Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » Offtopic #225
Offtopic #225
1Dzayn zei op 31 juli 2014 - 22:42:
Jongens, ik hou echt zielsveel van 5SOS, maar hun nieuwe video is teveel voor me
I'm crying and I can't stop
Jongens, ik hou echt zielsveel van 5SOS, maar hun nieuwe video is teveel voor me
I'm crying and I can't stop
Chayenne zei op 31 juli 2014 - 23:05:
xOmg echt waar Iv
Don't cry
Theyre are not sad, theyre acting.
xOmg echt waar Iv
Don't cry
Theyre are not sad, theyre acting.1Dzayn zei op 31 juli 2014 - 23:10:
Ik weet het ik weet het, maar de video in combinatie met het liedje liet me terugdenken aan betere tijden en dat is nu allemaal voorbij and that just hit me like a motherf*cking wreckingball
Ik weet het ik weet het, maar de video in combinatie met het liedje liet me terugdenken aan betere tijden en dat is nu allemaal voorbij and that just hit me like a motherf*cking wreckingball
xEmma zei op 31 juli 2014 - 23:15:
Ik heb een cliënt die wilde dat ik vast voor hem kwam werken maar ik heb geweigerd (ging via een tussenpersoon) en nu heeft hij me een vriendenverzoek gestuurd op FB en ik weet niet wat hij wil maar ik wil het niet.
Ik heb een cliënt die wilde dat ik vast voor hem kwam werken maar ik heb geweigerd (ging via een tussenpersoon) en nu heeft hij me een vriendenverzoek gestuurd op FB en ik weet niet wat hij wil maar ik wil het niet.
MyReflection zei op 31 juli 2014 - 23:22:
Emma dat is vervelend. Je kunt altijd zijn vriendenverzoek negeren.
Ik heb mijn zusje maar verlost van haar vertellersrol. De kinderen (jongste is tien) en de ene volwassene beginnen het gewoon te snappen. Ik ben net naar het kampvuur gaan kijken. Ik heb nooit geweten dat Wenen de hoofdstad is van Zweden. Dus ik voelde me steeds slimmer worden. Het niveau bleef echter dalen.
Edit: Yara ik had geen escapeplan nodig. Het was geen fanfiction gelukkig. Maar toen ze wilddn lezen zei ik dat het geen enkele zin had om op pagina 43 te beginnenen met lezen. Ze zou er toch niks van begrijpen. Mijn zusje beaamde dat en toen liep ze al achter me vandaan. En anders klik ik alles gewoon weg.
Emma dat is vervelend. Je kunt altijd zijn vriendenverzoek negeren.
Ik heb mijn zusje maar verlost van haar vertellersrol. De kinderen (jongste is tien) en de ene volwassene beginnen het gewoon te snappen. Ik ben net naar het kampvuur gaan kijken. Ik heb nooit geweten dat Wenen de hoofdstad is van Zweden. Dus ik voelde me steeds slimmer worden. Het niveau bleef echter dalen.
Edit: Yara ik had geen escapeplan nodig. Het was geen fanfiction gelukkig. Maar toen ze wilddn lezen zei ik dat het geen enkele zin had om op pagina 43 te beginnenen met lezen. Ze zou er toch niks van begrijpen. Mijn zusje beaamde dat en toen liep ze al achter me vandaan. En anders klik ik alles gewoon weg.
1Dzayn zei op 31 juli 2014 - 23:33:
@jen Gewoon, tijden toen mensen nog niet gingen bitchen om elk klein detail van mijn uiterlijk en woorden.
Tijden waarin vriendinnen nog gewoon met je buiten gingen spelen en je op de basisschool nog genoeg vrije tijd had.
Tijden waarin je niet de neiging had jezelf te snijden en tijden waarin ik gewoon echt blij was.
Tijden waarin ik nog gewoon durfde te praten
@jen Gewoon, tijden toen mensen nog niet gingen bitchen om elk klein detail van mijn uiterlijk en woorden.
Tijden waarin vriendinnen nog gewoon met je buiten gingen spelen en je op de basisschool nog genoeg vrije tijd had.
Tijden waarin je niet de neiging had jezelf te snijden en tijden waarin ik gewoon echt blij was.
Tijden waarin ik nog gewoon durfde te praten
YarahartBill zei op 31 juli 2014 - 23:47:
Proud of you. You handled the situation well.
