Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » Verdammt.
Verdammt.
TrouweLezer zei op 18 okt 2009 - 22:17:
En ik heb zo het gevoel dat niemand mij eigenlijk aardig vind. Dat ik steeds meer alleen word zeg maar. En ik heb zo het gevoel dat als ik midden in de school opeens zou gaan huilen ofzo, dat niemand dat uberhaupt zou merken.
En ik heb zo het gevoel dat niemand mij eigenlijk aardig vind. Dat ik steeds meer alleen word zeg maar. En ik heb zo het gevoel dat als ik midden in de school opeens zou gaan huilen ofzo, dat niemand dat uberhaupt zou merken.
Ik vind je aardig.
Ik trek nu een heel vaag zielig gezicht nadat ik dit heb gelezen.
Nou ja , ik ga hier best wel een lang verhaaltje typen ofzo maar ik wil dit gewoon even vertellen, en niemand kent me hier toch in het echt, dus niemand kan het hier doorvertellen.
Nou ja, ik voel me dus best wel rot de afgelopen weken. Ik heb zo het gevoel dat alles fout gaat. Want een jongen die ik al een paar maanden leuk vond, die kwam daar dus achter en die zei dus tegen mij dat hij me niet leuk vond. En nou ja, dat snapte ik dus wel enzo. Maar nu weet dus iedereen dat ik hem leuk vond. En dat vind ik niet leuk >.< Want nu maken die jongen en vrienden van hem best wel kutopmerkingen enzo, en daar voel ik me dan best wel rot onder, want het is eigenlijk net alsof ze me uitlachen ofzo.
En die jongen en ik waren best wel goede vrienden, maar nu negeert hij me bijna. Nou ja, niet echt negeren, maar gewoon alleen met anderen praten als ik er ook ben. En nou heb ik ook nog eens het gevoel dat ik een hele goede vriend kwijt ben.
En mijn vrienden op school doen ook nog eens rot. Want als ik chagarijnig ofzo ben dan zien ze dat gewoon niet, of ze doen alsof. En ze vragen ook nooit of er wat is ofzo. En dan ben ik naar een concert geweest en de dag erna vraagt niemand hoe het geweest is. En tegelijkertijd doen ze steeds meer dingen zonder mij. En kijk, als je een keer iets zonder mij wilt doen vind ik dat best, maar ga er dan niet uitgebreid over zitten praten terwijl ik erbij ben.
En nu zit ik op een nieuwe school, maar wel met ongeveer de helft oude klasgenoten, maar eigenlijk maak ik totaal geen nieuwe vrienden enzo, en dan wilde ik eigenlijk best wel graag.
En ik heb zo het gevoel dat niemand mij eigenlijk aardig vind. Dat ik steeds meer alleen word zeg maar. En ik heb zo het gevoel dat als ik midden in de school opeens zou gaan huilen ofzo, dat niemand dat uberhaupt zou merken.
En ik zie 's ochtends best vaak dus die jongen en wat andere vrienden op de pont (ik ga met een boot naar school) . Maar ik had zo het gevoel dat hij wel een vriend van mij is, maar ik niet van hem, als je snapt wat ik bedoel. En toen besloot ik op de één of andere rare manier uit te proberen of ze ook 'hoi' tegen mij zeiden als ik niet eerst 'hoi' tegen hun zou zeggen.
En je raad het al, ze zeiden niks, en ik weet zeker dat ze me gezien hebben. En ik zat daar dus bijna te janken op de pont, en niemand die iets tegen me zegt ofzo, of er iets van merkt.
En nou voel ik me dus ongelooflijk rot, en ik weet niet wat ik moet doen.