1Dzayn zei op 22 aug 2015 - 12:25:
Het is onstuimig. De golven laten de boot heen en weer deinen alsof het een speelgoedbootje in een badkuip is. De passagiers klampen zich aan alle macht vast aan de relingen die langs de wanden in de gangen hangen. Er klinkt een donderslag en ze kunnen de regen tegen de boot horen slaan. Er komen medewerkers langs rennen, sommigen in paniek, anderen lijken kalm te zijn. Alles is schijn. Nog een donderklap, nog een hardere klap. Langzaam begint het water de boot in te sijpelen. De passagiers schreeuwen als het water ze de schoenen in loopt. Ze weten, het is te laat. Het schip gaat ten onder.

Langzaam begint het schip te kantelen, dan steeds sneller. Het water staat ze tot aan de lippen en wanhopig proberen ze te blijven zwemmen. Dan breekt het schip en zakt het volledig onder.

*

Het is ontstuimig. De bliksemflitsen zijn goed te zien en met opengesperde ogen zetten de passagiers zich schrap in de stoelen. De riemen snijden in hun benen, het vliegtuig trilt hevig. Nog een flits, net langs de vleugel heen. Het vliegtuig schudt heen en weer. Zelfs de stewards en stewardessen houden zich wanhopig vast aan de kleine, opklapbare stoeltjes. Nog een flits, een klap. Passagiers bij de linkervleugel zien hoe de motor in brand vliegt. Ze beginnen te schreeuwen, andere passagiers volgen. Het vliegtuig begint naar voren te hellen, daalt dan. Nog een klap, nog meer vlammen, nu aan de andere kant. Beide motors branden. Het vliegtuig daalt steeds sneller en sneller. Passagiers schreeuwen, huilen of doen helemaal niks. Dan raakt het vliegtuig het wateroppervlak.

mistyflower zei op 22 aug 2015 - 23:50:
---Isadora---

Ik kan het haast niet geloven. In mijn hoofd herhalen zich haar woorden. Seth 'hey. Ik ben Seth. Wie ben jij.' Hoe kan ze zou zo rustig doen. Hoe kan ze nou doen alsof er niets aan de hand is. "Rot toch op' Snauw ik. "Ik moet Jenny vinden. JENNY' Ik probeer weer op te staan en val alweer. Boos sla ik met mijn vuisten op het zand. Wat denkt dat meisje wel niet. Alles is kapot. Ik ben in paniek, maar mijn woede neemt nu over. Waarom moest dat stomme vliegtuig neerstorten. Tranen van woede stromen nu over mijn wangen. "JENNY, WAAR BEN JE!" Roep ik woedend en tegelijkertijd zo van streek.

xDevilBitch zei op 23 aug 2015 - 0:02:
[Chris]

Hij heeft het gevoel dat zijn vingers recht door het papier gaan. Geluiden die rechtstreeks uit de hel lijken te komen om hem heen. Het gegil van de passagiers, het razen van de storm, het geratel van het vliegtuig dat langzaam uit elkaar aan het vallen is door de blikseminslag.
Dit is het, denkt hij. Dit zijn de laatste geluiden die hij hoort. De G-krachten van de snoekduik naar het water het laatste wat hij voelt. De collegebanken uit en een vliegtuigcrash in, wat een leven.
Maar tot zijn verbazing houdt het daar niet op. Met een oorverdovende knal eindigt de duikvlucht. Daarna is er water. Overal water. Geen naar tabak stinkende opa naast hem, geen irritante in zijn rug trappende puber achter hem, enkel hij in zijn stoeltje in de door de storm pikzwarte zee.
Ergens haalt hij de helderheid van geest vandaan om zichzelf los te koppelen en zijn zwemvest open te trekken. De rest is nog een grote waas: zwemmen, niet kopje onder gaan, ja, juist, boven water, dat is waar er nog zuurstof tussen de druppen doorkomt. Armen en benen glijden door de oneindigheid, instinctief proberend om toch maar te overleven.
Dat hij zand raakt heeft hij al niet meer door. Compleet uitgeput valt hij in slaap op het strand. Eindelijk rust. Het doorweekte boek heeft hij nog steeds in zijn hand.

