Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » Depressie topic #7
Depressie topic #7
Mine zei op 15 maart 2011 - 22:01:
@Geesz
Ik herken me in je verhaal. Ik heb alleen geen problemen met mijn ouders. Maar bij mij is dat de druk me te veel word. Ik wil ontsnappen uit de enorme greep van ogen die mij dag en nacht volgen. Mensen die verwachtte dat ik blijf prestrenen met judo en die me vreemd aan kijken als ik een keer mijn dag niet heb en verliest. Kinderen bij mij in de klas die me al gelijk raar aan kijken als ik vertel dat ik tweede ben en niet eerste. De verhalen van iedereen waar ik naar moet luisteren en hun moet helpen, waardoor ik mezelf op de tweede plaats zet. MIjn school punten die met de dag slechter worden waar door ik me eigen nog meer ga haten omdat ik mijn dromen wil laten uit komen. De draad die ik steeds weer op pak en mijn sportelement te laten zie om door zetten. Maar steeds verlies ik het gevecht weer. Mijn fake humeur, ik doe alsof ik blij ben terwijl ik van binnen kapot ga aan het verdriet. De eindeloze brieven die ik naar mijn overleedde oom schrijf tijdens wiskunde waardoor ik huil. In die brieven schrijf ik dat ik naar hem toe wil en smeek ik hem om te halen. De zelfmoord plannen in me hoofd en het verdriet van mijn familie als ik die door zet. De tand afdrukken in mijn arm omdat ik mezelf bijt maar ik wil het niet laten zien want andere mogen geen zorgen over mezelf maken, ik zie dit niet als een team sport maar als een sport die je alleen doet. Die je alleen moet winnen zonder hulp van andere. De vriendelijkheid van mensen en de ongeruste blikken van iedereen die merkt dat het niet goed met me gaat.
En steeds blijft deze richel zich op nieuw herhalen, alsof ik in een achtbaan zit waar ik nooit uit kan. De achtbaan die ik nooit stop.
Opstaan, omkleden, haar doen en make-up, op de fiets, in de bus, overstappen, ontbijten in de bus, naar school, mijn humeur faken, slechte punten terug krijgen, doen alsof het me niet boeit maar me diep van binnen kut voelen, naar huis, naar boven, lezen tv kijken of computeren, naar beneden eten, naar boven huiswerk proberen te maken, me eigen bijten soms ook mijn hoofd tegen de muur bonken en genieten van de bonken in mijn hoofd, denken aan zelfmoord plannen, achter de computer, douche, tas in pakken, slapen.
Dat herhaalt zich elke dag. Iedere dag is het zelfde liedje. Iedere dag weer doen alsof ik vrolijk ben, iedere dag me eigen kut voelen. Het liefst zou ik echt doen wat ik mijn oom schrijf: Dood gaan. Mijn problemen ontvluchten. Maar dan zou ik mijn familie nog meer verdriet bezorgen. En dat kan ik niet maken.
Het enigste waar ik rustig van word ik slapen. Ik droom niet. Ik ben in mijn slaap na genoegt dood, oke ik hoop dat de dood zo rustig is.
Na al die problemen heb ik ook nog woede aanvallen, die ik moet proberen onder de knie te houden bij het bij zijn van andere. Alle woede probeer ik op te sparen en uit eindelijk bijt ik al mijn woede eruit. Ik heb me vandaag zo erg gebeten dat er een hele bloed uitstorting in mijn arm staat in de vorm van mijn gebit.
@Geesz
Ik herken me in je verhaal. Ik heb alleen geen problemen met mijn ouders. Maar bij mij is dat de druk me te veel word. Ik wil ontsnappen uit de enorme greep van ogen die mij dag en nacht volgen. Mensen die verwachtte dat ik blijf prestrenen met judo en die me vreemd aan kijken als ik een keer mijn dag niet heb en verliest. Kinderen bij mij in de klas die me al gelijk raar aan kijken als ik vertel dat ik tweede ben en niet eerste. De verhalen van iedereen waar ik naar moet luisteren en hun moet helpen, waardoor ik mezelf op de tweede plaats zet. MIjn school punten die met de dag slechter worden waar door ik me eigen nog meer ga haten omdat ik mijn dromen wil laten uit komen. De draad die ik steeds weer op pak en mijn sportelement te laten zie om door zetten. Maar steeds verlies ik het gevecht weer. Mijn fake humeur, ik doe alsof ik blij ben terwijl ik van binnen kapot ga aan het verdriet. De eindeloze brieven die ik naar mijn overleedde oom schrijf tijdens wiskunde waardoor ik huil. In die brieven schrijf ik dat ik naar hem toe wil en smeek ik hem om te halen. De zelfmoord plannen in me hoofd en het verdriet van mijn familie als ik die door zet. De tand afdrukken in mijn arm omdat ik mezelf bijt maar ik wil het niet laten zien want andere mogen geen zorgen over mezelf maken, ik zie dit niet als een team sport maar als een sport die je alleen doet. Die je alleen moet winnen zonder hulp van andere. De vriendelijkheid van mensen en de ongeruste blikken van iedereen die merkt dat het niet goed met me gaat.
