Hoofdcategorieën
Home » Forum » Forum Spelletjes » Dark Age: The Return of the Consulting Criminal (Speeltopic)
Dark Age: The Return of the Consulting Criminal (Speeltopic)
Bella01 zei op 27 feb 2014 - 19:36:
Ik heb de topic even doorgelezen. En nadat de wolven hebben geprobeerd Schrödinger’s cat te lunchen, zei Nelleke: 'Maar nu weten de wolven wel wie Schrödinger's cat is...'
Nou kan iedereen dat natuurlijk zeggen, maar ze klinkt voor mij wel eerst 'bezorgd'
Of misschien vindt Nelleke het moeilijk om hints te maken?...
(Itriedokay)
Ik heb de topic even doorgelezen. En nadat de wolven hebben geprobeerd Schrödinger’s cat te lunchen, zei Nelleke: 'Maar nu weten de wolven wel wie Schrödinger's cat is...'
Nou kan iedereen dat natuurlijk zeggen, maar ze klinkt voor mij wel eerst 'bezorgd'
Of misschien vindt Nelleke het moeilijk om hints te maken?...
(Itriedokay)
Pline zei op 27 feb 2014 - 19:58:
@Bella: met bezorgd klinken bedoel je dan dat je denkt dat zij Schrödingers cat is of eerder wolf kan zijn of misschien de militair arts of denk je dat ze gewoon meer inzicht probeert te krijgen in het spel?
@Bella: met bezorgd klinken bedoel je dan dat je denkt dat zij Schrödingers cat is of eerder wolf kan zijn of misschien de militair arts of denk je dat ze gewoon meer inzicht probeert te krijgen in het spel?
Bella01 zei op 27 feb 2014 - 20:03:
Ik denk dat ze misschien wel de kat kan zijn. Want normaal gesproken wordt ze niet zo...'bezorgd'
Edit: Of ik zit er helemaal naast..
Ik denk dat ze misschien wel de kat kan zijn. Want normaal gesproken wordt ze niet zo...'bezorgd'
Edit: Of ik zit er helemaal naast..
xEmma zei op 27 feb 2014 - 20:26:
Maar het maakt helemaal niet uit dat de badside weet wie de kat is. Zolang de Waarzegger haar niet scant, is er geen probleem. Goed dat je jet probeert though. (:
Maar het maakt helemaal niet uit dat de badside weet wie de kat is. Zolang de Waarzegger haar niet scant, is er geen probleem. Goed dat je jet probeert though. (:
Bella01 zei op 27 feb 2014 - 20:30:
Ja, iknow. Maar ik deel dit zodat de waarzegger diegene niet perongeluk scant.
Ja, iknow. Maar ik deel dit zodat de waarzegger diegene niet perongeluk scant.
xEmma zei op 27 feb 2014 - 20:34:
Ah, oké, dan snap ik 'm.
Ik weet alleen niet of de badside Nelleke zou lunchen. Ze hebben eerst iemand geluncht die een stuk actiever is, dus het zou me niet verbazen als ze weer voor een actieveling zijn gegaan.
Ah, oké, dan snap ik 'm.
Ik weet alleen niet of de badside Nelleke zou lunchen. Ze hebben eerst iemand geluncht die een stuk actiever is, dus het zou me niet verbazen als ze weer voor een actieveling zijn gegaan.
Bella01 zei op 27 feb 2014 - 20:39:
Maar ze kunnen toch iemand lunchen die niet actief is? Like, why not?
Maar ze kunnen toch iemand lunchen die niet actief is? Like, why not?
xEmma zei op 27 feb 2014 - 20:41:
Natuurlijk kan dat, dat gebeurt ook vaak. Het verschilt per badside waar ze voor kiezen. Aangezien hun eerste lunch een actieve speelster was, zou het me niet verbazen als hun poging tot tweede lunch ook een actieve speelster was.
