Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » Depressietopic #15
Depressietopic #15
Chayenne zei op 4 sep 2015 - 9:34:
Jongens, mn hondjes moeten weg :'( Ze zitten te lang alleen *3 dagen in de week tot 4 uur ofzo* en dat is heel zielig, dus mn moeder gaat een beter plekje voor ze vinden. Ik snap het wel, maar ik kan wel janken :'(
Jongens, mn hondjes moeten weg :'( Ze zitten te lang alleen *3 dagen in de week tot 4 uur ofzo* en dat is heel zielig, dus mn moeder gaat een beter plekje voor ze vinden. Ik snap het wel, maar ik kan wel janken :'(
Cynthia zei op 4 sep 2015 - 9:36:
Nooooo ;(
Mijn lievelingskat moest laatst ook weg, ia natuurlijk geen hondje, maar i kinda know how you feel so *plet*
Nooooo ;(
Mijn lievelingskat moest laatst ook weg, ia natuurlijk geen hondje, maar i kinda know how you feel so *plet*
Chayenne zei op 4 sep 2015 - 9:59:
Ik vind het heel zielig voor de hondjes want die in natuurlijk gewoon aan mij gewend, maar ook weer heel fijn want ze zitten niet meer alleen
Ik vind het heel zielig voor de hondjes want die in natuurlijk gewoon aan mij gewend, maar ook weer heel fijn want ze zitten niet meer alleen
Bodine zei op 12 sep 2015 - 3:02:
Ik was met vvv'tjes naar het strand en daarna fietste ik naar huis. Dat is een stuk van give or take tien kilometer, waarvan het merendeel langs een buiten de bebouwde kom 70 kilometer weg (het alternatief is een park zonder verlichting). Dat is een naar stuk om 's nachts te fietsen, want als iemand je daar lastigvalt - wel. Dus ik had voor de zekerheid m'n telefoon openstaan op mama's nummer.
Ik was nog niet begonnen aan dat stuk, of er rijdt een dronken fietser voor me. Slingerend, zingend, langzaam. Ik wilde 'm inhalen, toen ging 'ie ineens harder fietsen. Als ik een beetje m'n best doe dan ga ik de 35 km/h voorbij, dus ik ging hard fietsen, want een dronken fietser, die ben ik zo kwijt. Niet dus. Hij kon me bijhouden en uiteindelijk zelfs inhalen.
Toen heb ik m'n moeder gebeld, want ik kon dus geen woonwijk in en er was geen verkeer en honestly ik was best wel bang.
Die man ging steeds langzamer fietsen, slingeren, etc. Ik probeerde hem nog een keer in te halen maar dat werkte weer niet en hij begon me echt de weg te versperren. Al die tijd had ik casually m'n moeder aan de telefoon, maar hij ging niet weg. Toen kon ik uiteindelijk achter een flat schieten en dat heb ik dus gedaan. Ik ben random de wijk in gefietst en heb de hele tijd m'n moeder op de hoogte gehouden van straatnaambordjes. Mocht er iets gebeuren, dan kon ze de politie bellen/was ze twintig minuutjes weg met de auto.
Op een gegeven moment voerde de wijk me weer richting die weg waar ik vandaan kwam EN HIJ STOND DAAR TE WACHTEN dus ik ben dieper de wijk in gefietst en hem kwijtgeraakt en via een gekke omweg naar huis gefietst zodat er maar altijd huizen waren en de hele tijd m'n moeder op de hoogte houden maar het was zo verschrikkelijk eng.
Dus nu lig ik in bed en ik ben moe maar ik ben te... wel, te opgefokt om te kunnen slapen dus ik kijk Halfblood Prince en m'n deur zit op slot (dat zit 'ie anders nooit) en oh boy I need a hug
Ik was met vvv'tjes naar het strand en daarna fietste ik naar huis. Dat is een stuk van give or take tien kilometer, waarvan het merendeel langs een buiten de bebouwde kom 70 kilometer weg (het alternatief is een park zonder verlichting). Dat is een naar stuk om 's nachts te fietsen, want als iemand je daar lastigvalt - wel. Dus ik had voor de zekerheid m'n telefoon openstaan op mama's nummer.
Ik was nog niet begonnen aan dat stuk, of er rijdt een dronken fietser voor me. Slingerend, zingend, langzaam. Ik wilde 'm inhalen, toen ging 'ie ineens harder fietsen. Als ik een beetje m'n best doe dan ga ik de 35 km/h voorbij, dus ik ging hard fietsen, want een dronken fietser, die ben ik zo kwijt. Niet dus. Hij kon me bijhouden en uiteindelijk zelfs inhalen.
Toen heb ik m'n moeder gebeld, want ik kon dus geen woonwijk in en er was geen verkeer en honestly ik was best wel bang.
Die man ging steeds langzamer fietsen, slingeren, etc. Ik probeerde hem nog een keer in te halen maar dat werkte weer niet en hij begon me echt de weg te versperren. Al die tijd had ik casually m'n moeder aan de telefoon, maar hij ging niet weg. Toen kon ik uiteindelijk achter een flat schieten en dat heb ik dus gedaan. Ik ben random de wijk in gefietst en heb de hele tijd m'n moeder op de hoogte gehouden van straatnaambordjes. Mocht er iets gebeuren, dan kon ze de politie bellen/was ze twintig minuutjes weg met de auto.
