody's laughing in my mind
Rumours spreading 'bout this other guy
Do you do what you did when you did with me?
Does he love you the way I can?
Did you forget all the plans that you made with me?
'Cause baby I didn't
That should be me, holding your hand
That should be me, making you laugh
That should be me, this is so sad
That should be me, that should be me
That should be me, feelin' your kiss
That should be me, buying you gifts
This is so wrong
I can't go on
'Till you believe
That that should be me
That should be me
You said you needed a little time from my mistakes
It's funny how you used that time to have me replaced
Did you think that I wouldn't see you out at the movies?
What you doing to me?
You're taking him where we used to go
Now if you're trying to break my heart
It's working 'cause you know
That that should be me, holding your hand
That should be me, making you laugh
That should be me, this is so sad
That should be me, that should be me
That should be me, feelin' your kiss
That should be me, buying you gifts
This is so wrong
I can't go on
'Till you believe
That should be me
I need to know should I fight for love or disarm
It's getting harder to shield
This pain is my heart
That should be me, holding your hand
That should be me, making you laugh
That should be me, this is so sad
That should be me, that should be me
That should be me, feelin' your kiss
That should be me, buying you gifts
This is so wrong
I can't go on
'Till you believe
That that should be me
Holding your hand
That should be me
The one making you laugh
That should be me
That should be me
Giving you flowers
That should be me
Talking for hours
That should be me
That should be me
That should be me
Never should've let you go
I never should've let you go
That should be me
I never should've let you go
That should be me
Rumours spreading 'bout this other guy
Do you do what you did when you did with me?
Does he love you the way I can?
Did you forget all the plans that you made with me?
'Cause baby I didn't
That should be me, holding your hand
That should be me, making you laugh
That should be me, this is so sad
That should be me, that should be me
That should be me, feelin' your kiss
That should be me, buying you gifts
This is so wrong
I can't go on
'Till you believe
That that should be me
That should be me
You said you needed a little time from my mistakes
It's funny how you used that time to have me replaced
Did you think that I wouldn't see you out at the movies?
What you doing to me?
You're taking him where we used to go
Now if you're trying to break my heart
It's working 'cause you know
That that should be me, holding your hand
That should be me, making you laugh
That should be me, this is so sad
That should be me, that should be me
That should be me, feelin' your kiss
That should be me, buying you gifts
This is so wrong
I can't go on
'Till you believe
That should be me
I need to know should I fight for love or disarm
It's getting harder to shield
This pain is my heart
That should be me, holding your hand
That should be me, making you laugh
That should be me, this is so sad
That should be me, that should be me
That should be me, feelin' your kiss
That should be me, buying you gifts
This is so wrong
I can't go on
'Till you believe
That that should be me
Holding your hand
That should be me
The one making you laugh
That should be me
That should be me
Giving you flowers
That should be me
Talking for hours
That should be me
That should be me
That should be me
Never should've let you go
I never should've let you go
That should be me
I never should've let you go
That should be me
Het laatste deel van een verhaal, dat ik naar Q heb gekopieerd.
VampireFangs zei op 26 sep 2010 - 21:59:
ps> Wil je deze berichten niet meer willen ontvangen? Surf dan naar:
http://www.fanfic.nl/instellingen.php
ps> Wil je deze berichten niet meer willen ontvangen? Surf dan naar:
http://www.fanfic.nl/instellingen.php
Ik kon hem niet vinden, dus hier is ie. Het ctrl+v spel.
Drop neer wat je gekopieerd hebt
http://i920.photobucket.com/albums/ad45/daanieee/AlwaysTogetherForever.jpg
nieuwe cover van mijn verhaal