Natuurlijk kan dat, dat gebeurt ook vaak. Het verschilt per badside waar ze voor kiezen. Aangezien hun eerste lunch een actieve speelster was, zou het me niet verbazen als hun poging tot tweede lunch ook een actieve speelster was.
xDevilBitch zei op 27 feb 2014 - 21:45:
De volgende clue kwam uit onverwachte hoek.
Een dag eerder was het lichaam van een blonde man gevonden in de gang van een verlaten appartementencomplex. Hij was voor onderzoek naar St Barts hospital gebracht, de plek waar Scotland Yard secties liet uitvoeren. Daar kwam het in de handen van Molly Hooper.
Tot op dat moment had nog niemand de link gelegd tussen dit lijk en de zaak Moriarty. Maar de mans tattoo in een vreemd handschrift liet Molly niet los, dus zodra ze Sherlock zag, liet ze hem er naar kijken. De detective was meteen wit weggetrokken. “I.O.U” stond er in een handschrift dat hij maar al te goed kende. De woorden die drie jaar geleden de bittere aankondiging van zijn ‘dood’ hadden aangekondigd. Een andere tattoo, “mine –M”, bevestigde zijn vermoedden alleen maar: deze man had dicht bij Moriarty gestaan.
Het gebouw werd meteen uitgekamd. De consulterend crimineel was uiteraard al lang gevlogen, maar had niet kunnen voorkomen dat er sporen waren achtergebleven. Ze vonden het spoor terug. Zijn nieuwe handlanger was duidelijk niet erg zorgvuldig geweest, want ze zaten Moriarty al snel flink op de hielen. En uiteindelijk haalde hij hem in.
Sherlock had het niet toe kunnen staan dat Scotland Yard Moriarty zou hebben aangehouden. Nee, die zouden het toch alleen maar verpesten. Moriarty was slim. Veel slimmer dan iedere Britse agent bij elkaar opgeteld. Nog net niet zo slim als hij, misschien, maar hij was toch de enige persoon (afgezien van Mycroft) die ook maar enigszins in de buurt kwam. Juist daarom moest dit zo gaan. Moest juist hij degene zijn die Moriarty zou uitschakelen.
Wist Moriarty het? Sherlock dacht van wel. Toch liet hij de consulterend crimineel de locatie regelen. Dit zou waarschijnlijk de laatste keer zijn dat hij zo’n uitdaging voorgeschoteld kreeg. Dan kon hij er maar beter van genieten.
Ze waren deze keer in een verlaten metrotunnel. Doodlopend. Er was maar één weg naar binnen. Maar één naar buiten. Niks om je achter te verschuilen. Geen trucjes, deze keer niet. Op het eerste gezicht dan.
Het ging traag. Moriarty die zijn verhaal opdreunde. Aan de touwtjes trok. En Sherlock speelde vrolijk mee. Nu wel, nog wel, gelukkig.
Een kwartier en vijf moordpogingen later stonden beide mannen nog steeds in de tunnel. “Dus dit is het,” constateerde de crimineel. “Alles lijkt in mijn voordeel te zijn. De locatie, de planning. Ik heb je precies waar ik je hebben moet.”
“En toch sta ik hier nog,” zei de detective triomfant.
“Het spel, Holmes. Dit is een spel, dat weet jij net zo goed als ik.”
“En anders zou ik het niet willen hebben.”
“Wat nou als we doorgaan met spelen? Jij en ik? Weglopen, dit vergeten. Ik vind het eigenlijk veel te leuk.”
“Wat stel je voor? Gewoon weglopen? Alsof dit niet heeft plaatsgevonden? Ze zullen je toch vinden. Het einde komt snel.”
“Naïef. Jij weet net zo goed als ik, dat Scotland Yard niks tegen mij kan doen. Het einde komt ja, en snel ook, maar niet nu. Niet zo. Dit is te makkelijk. Te normaal. Te SA-AAI. Dus we gaan het zo doen: we spelen het spel. Een beetje rennen, een beetje dollen en één van ons sluit het doek, maar wel onverwacht. Zeg nou zelf Sherly, dat is toch veel leuker?”
Sherlock knikte. “Best. Maar jij bent de eerste die wegloopt.”