Op een gegeven moment voerde de wijk me weer richting die weg waar ik vandaan kwam EN HIJ STOND DAAR TE WACHTEN dus ik ben dieper de wijk in gefietst en hem kwijtgeraakt en via een gekke omweg naar huis gefietst zodat er maar altijd huizen waren en de hele tijd m'n moeder op de hoogte houden maar het was zo verschrikkelijk eng.
Dus nu lig ik in bed en ik ben moe maar ik ben te... wel, te opgefokt om te kunnen slapen dus ik kijk Halfblood Prince en m'n deur zit op slot (dat zit 'ie anders nooit) en oh boy I need a hug
Cynthia zei op 12 sep 2015 - 9:45:
Woooow vet eng joh! En je kende die man helemaal niet?
Woooow vet eng joh! En je kende die man helemaal niet?
Chayenne zei op 12 sep 2015 - 10:00:
Dat is superscary Bo 0.0 maar zoals Iv ook al zei, je hebt supergehandeld. Vooral heel belangrijk dat je je moeder gebeld hebt
But you ok now? En moet je die route vaker fietsen?
*huggles*
Dat is superscary Bo 0.0 maar zoals Iv ook al zei, je hebt supergehandeld. Vooral heel belangrijk dat je je moeder gebeld hebt
But you ok now? En moet je die route vaker fietsen?
*huggles*
MoonRocker zei op 12 sep 2015 - 11:25:
Dat is echt heel naar, ja. *plet* *thee* voel je je inmiddels wel wat beter?<3
Dat is echt heel naar, ja. *plet* *thee* voel je je inmiddels wel wat beter?<3
Kayley zei op 12 sep 2015 - 11:42:
Ik voel me al heel de week alsof ik m'n anker kwijt ben. Maandag kreeg ik m'n resultaten en m'n uniloopbaan zit erop (want ik kan/mag/wil niet verder doen), maar nu is er... niets. Ik heb geen flauw benul wat ik ga doen en hoe dat gaat uitpakken en of ik niet mijn beste kansen voor een goede toekomst weggegooid heb. Het is echt verlammend beangstigend soms en ik voel gewoon al die zenuwachtige spanning recht onder m'n huid en er zit ergens een breakdown aan te komen, dat voel ik gewoon, maar als die er nu eindelijk is zou komen dan zou ik mezelf weer bij elkaar kunnen puzzelen nadien en er klaar mee zijn.
Abuh.
Ik voel me al heel de week alsof ik m'n anker kwijt ben. Maandag kreeg ik m'n resultaten en m'n uniloopbaan zit erop (want ik kan/mag/wil niet verder doen), maar nu is er... niets. Ik heb geen flauw benul wat ik ga doen en hoe dat gaat uitpakken en of ik niet mijn beste kansen voor een goede toekomst weggegooid heb. Het is echt verlammend beangstigend soms en ik voel gewoon al die zenuwachtige spanning recht onder m'n huid en er zit ergens een breakdown aan te komen, dat voel ik gewoon, maar als die er nu eindelijk is zou komen dan zou ik mezelf weer bij elkaar kunnen puzzelen nadien en er klaar mee zijn.
Abuh.
Bodine zei op 12 sep 2015 - 11:54:
@Cyn; nee helemaal niet
@Juul/Iv/Jen; thanks <3 het gaat wel weer een beetje. maar ik moet die route elke week fietsen. Vandaag ook weer.
@Kay; heel begrijpelijk, love <3 sterkte!
@Cyn; nee helemaal niet
@Juul/Iv/Jen; thanks <3 het gaat wel weer een beetje. maar ik moet die route elke week fietsen. Vandaag ook weer.
@Kay; heel begrijpelijk, love <3 sterkte!
xNadezhda zei op 12 sep 2015 - 13:01:
Dat is zo'n naar gevoel, Kay ): Ik geloof niet dat er maar één route naar een goede toekomst is, maar dat is in zo'n situatie soms makkelijk te vergeten. *plet* Als je ergens over wil praten, you know where to find me. <3
Dat is zo'n naar gevoel, Kay ): Ik geloof niet dat er maar één route naar een goede toekomst is, maar dat is in zo'n situatie soms makkelijk te vergeten. *plet* Als je ergens over wil praten, you know where to find me. <3
Kayley zei op 12 sep 2015 - 16:51:
En nu zit mijn moeder me onder druk te zetten om mijn punten te laten zien. Ik wil ze niet laten zien. Ze hebben mijn vader gebeld en die komt morgen langs en ik ben echt aan het flippen want ik wíl niet.
En nu zit mijn moeder me onder druk te zetten om mijn punten te laten zien. Ik wil ze niet laten zien. Ze hebben mijn vader gebeld en die komt morgen langs en ik ben echt aan het flippen want ik wíl niet.
MoonRocker zei op 12 sep 2015 - 17:11:
Ah, Kay, dat is echt heel rot *aai* *dekentje* En ik snap best dat je niet nog een trap na wil hebben door je punten aan je ouders te moeten laten zien etc. Mwuh. Sterkte en je mag altijd praten en zo<3 *plet*
Ah, Kay, dat is echt heel rot *aai* *dekentje* En ik snap best dat je niet nog een trap na wil hebben door je punten aan je ouders te moeten laten zien etc. Mwuh. Sterkte en je mag altijd praten en zo<3 *plet*
Voor alles wat je droevig maakt, waar je steun bij nodig hebt.