Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » Liefdestopic #3
Liefdestopic #3
xEmma zei op 1 jan 2015 - 18:20:
No problem, dear. ^^ En ons wel een beetje op de hoogte houden he (;
No problem, dear. ^^ En ons wel een beetje op de hoogte houden he (;
Krewella zei op 2 jan 2015 - 16:28:
Ik ben niet verlegen, maar daar heb ik ook een hekel aan.
Of op het punt dat ik niet een vreemd iemand durf te bellen (bijv het oogziekenhuis of de ortho)
Ik ben niet verlegen, maar daar heb ik ook een hekel aan.
CosmicPurple zei op 4 jan 2015 - 20:32:
Basically, ik heb een gebroken hart sinds september en het gaat niet over en het verpest alles zo'n beetje en nu heb ik er spijt van dat ik niet gewoon braafjes mijn eeuwig-single-plan heb gevolgd.
Basically, ik heb een gebroken hart sinds september en het gaat niet over en het verpest alles zo'n beetje en nu heb ik er spijt van dat ik niet gewoon braafjes mijn eeuwig-single-plan heb gevolgd.
Bodine zei op 4 jan 2015 - 20:37:
Maar, Cap, september is nog niet zo heel lang geleden. Dus misschien is er nog hoop.
Sterkte, iig. <3
*geeft lijm*
Maar, Cap, september is nog niet zo heel lang geleden. Dus misschien is er nog hoop.
Sterkte, iig. <3
*geeft lijm*
CosmicPurple zei op 4 jan 2015 - 20:41:
Het is 15 weken geleden, dat vind ik persoonlijk al een hele tijd. En als je wil zeggen dat er hoop is met die persoon: neen. Dat is er echt heel erg niet. En ik weet het, en ik wil het ook niet meer, ik wil gewoon dat het stopt met pijn doen.
Het is 15 weken geleden, dat vind ik persoonlijk al een hele tijd. En als je wil zeggen dat er hoop is met die persoon: neen. Dat is er echt heel erg niet. En ik weet het, en ik wil het ook niet meer, ik wil gewoon dat het stopt met pijn doen.
xEmma zei op 4 jan 2015 - 20:41:
Ik vind sinds september eigenlijk wel lang. Heb je enig idee waarom het zo aanwezig blijft? Zie je hem nog veel?
Ik vind sinds september eigenlijk wel lang. Heb je enig idee waarom het zo aanwezig blijft? Zie je hem nog veel?
Bodine zei op 4 jan 2015 - 20:42:
Oh, nee, ik bedoel hoop als in, hoop dat je hart weer heel wordt.
Oh, nee, ik bedoel hoop als in, hoop dat je hart weer heel wordt.
CosmicPurple zei op 4 jan 2015 - 20:46:
@Emms: Nope, ik zie of hoor 'm niet meer, en ik weet dat het zo beter is. Het ligt aan de manier waarop het allemaal gebeurd is; heel plots en heftig, en even snel was het weer voorbij en ik blijf achter met zoveel vragen waar ik nooit antwoord op ga krijgen en ik voel me zo'n idioot dat ik erin geloofde.
@Bo: Ik hoop het, maar het helpt allemaal niet. Ik kan er soms dagen niet aan denken en dan op de meest onbewaakte momenten BAM is er zo'n herinnering en zou ik kunnen gaan huilen want het doet fysiek pijn.
@Emms: Nope, ik zie of hoor 'm niet meer, en ik weet dat het zo beter is. Het ligt aan de manier waarop het allemaal gebeurd is; heel plots en heftig, en even snel was het weer voorbij en ik blijf achter met zoveel vragen waar ik nooit antwoord op ga krijgen en ik voel me zo'n idioot dat ik erin geloofde.
@Bo: Ik hoop het, maar het helpt allemaal niet. Ik kan er soms dagen niet aan denken en dan op de meest onbewaakte momenten BAM is er zo'n herinnering en zou ik kunnen gaan huilen want het doet fysiek pijn.
xEmma zei op 4 jan 2015 - 20:48:
@ Dorien: En praat je er wel eens met mensen over? Helpt dat iets?
@ Dorien: En praat je er wel eens met mensen over? Helpt dat iets?