(...)
Edit: Yara ik had geen escapeplan nodig. Het was geen fanfiction gelukkig. Maar toen ze wilddn lezen zei ik dat het geen enkele zin had om op pagina 43 te beginnenen met lezen. Ze zou er toch niks van begrijpen. Mijn zusje beaamde dat en toen liep ze al achter me vandaan. En anders klik ik alles gewoon weg.
Proud of you. You handled the situation well.
Chayenne zei op 31 juli 2014 - 23:51:
Ik mis die tijden ook Iv
En ik ken die gevoelens ook.
Als je er ooit over wil praten, kun je me altijd PMen., want geloof het of niet, ik weet redelijk waar je doorheen gaat.
Praat hier alsjeblieft over.
Ik mis die tijden ook Iv
En ik ken die gevoelens ook.
Als je er ooit over wil praten, kun je me altijd PMen., want geloof het of niet, ik weet redelijk waar je doorheen gaat.
Praat hier alsjeblieft over.
YarahartBill zei op 1 aug 2014 - 0:00:
Iv, hier moet je echt met iemand over gaan praten. Voor problemen zoals dit heb ik ondermeer 8 jaar in therapie gezeten. Er waren nog andere problemen waar ik mee dealde. Maar dit was één van de problemen. Ga alsjeblieft naar iemand toe. Alsjeblieft.
Iv, hier moet je echt met iemand over gaan praten. Voor problemen zoals dit heb ik ondermeer 8 jaar in therapie gezeten. Er waren nog andere problemen waar ik mee dealde. Maar dit was één van de problemen. Ga alsjeblieft naar iemand toe. Alsjeblieft.
Bodine zei op 1 aug 2014 - 16:22:
De basisschool is helemaal zo leuk niet?
@Hussie; ik denk dat het bij jou anders lag. Want. Dingen. En zo.
@Iv; iedereen heeft zo'n periode rond jouw leeftijd (of bijna iedereen, en niet precies hetzelfde maar toch wel een beetje, want je wordt ineens in de wereld van volwassenen gegooid en die is helemaal zo leuk niet, bij lange na niet, en het is wennen en het is naar, want je wilt kind blijven en je weet dat het niet kan en je voelt het zo door je vingers glippen terwijl je weet dat je er niets aan kunt doen, en de verantwoordelijkheden, de verantwoordelijkheden, oh, en alle dingen die je altijd voor granted nam zoals je ouders en je vrienden en je barbiepoppen, die ineens toch allemaal niet meer zo voor granted zijn want mensen gaan dood en groeien uit elkaar en maken ruzie en je barbiepoppen mag je niet meer mee spelen (shh, gewoon lekker stiekem blijven doen) omdat je volwassen moet worden...). Ik weet 100% zeker dat minstens 95% van de mensen op het forum hier het ook hebben doorgemaakt. En kijk ons nou eens studentjes zijn en een leuk leven hebben. Natuurlijk zijn er altijd dingen die naar zijn, en vijftien (je bent vijftien, toch?) is gewoon een klote leeftijd want je wílt niet opgroeien en je wílt al die klote hormonen niet, en al die verantwoordelijkheden niet en je wílt niet weten hoe bruut de wereld is - maar je kunt er niet onderuit, dat kan niemand. Snijden is geen oplossing. Maar weet je hoeveel van mijn vrienden littekens hebben, van periodes als deze, die ze nu gewoon trots dragen, waarnaar ze kunnen kijken en denken en zeggen en lachen: dat was naar, maar ik heb het overleefd, ik ben sterker geworden, en ik kan nu alleen maar meer genieten van het leven omdat ik weet hoe naar het kan zijn terwijl het dat nu niet meer is.
Snijden werkt niet, daar ga je zelf ook nog wel achterkomen. En hulp zoeken is niet per se een slecht plan, maar in veel gevallen kunnen dokters en psychologen weinig voor je doen. Ze laten je dingen doen zoals alle positieve dingen opschrijven die je meemaakt op en dag, zodat je gedwongen wordt aan de positieve dingen te denken (wat op zich helemaal niet zo slecht is) en dergelijke dingen. Als je graag hulp wilt van bovenaf, dan moet je dat vooral opzoeken, daar is niets mis mee. In mijn mening heb ik 't nooit veel zien uithalen, maar misschien werkt het voor jou wel. Eén ding is zeker: je hoeft je er niet voor te schamen.