En steeds blijft deze richel zich op nieuw herhalen, alsof ik in een achtbaan zit waar ik nooit uit kan. De achtbaan die ik nooit stop.
Opstaan, omkleden, haar doen en make-up, op de fiets, in de bus, overstappen, ontbijten in de bus, naar school, mijn humeur faken, slechte punten terug krijgen, doen alsof het me niet boeit maar me diep van binnen kut voelen, naar huis, naar boven, lezen tv kijken of computeren, naar beneden eten, naar boven huiswerk proberen te maken, me eigen bijten soms ook mijn hoofd tegen de muur bonken en genieten van de bonken in mijn hoofd, denken aan zelfmoord plannen, achter de computer, douche, tas in pakken, slapen.
Dat herhaalt zich elke dag. Iedere dag is het zelfde liedje. Iedere dag weer doen alsof ik vrolijk ben, iedere dag me eigen kut voelen. Het liefst zou ik echt doen wat ik mijn oom schrijf: Dood gaan. Mijn problemen ontvluchten. Maar dan zou ik mijn familie nog meer verdriet bezorgen. En dat kan ik niet maken.
Het enigste waar ik rustig van word ik slapen. Ik droom niet. Ik ben in mijn slaap na genoegt dood, oke ik hoop dat de dood zo rustig is.
Na al die problemen heb ik ook nog woede aanvallen, die ik moet proberen onder de knie te houden bij het bij zijn van andere. Alle woede probeer ik op te sparen en uit eindelijk bijt ik al mijn woede eruit. Ik heb me vandaag zo erg gebeten dat er een hele bloed uitstorting in mijn arm staat in de vorm van mijn gebit.
jorinloveth zei op 17 maart 2011 - 14:33:
dvfeyuvfhdhg ik kan echt niks goed doen voor die klootzak van arv x.x
dvfeyuvfhdhg ik kan echt niks goed doen voor die klootzak van arv x.x
ZeroGravity zei op 17 maart 2011 - 16:05:
Verdammt, wat moet je doen als je door iedereen aangevallen wordt op msn? Waarom altijd ik? Waarom moeten ze mijn leven op de pc ook nog verzieken? Aargh...
Verdammt, wat moet je doen als je door iedereen aangevallen wordt op msn? Waarom altijd ik? Waarom moeten ze mijn leven op de pc ook nog verzieken? Aargh...
Bodine zei op 17 maart 2011 - 16:06:
Msn uitzetten en op FanFic komen wonen. <3
Of ze gewoon negeren.
Of blokkeren.
En hier komen wonen, want FanFic is lief. <3
Msn uitzetten en op FanFic komen wonen. <3
Of ze gewoon negeren.
Of blokkeren.
En hier komen wonen, want FanFic is lief. <3
ZeroGravity zei op 17 maart 2011 - 16:09:
Goed idee. Ik ga niet meer op msn komen, dan zeg ik het morgen wel tegen vrienden, of ik maak een msn aan voor alleen lieve mensen.
En voor nu pak ik mijn spullen. Kom ik gezellig hier camperen.
*bouwt tent op*
Goed idee. Ik ga niet meer op msn komen, dan zeg ik het morgen wel tegen vrienden, of ik maak een msn aan voor alleen lieve mensen.
En voor nu pak ik mijn spullen. Kom ik gezellig hier camperen.
*bouwt tent op*
Bodine zei op 17 maart 2011 - 16:09:
Of je voegt mij op msn toe en - nee dat wil je niet.
Anyways, welkom op de camping. <3
Of je voegt mij op msn toe en - nee dat wil je niet.
Anyways, welkom op de camping. <3
ZeroGravity zei op 17 maart 2011 - 16:14:
Ow jawel hoor, gezellig^^
Als jij het goed vindt, dan...
Maar ja. Dankje <3
Ow jawel hoor, gezellig^^
Als jij het goed vindt, dan...
Maar ja. Dankje <3
Bodine zei op 17 maart 2011 - 16:17:
Sure, als je jouw msn pbt voeg ik je toe.
[je mag mij wel toevoegen, maar dat werkt niet, mijn msn ontvangt geen uitnodigen. Zuigend.]
Sure, als je jouw msn pbt voeg ik je toe.
[je mag mij wel toevoegen, maar dat werkt niet, mijn msn ontvangt geen uitnodigen. Zuigend.]
Monster23 zei op 17 maart 2011 - 17:53:
De mooiste knop ooit: 'Appear Offline' of 'Offline Weergeven'
Werkt altijd :3
Verdammt, wat moet je doen als je door iedereen aangevallen wordt op msn? Waarom altijd ik? Waarom moeten ze mijn leven op de pc ook nog verzieken? Aargh...
De mooiste knop ooit: 'Appear Offline' of 'Offline Weergeven'
Werkt altijd :3
Bodine zei op 17 maart 2011 - 20:45:
Nou, weet je wat, als iemand iets te zeggen heeft, is er altijd nog FanFic.
Nou, weet je wat, als iemand iets te zeggen heeft, is er altijd nog FanFic.
<3