“Je weet toch dat alleen lafaards mensen in hun rug schieten. Ik ben geen lafaard.”
Sherlock keek hem indringend aan. “Oké dan. Tot snel.”
Moriarty glimlachte. “Ja, tot snel.”
Tevreden liep de detective weg. Hij floot zelfs een deuntje dat door de verlaten tunnels echode. Het tweede deel van Haydns Symfonie 94 “Surprise”. Dit maal niet met paukenslag, maar een knal die het einde van het spel aankondigde.
Vandaag is Kayley gelyncht. Zij was Moriarty, een wolf.
Kayley – Kayley (6)
Pline – Kayley
Bodine – Kayley
Bella01 – Kayley
nellekeheems – nellekeheems (1)
Krewella – Kayley
xEmma – Kayley
De volgende clue kwam uit onverwachte hoek.
Een dag eerder was het lichaam van een blonde man gevonden in de gang van een verlaten appartementencomplex. Hij was voor onderzoek naar St Barts hospital gebracht, de plek waar Scotland Yard secties liet uitvoeren. Daar kwam het in de handen van Molly Hooper.
Tot op dat moment had nog niemand de link gelegd tussen dit lijk en de zaak Moriarty. Maar de mans tattoo in een vreemd handschrift liet Molly niet los, dus zodra ze Sherlock zag, liet ze hem er naar kijken. De detective was meteen wit weggetrokken. “I.O.U” stond er in een handschrift dat hij maar al te goed kende. De woorden die drie jaar geleden de bittere aankondiging van zijn ‘dood’ hadden aangekondigd. Een andere tattoo, “mine –M”, bevestigde zijn vermoedden alleen maar: deze man had dicht bij Moriarty gestaan.
Het gebouw werd meteen uitgekamd. De consulterend crimineel was uiteraard al lang gevlogen, maar had niet kunnen voorkomen dat er sporen waren achtergebleven. Ze vonden het spoor terug. Zijn nieuwe handlanger was duidelijk niet erg zorgvuldig geweest, want ze zaten Moriarty al snel flink op de hielen. En uiteindelijk haalde hij hem in.
Sherlock had het niet toe kunnen staan dat Scotland Yard Moriarty zou hebben aangehouden. Nee, die zouden het toch alleen maar verpesten. Moriarty was slim. Veel slimmer dan iedere Britse agent bij elkaar opgeteld. Nog net niet zo slim als hij, misschien, maar hij was toch de enige persoon (afgezien van Mycroft) die ook maar enigszins in de buurt kwam. Juist daarom moest dit zo gaan. Moest juist hij degene zijn die Moriarty zou uitschakelen.
Wist Moriarty het? Sherlock dacht van wel. Toch liet hij de consulterend crimineel de locatie regelen. Dit zou waarschijnlijk de laatste keer zijn dat hij zo’n uitdaging voorgeschoteld kreeg. Dan kon hij er maar beter van genieten.
Ze waren deze keer in een verlaten metrotunnel. Doodlopend. Er was maar één weg naar binnen. Maar één naar buiten. Niks om je achter te verschuilen. Geen trucjes, deze keer niet. Op het eerste gezicht dan.
Het ging traag. Moriarty die zijn verhaal opdreunde. Aan de touwtjes trok. En Sherlock speelde vrolijk mee. Nu wel, nog wel, gelukkig.
Een kwartier en vijf moordpogingen later stonden beide mannen nog steeds in de tunnel. “Dus dit is het,” constateerde de crimineel. “Alles lijkt in mijn voordeel te zijn. De locatie, de planning. Ik heb je precies waar ik je hebben moet.”
“En toch sta ik hier nog,” zei de detective triomfant.
“Het spel, Holmes. Dit is een spel, dat weet jij net zo goed als ik.”
“En anders zou ik het niet willen hebben.”
“Wat nou als we doorgaan met spelen? Jij en ik? Weglopen, dit vergeten. Ik vind het eigenlijk veel te leuk.”