Bodine zei op 4 jan 2015 - 20:49:
Nou, ik vind niet dat je een idioot ben dat je erin geloofde, want voor wat je me verteld hebt, leek het inderdaad echt alsof 'ie bereid was alles voor jou opzij te zetten & dat werkt natuurlijk heel erg in op z'n overtuigingskracht.
Nou, ik vind niet dat je een idioot ben dat je erin geloofde, want voor wat je me verteld hebt, leek het inderdaad echt alsof 'ie bereid was alles voor jou opzij te zetten & dat werkt natuurlijk heel erg in op z'n overtuigingskracht.
CosmicPurple zei op 4 jan 2015 - 20:50:
Met mijn vrienden, en mijn therapeut. Het helpt wel, maar ik kan er ook niet over bezig blijven want we hebben geen contact meer dus er zijn geen nieuwe dingen om over te praten.
Met mijn vrienden, en mijn therapeut. Het helpt wel, maar ik kan er ook niet over bezig blijven want we hebben geen contact meer dus er zijn geen nieuwe dingen om over te praten.
xEmma zei op 4 jan 2015 - 20:53:
Misschien kan je praten over de momenten dat het zoveel pijn doet? Dat is nieuw, en waarschijnlijk helpt het ook om daar over te praten.
En als je je hart wilt luchten, kan het altijd nog tegenover mij, want ik weet er niet zo veel over, dus voor mij is het nog allemaal nieuw. ;'
Misschien kan je praten over de momenten dat het zoveel pijn doet? Dat is nieuw, en waarschijnlijk helpt het ook om daar over te praten.
En als je je hart wilt luchten, kan het altijd nog tegenover mij, want ik weet er niet zo veel over, dus voor mij is het nog allemaal nieuw. ;'
Bodine zei op 4 jan 2015 - 20:53:
Heb je geprobeerd om het op te schrijven - wat je dwars zit, en zo? Want wat ik bij mezelf altijd merk als ik ergens over praat, is dat het een klein beetje minder wordt, maar als ik het op papier zet, dan wordt het altijd een heel stuk duidelijker en overzichtelijker en dat helpt bij mij altijd goed. Bij jou misschien ook?
Heb je geprobeerd om het op te schrijven - wat je dwars zit, en zo? Want wat ik bij mezelf altijd merk als ik ergens over praat, is dat het een klein beetje minder wordt, maar als ik het op papier zet, dan wordt het altijd een heel stuk duidelijker en overzichtelijker en dat helpt bij mij altijd goed. Bij jou misschien ook?
CosmicPurple zei op 4 jan 2015 - 21:04:
First; at least I can still love my girls <3
Second; op de momenten zelf is het zo overweldigend dat ik me er daarna voor schaam en het allemaal niet meer wil voelen. Zelfs tegen mijn therapeut probeer ik er soms omheen te praten omdat ik weet dat ik ga janken als ik er echt over begin, en dan lukt het gewoon niet. Ik kan me sowieso al niet makkelijk gevoelig opstellen, en dat is er sinds die kerel -oh ironie- absoluut niet op verbeterd.
Third; zelfs schrijven gaat bijna niet meer. Ik heb een hele tijd met een writer's block gezeten door stress van mijn eindwerk, maar dit is helemaal anders. Ik voel me soms zo afgesneden van mijn eigen emoties dat ik niks meer op papier krijg, en als het er staat is het vlak en lauw en zegt het nog geen fractie van wat het zou moeten zeggen.
First; at least I can still love my girls <3
Second; op de momenten zelf is het zo overweldigend dat ik me er daarna voor schaam en het allemaal niet meer wil voelen. Zelfs tegen mijn therapeut probeer ik er soms omheen te praten omdat ik weet dat ik ga janken als ik er echt over begin, en dan lukt het gewoon niet. Ik kan me sowieso al niet makkelijk gevoelig opstellen, en dat is er sinds die kerel -oh ironie- absoluut niet op verbeterd.
Third; zelfs schrijven gaat bijna niet meer. Ik heb een hele tijd met een writer's block gezeten door stress van mijn eindwerk, maar dit is helemaal anders. Ik voel me soms zo afgesneden van mijn eigen emoties dat ik niks meer op papier krijg, en als het er staat is het vlak en lauw en zegt het nog geen fractie van wat het zou moeten zeggen.
Post hier alles wat met liefde te maken heeft.