En dan heb je ons hier ook nog, met persoonlijke ervaring in veel van de dingen die jij nu doormaakt. Niet alles, natuurlijk niet alles, dat kan ook helemaal niet, maar wel dingetjes en we willen je er heus wel mee helpen.
Los daarvan kun je de wereld altijd tijdelijk buitensluiten, dat is zeker niet illegaal. Ga lekker slapen, of een boek lezen, of schrijven, zet je muziek zo hard aan dat de hele buurt mee kan luisteren en gil lekker mee - want fuck de wereld, af en toe, gewoon heel even, om alles te vergeten. Ga onder een warme douche staan. Kijk een spannende film. Teken. Ga een stuk hardlopen of fietsen of in jouw geval paardrijden (fysiek goed in je vel zitten helpt ook bij je mentaal lekker voelen). Go do sth. Don't dwell on things you can't change.
Volgens mij is dit verhaal iets langer geworden dan intended. Sorry, 'm too lazy to read it over again to see if I can cut out some pieces.
De basisschool is helemaal zo leuk niet?
@Hussie; ik denk dat het bij jou anders lag. Want. Dingen. En zo.
@Iv; iedereen heeft zo'n periode rond jouw leeftijd (of bijna iedereen, en niet precies hetzelfde maar toch wel een beetje, want je wordt ineens in de wereld van volwassenen gegooid en die is helemaal zo leuk niet, bij lange na niet, en het is wennen en het is naar, want je wilt kind blijven en je weet dat het niet kan en je voelt het zo door je vingers glippen terwijl je weet dat je er niets aan kunt doen, en de verantwoordelijkheden, de verantwoordelijkheden, oh, en alle dingen die je altijd voor granted nam zoals je ouders en je vrienden en je barbiepoppen, die ineens toch allemaal niet meer zo voor granted zijn want mensen gaan dood en groeien uit elkaar en maken ruzie en je barbiepoppen mag je niet meer mee spelen (shh, gewoon lekker stiekem blijven doen) omdat je volwassen moet worden...). Ik weet 100% zeker dat minstens 95% van de mensen op het forum hier het ook hebben doorgemaakt. En kijk ons nou eens studentjes zijn en een leuk leven hebben. Natuurlijk zijn er altijd dingen die naar zijn, en vijftien (je bent vijftien, toch?) is gewoon een klote leeftijd want je wílt niet opgroeien en je wílt al die klote hormonen niet, en al die verantwoordelijkheden niet en je wílt niet weten hoe bruut de wereld is - maar je kunt er niet onderuit, dat kan niemand. Snijden is geen oplossing. Maar weet je hoeveel van mijn vrienden littekens hebben, van periodes als deze, die ze nu gewoon trots dragen, waarnaar ze kunnen kijken en denken en zeggen en lachen: dat was naar, maar ik heb het overleefd, ik ben sterker geworden, en ik kan nu alleen maar meer genieten van het leven omdat ik weet hoe naar het kan zijn terwijl het dat nu niet meer is.
Snijden werkt niet, daar ga je zelf ook nog wel achterkomen. En hulp zoeken is niet per se een slecht plan, maar in veel gevallen kunnen dokters en psychologen weinig voor je doen. Ze laten je dingen doen zoals alle positieve dingen opschrijven die je meemaakt op en dag, zodat je gedwongen wordt aan de positieve dingen te denken (wat op zich helemaal niet zo slecht is) en dergelijke dingen. Als je graag hulp wilt van bovenaf, dan moet je dat vooral opzoeken, daar is niets mis mee. In mijn mening heb ik 't nooit veel zien uithalen, maar misschien werkt het voor jou wel. Eén ding is zeker: je hoeft je er niet voor te schamen.
En dan heb je ons hier ook nog, met persoonlijke ervaring in veel van de dingen die jij nu doormaakt. Niet alles, natuurlijk niet alles, dat kan ook helemaal niet, maar wel dingetjes en we willen je er heus wel mee helpen.