“Wat stel je voor? Gewoon weglopen? Alsof dit niet heeft plaatsgevonden? Ze zullen je toch vinden. Het einde komt snel.”
“Naïef. Jij weet net zo goed als ik, dat Scotland Yard niks tegen mij kan doen. Het einde komt ja, en snel ook, maar niet nu. Niet zo. Dit is te makkelijk. Te normaal. Te SA-AAI. Dus we gaan het zo doen: we spelen het spel. Een beetje rennen, een beetje dollen en één van ons sluit het doek, maar wel onverwacht. Zeg nou zelf Sherly, dat is toch veel leuker?”
Sherlock knikte. “Best. Maar jij bent de eerste die wegloopt.”
“Je weet toch dat alleen lafaards mensen in hun rug schieten. Ik ben geen lafaard.”
Sherlock keek hem indringend aan. “Oké dan. Tot snel.”
Moriarty glimlachte. “Ja, tot snel.”
Tevreden liep de detective weg. Hij floot zelfs een deuntje dat door de verlaten tunnels echode. Het tweede deel van Haydns Symfonie 94 “Surprise”. Dit maal niet met paukenslag, maar een knal die het einde van het spel aankondigde.
Vandaag is Kayley gelyncht. Zij was Moriarty, een wolf.
Kayley – Kayley (6)
Pline – Kayley
Bodine – Kayley
Bella01 – Kayley
nellekeheems – nellekeheems (1)
Krewella – Kayley
xEmma – Kayley
xDevilBitch zei op 27 feb 2014 - 22:32:
Jim Moriarty had een klein probleempje. Tijdens zijn vorige grote operatie had hij een heel arsenaal aan snipers, huurmoordenaars en andere criminelen onder zijn hoede gehad. Nu had hij er één. Dus de vorige keer dat hij een afspraak met Sherlock Holmes had gearrangeerd, had hij op al zijn dierbaren een sniper kunnen zetten. Uit zijn ervaring bleek zulke druk namelijk als prima smeermiddel te werken. Nu had hij die mogelijkheid slechts bij één.
Nu was het niet bijzonder lastig wie dat moest zijn. Niemand stond dichter bij Sherlock Holmes dan John Watson, dus het werd hoog tijd dat er maar eens een bezoekje aan hem werd gebracht.
Wat Moriarty niet wist, was dat John Watson op het cruciale moment niet in Baker Street was. Zodra de sniper die misstap ontdekte raakte de arme handlanger lichtelijk in paniek. Hoe kon dat in godsnaam? Watson had de woning niet zonder Holmes verlaten sinds de dood van zijn vrouw. Maar daar had hij nu niks aan. Jim zou hem zeker weten vermoorden als hij ook dit zou verpesten.
Gelukkig was er een andere bewoner van 221B wel aanwezig: de altijd behulpzame Mrs Hudson. Ze stond vrolijk fluitend koekjes te bakken in haar keukentje. Misschien dat Jim hem zou sparen als hij tenminste één van Sherlocks dierbaren onder vuur had gehad.
De sniper bleef dus rustig zitten wachten, terwijl hij de huisbazin geen moment uit het oog verloor. Op het verlossende signaal zat hij eigenlijk niet te wachten. In al die tijd dat hij dit werk al deed, had hij tijdens een opdracht als deze nog nooit hoeven handelen.
Tot nu. Hij voelde de ontvanger trillen in zijn broekzak en een snelle blik op het schermpje leerde hem dat de knop inderdaad was geactiveerd. Dus pakte hij zijn pistool en haalde nog eens diep adem. Zelfs als doorgewinterde crimineel schiet je niet iedere dag een oud vrouwtje neer. Maar dit was zijn baan, hij moest wel. Hij haalde de trekker over en een plas bloed ontstond op Mrs Hudsons keukenvloer.
nellekeheems is gestorven wegens inactiviteit. Zij was Mrs Hudson, een tovenaar.
Note: Nelleke heeft één keer gestemd, in de herstemming. Ik heb met Kayley overlegd, omdat zij DA hier heeft opgezet, en zij vindt dat een herstemmingsronde niet telt als vervanging van een normale stem (waar ik het mee eens ben). Nelleke heeft dus drie achtereenvolgende lynches niet gestemd, en wordt zoals aangegeven in de regels gediskwalificeerd.
Jim Moriarty had een klein probleempje. Tijdens zijn vorige grote operatie had hij een heel arsenaal aan snipers, huurmoordenaars en andere criminelen onder zijn hoede gehad. Nu had hij er één. Dus de vorige keer dat hij een afspraak met Sherlock Holmes had gearrangeerd, had hij op al zijn dierbaren een sniper kunnen zetten. Uit zijn ervaring bleek zulke druk namelijk als prima smeermiddel te werken. Nu had hij die mogelijkheid slechts bij één.
Nu was het niet bijzonder lastig wie dat moest zijn. Niemand stond dichter bij Sherlock Holmes dan John Watson, dus het werd hoog tijd dat er maar eens een bezoekje aan hem werd gebracht.
Wat Moriarty niet wist, was dat John Watson op het cruciale moment niet in Baker Street was. Zodra de sniper die misstap ontdekte raakte de arme handlanger lichtelijk in paniek. Hoe kon dat in godsnaam? Watson had de woning niet zonder Holmes verlaten sinds de dood van zijn vrouw. Maar daar had hij nu niks aan. Jim zou hem zeker weten vermoorden als hij ook dit zou verpesten.
Gelukkig was er een andere bewoner van 221B wel aanwezig: de altijd behulpzame Mrs Hudson. Ze stond vrolijk fluitend koekjes te bakken in haar keukentje. Misschien dat Jim hem zou sparen als hij tenminste één van Sherlocks dierbaren onder vuur had gehad.
De sniper bleef dus rustig zitten wachten, terwijl hij de huisbazin geen moment uit het oog verloor. Op het verlossende signaal zat hij eigenlijk niet te wachten. In al die tijd dat hij dit werk al deed, had hij tijdens een opdracht als deze nog nooit hoeven handelen.
Tot nu. Hij voelde de ontvanger trillen in zijn broekzak en een snelle blik op het schermpje leerde hem dat de knop inderdaad was geactiveerd. Dus pakte hij zijn pistool en haalde nog eens diep adem. Zelfs als doorgewinterde crimineel schiet je niet iedere dag een oud vrouwtje neer. Maar dit was zijn baan, hij moest wel. Hij haalde de trekker over en een plas bloed ontstond op Mrs Hudsons keukenvloer.
nellekeheems is gestorven wegens inactiviteit. Zij was Mrs Hudson, een tovenaar.
Note: Nelleke heeft één keer gestemd, in de herstemming. Ik heb met Kayley overlegd, omdat zij DA hier heeft opgezet, en zij vindt dat een herstemmingsronde niet telt als vervanging van een normale stem (waar ik het mee eens ben). Nelleke heeft dus drie achtereenvolgende lynches niet gestemd, en wordt zoals aangegeven in de regels gediskwalificeerd.
xEmma zei op 27 feb 2014 - 22:34:
Volgens mij word je sowieso gelunchd na drie keer, hoeft het niet per se achtereenvogend te zijn, niet?
In ieder geval. YAY!
Volgens mij word je sowieso gelunchd na drie keer, hoeft het niet per se achtereenvogend te zijn, niet?
In ieder geval. YAY!
Bodine zei op 27 feb 2014 - 22:41:
YAY. Moriarteeeeeeeeh.
Dan hoeven we de discussie of Nelleke al dan niet kat is ook niet verder te voeren.
@Pline; ik gok ook op Cynthia. Maar we zullen zien wat de komende anderhalf dag brengt.
YAY. Moriarteeeeeeeeh.
Dan hoeven we de discussie of Nelleke al dan niet kat is ook niet verder te voeren.
@Pline; ik gok ook op Cynthia. Maar we zullen zien wat de komende anderhalf dag brengt.
“Fucking little Irish bastard.”