Los daarvan kun je de wereld altijd tijdelijk buitensluiten, dat is zeker niet illegaal. Ga lekker slapen, of een boek lezen, of schrijven, zet je muziek zo hard aan dat de hele buurt mee kan luisteren en gil lekker mee - want fuck de wereld, af en toe, gewoon heel even, om alles te vergeten. Ga onder een warme douche staan. Kijk een spannende film. Teken. Ga een stuk hardlopen of fietsen of in jouw geval paardrijden (fysiek goed in je vel zitten helpt ook bij je mentaal lekker voelen). Go do sth. Don't dwell on things you can't change.
Volgens mij is dit verhaal iets langer geworden dan intended. Sorry, 'm too lazy to read it over again to see if I can cut out some pieces.
YarahartBill zei op 1 aug 2014 - 16:31:
@Huss; klopt, er waren nog veel meer factoren in mijn leven waardoor ik in therapie ben gegaan. (Disclaimer; ik werd in de eerste instantie gedwongen door mijn ouders om met iemand te praten. Later ben ik zelf opzoek gegaan naar een betere psygoloog/psychiater omdat die dude niet hielp.)
@Huss; klopt, er waren nog veel meer factoren in mijn leven waardoor ik in therapie ben gegaan. (Disclaimer; ik werd in de eerste instantie gedwongen door mijn ouders om met iemand te praten. Later ben ik zelf opzoek gegaan naar een betere psygoloog/psychiater omdat die dude niet hielp.)
Chayenne zei op 1 aug 2014 - 16:52:
@bodine, dat fuck de wereld ding moet ik echt meer doen geloof ik.
@bodine, dat fuck de wereld ding moet ik echt meer doen geloof ik.
xNadezhda zei op 1 aug 2014 - 16:57:
Wat Bodine zegt. Maar ook wel een beetje wat Yara zegt, want het hangt heel erg van de persoon en de psych af of het werkt. Als je al begint te denken dat het niet uitmaakt, dan heb je inderdaad weinig kans. En ik studeer psychologie, plus mijn beste vriendin loopt op 't moment bij een psych, dus ik weet wel een beetje waar ik het over heb.
Het punt wat Bo maakt: it gets better. En dat is niet zomaar iets dat mensen zeggen om te doen alsof je probleem nu niet bestaat, het is echt waar. En natúúrlijk bestaat je probleem, en het is valid, en je hoeft je niet te schamen en laat nooit iemand zeggen dat jouw gevoelens minder belangrijk zijn dan die van iemand anders! YOU MATTER. Je mag altijd, altijd, altijd naar iemand van ons toekomen om te praten en online je hand vast te houden als je dat nodig hebt, en wéér wat Bo zegt: houd jezelf bezig. Ik weet dat 't verleidelijk is om niet uit bed te komen, ik heb net zelf zo'n jaar achter de rug, maar uiteindelijk maakt dat 't niet beter. Time you enjoy wasting is not wasted time - de hele dag in bed liggen en niksdoen als je je daar goed bij voelt, go ahead, maar niet als je je daarna schuldig voelt omdat je 10000 dingen moest doen en niks gedaan hebt. Maar: je hoeft niet alles te kunnen, of leuk te vinden, of makkelijk, of wat dan ook. Niet vergeten. <3
En wat Yara zegt - als je denkt dat je baat hebt bij professionele hulp, moet je dat vooral doen. Overigens heeft elke therapeut zwijgplicht en in principe ben je ook zo oud dat je het kan doen zonder dat je ouders het weten (dat is niet per se aan te raden, maar als je 't moeilijk vind om je ouders erbij te betrekken, dan kan je eerst rustig in je eentje op zoek en in principe mag een psych daar dan niet mee naar je ouders stappen. Vertrouwelijke informatie and all. Heeft mijn broer gedaan). Maar als het je een te grote stap lijkt, dan is dat ook niet erg. Zolang je maar weet dat er ook niet-professionele hulp is, namelijk hier bij ons, en dat je alle gevoelens die je niet lijkt kwijt te kunnen hier kan delen. We've got your back.
Wat Bodine zegt. Maar ook wel een beetje wat Yara zegt, want het hangt heel erg van de persoon en de psych af of het werkt. Als je al begint te denken dat het niet uitmaakt, dan heb je inderdaad weinig kans. En ik studeer psychologie, plus mijn beste vriendin loopt op 't moment bij een psych, dus ik weet wel een beetje waar ik het over heb.
Het punt wat Bo maakt: it gets better. En dat is niet zomaar iets dat mensen zeggen om te doen alsof je probleem nu niet bestaat, het is echt waar. En natúúrlijk bestaat je probleem, en het is valid, en je hoeft je niet te schamen en laat nooit iemand zeggen dat jouw gevoelens minder belangrijk zijn dan die van iemand anders! YOU MATTER. Je mag altijd, altijd, altijd naar iemand van ons toekomen om te praten en online je hand vast te houden als je dat nodig hebt, en wéér wat Bo zegt: houd jezelf bezig. Ik weet dat 't verleidelijk is om niet uit bed te komen, ik heb net zelf zo'n jaar achter de rug, maar uiteindelijk maakt dat 't niet beter. Time you enjoy wasting is not wasted time - de hele dag in bed liggen en niksdoen als je je daar goed bij voelt, go ahead, maar niet als je je daarna schuldig voelt omdat je 10000 dingen moest doen en niks gedaan hebt. Maar: je hoeft niet alles te kunnen, of leuk te vinden, of makkelijk, of wat dan ook. Niet vergeten. <3
En wat Yara zegt - als je denkt dat je baat hebt bij professionele hulp, moet je dat vooral doen. Overigens heeft elke therapeut zwijgplicht en in principe ben je ook zo oud dat je het kan doen zonder dat je ouders het weten (dat is niet per se aan te raden, maar als je 't moeilijk vind om je ouders erbij te betrekken, dan kan je eerst rustig in je eentje op zoek en in principe mag een psych daar dan niet mee naar je ouders stappen. Vertrouwelijke informatie and all. Heeft mijn broer gedaan). Maar als het je een te grote stap lijkt, dan is dat ook niet erg. Zolang je maar weet dat er ook niet-professionele hulp is, namelijk hier bij ons, en dat je alle gevoelens die je niet lijkt kwijt te kunnen hier kan delen. We've got your back.
Chayenne zei op 1 aug 2014 - 17:36:
Zoals Bo al zei, is het belangrijk om bezig te zijn. Probeer je vooral te focussen op dingen die je leuk vind, en als schrijven bijvoorbeeld niet lukt, probeer dan iets anders te verzinnen.
Soms ga ik wel eens random naar buiten en loop ik een rondje terwijl ik mezelf film en van alles aan het vertellen ben, net zoals youtubers, gewoon omdat ik dat heel graag wil doen. Of ik ga iets natekenen.
Jij vind vast ook wel iets.
Oh, en als je trouwens de neiging krijgt om jezelf te snijden, kan ik je aanraden om op je armen te tekenen, ik heb het zelf nog nooit geprobeerd maar misschien werkt het bij jou.
En als je er ooit over wil praten kun je me altijd PM'en, ik weet dat we elkaar nog nooit gezien hebben, maar ik beloof dat ik mijn mondje dicht zal houden en naar je zou luisteren.
Edit: Trouwens, het is helemaal niet erg om soms gewoon eens heel hard te huilen, en jankfilms te kijken, en heel erg veel medelijden met jezelf te hebben. Dat hebben we allemaal.
Zoals Bo al zei, is het belangrijk om bezig te zijn. Probeer je vooral te focussen op dingen die je leuk vind, en als schrijven bijvoorbeeld niet lukt, probeer dan iets anders te verzinnen.
Soms ga ik wel eens random naar buiten en loop ik een rondje terwijl ik mezelf film en van alles aan het vertellen ben, net zoals youtubers, gewoon omdat ik dat heel graag wil doen. Of ik ga iets natekenen.
Jij vind vast ook wel iets.
Oh, en als je trouwens de neiging krijgt om jezelf te snijden, kan ik je aanraden om op je armen te tekenen, ik heb het zelf nog nooit geprobeerd maar misschien werkt het bij jou.
En als je er ooit over wil praten kun je me altijd PM'en, ik weet dat we elkaar nog nooit gezien hebben, maar ik beloof dat ik mijn mondje dicht zal houden en naar je zou luisteren.
Edit: Trouwens, het is helemaal niet erg om soms gewoon eens heel hard te huilen, en jankfilms te kijken, en heel erg veel medelijden met jezelf te hebben. Dat hebben we allemaal.
Mihiii