De whiskyfles spatte kapot tegen het televisiescherm. Drank stroomde over het beeld, maar wist de man die daar verschenen was niet het zwijgen op te leggen. Hoewel de stem verdraaid was, wist hij al wie hem hij aan zou treffen voor hij een blik op het scherm had geworpen. Toch kwam het als een schok.
“Did you miss me?”
Dat had hij zeker. Drie jaar! Het was drie jaar geleden sinds die klootzak een kogel door zijn eigen kop had gejaagd. Drie jaar, en hij miste hem nog iedere dag.
Woest stond Sebastian Moran op. Drie jaar en de klootzak had niet eens de moeite genomen hem op te zoeken. Alsof hij niets was. Alsof zij niets waren geweest. Jammer dan, hij zou hem zelf wel vinden.
Ondertussen schrok Mycroft op uit zijn gedachtes. “Did you miss me?” klonk er uit de autoradio.
“Kinderachtig, broertje,” mompelde hij, maar een splitseconde later realiseerde hij dat er iets niet klopte. Ten eerste had Sherlock te weinig kennis van hacken om in te kunnen breken in de radio van zijn beveiligde auto en ten tweede zou de jongste Holmes broer zijn stem niet verdraaid hebben. Het moest dus wel iets anders zijn.
Dat werd bevestigd toen hij op het scherm keek. Het geluid bleek een gezicht te hebben waarvan zijn maag samentrok. “Nog niet wegrijden,” beval hij terwijl hij zijn telefoon uit zijn jaszak viste. “Maak je maar klaar, broertje. Ik heb je hier nodig. Hij is terug.”
“Weg, terug – neem nou toch eens een besluit. En wie?”
“Moriarty.”
________________________________________
Hallo en welkom bij het speeltopic van het zeventiende spelletje Dark Age op dit forum. Dit is het topic waar het spel gespeeld wordt. Doe je niet mee of ben je dood? Post hier dan alsjeblieft niet, maar verplaats je naar het Praattopic (tenzij je net gestorven bent en je je laatste woorden nog mag uitspreken natuurlijk)
Specials in dit spelletje:
Waarzegger: Goodsider. Mag om de dag iemand scannen, waarna hij haar rol te horen krijgt.
Militair arts: Goodsider. Mag voor iedere lunch iemand beschermen. Als hij de persoon die geluncht wordt beschermt, mag hij één persoon neerschieten. De lunch blijft dan leven. Kiest hij om niemand neer te schieten, dan sterft de lunch wel. Mag ook één persoon meenemen in zijn dood.
Schrödinger's cat - Godsider. Schrödinger's cat kan niet gelyncht/geluncht worden (want je weet niet zeker of 'ie leeft, dus kun je 'm ook niet doden), maar zodra de ziener 'm scant, is 'ie dood.
Spion - Badsider. Mag om de dag iemand scannen. Zodra hij de wolven heeft gevonden, sluit hij zich bij ze aan en mag hij ook met ze communiceren en lunchen.
Alle specials gaan in na de eerste lunch.
___
De deelnemers:
1. Kayley2. Pline
3. Bodine
4. Bella01
5. williewortel6. nellekeheems7. missxangel8. Krewella
9. realMe10. xEmma
De goodside:
Sherlock Holmes - tovenaar
John Watson - militair arts
Mycroft Holmes - waarzegger
Greg Lestrade - tovenaarMrs Hudson - tovenaarMary Morstan - tovenaarIrene Adler - Schrödinger's cat
De badside:
Jim Moriarty - wolfSniper - wolf
Sebastian Moran - spion___
Omdat ik te laat begonnen ben, wil ik de eerste lynch graag naar morgen verplaatsen. Die is dus op zaterdag 22/02 om 20.30. De eerste lunch is de avond erna, ook om 20.30.
Stemmen moet gebeuren in een privébericht. Als dat niet mogelijk is, mag je me ook mailen/whatsappen etc. Naar mijn mailadres en nummer kun je vragen in een privébericht. Ook voor andere vragen ben ik via een privébericht bereikbaar.
De stemmen die in dit topic staan worden niet meegesteld.