Cynthia zei op 23 aug 2015 - 8:56:
Overal wordt geschreeuwd, overal wordt gehuild. Er zijn veel mensen die het eiland bereikt hebben, veel die ik nog niet eens had gezien in het vliegtuig. Iedereen bevond zich in hetzelfde schuitje, de één meer toegetakeld dan de ander, maar alsnog kon ik niet de moeite nemen om zelf alweer te gaan huilen. Even, toen ik net aan land kwam, had ik gehuild. Heel even.
Nee, zwakke momenten kon ik me niet veroorloven.

Voorzichtig probeer ik op te staan. Ik voel dat mijn benen protesteren, maar ik kom omhoog. Op mijn hoede kijk ik om me heen, terwijl ik zachtjes langs het strand en de mensen probeer te schuifelen. Elke keer dat ik gewicht moet uitoefenen op mijn rechter enkel schreeuw ik het nog net uit van de pijn en vrijwel meteen besefte ik me dat ik hulp nodig had. Vloekend stopte ik met lopen en liet ik mezelf weer in het zand zakken, terwijl ik de oorzaak van de pijn bestudeer; mijn enkel is helemaal dik en blauw, zo erg dat ik er misselijk van wordt.

misschien dat iemand er verstand van heeft, misschien een voetballet of zo, en die mij kan helpen.
'Alsjeblieft,' fluister ik zachtjes, terwijl ik met op mijn onderlip bijt.

Nynlufx zei op 23 aug 2015 - 10:16:
Seth
Ik trek een wenkbrauw op als het meisje(Isadora) naar me snauwt. Oké dan.

Rustig blijven, Seth, rustig blijven. Ze is een stuk jonger dan jij bent.

"Ik heb er helemaal geen behoefte aan om op te rotten," zeg ik rustig. Ik denk even na. "Als je me vertelt wie Jenny is kan ik misschien helpen zoeken?" Bied ik aan.

Dit kind is zeker niet op haar mondje gevallen. En ook niet van een arm gezin aan haar (nu verwoeste) designerkleding te zien. We zullen wel zien hoe ze verder in elkaar steekt.

mistyflower zei op 23 aug 2015 - 10:34:
---Isadora----

Ik was overeind gekropen terwijl ze (Seth) tegen mij sprak en zat nu weer op het vieze zand. Het irriteert me dat ze niet weg gaat. Ik ben nog steeds boos, maar nu neemt de paniek weer over. "Jenny is mijn nanny. Ze zat naast mij in het vliegtuig. Ze zou me naar mama brengen. Ik moet Jenny vinden." Zeg ik op een soort huilerige en paniekerige toon. Ik probeer voor de derde keer recht op te staan. Pijn trekt door mijn gewonde been. 'AU' Schreeuw ik. 'Stom rot been'

Nynlufx zei op 23 aug 2015 - 17:02:
Seth
"Als je niet zo veel beweegt en gewoon rustig blijft zitten, doet je been misschien niet zo'n pijn." Zeg ik hard. Mijn stem klinkt koud, al bedoel ik het niet zo. Ik ben niet zo goed met kinderen, en al is ze(Isadora) maar een paar jaar jonger dan ik ben, ik kan me er nogal aan ergeren.

Ik zucht. Eigenlijk wil ik opstaan en weglopen, naar iemand anders die misschien hulp nodig heeft, maar ik blijf, tot mijn eigen verbazing, gewoon zitten. Ik weet niet waarom. Misschien is het omdat ze op een popje lijkt, misschien is het door de manier waarop ze 'Ik moet Jenny vinden' zei, misschien is het omdat ze gefrustreerd is dat ze pijn heeft, maar ik blijf zitten.

Ik kijk naar de onstuimige zee, de witte schuimkoppen op de golven, het donkergrijze wolkendek en de bliksemflitsen in de verte. De regen die nog steeds met bakken uit de hemel valt. Dikke, lauwe druppels, als een soort douche.

"Hey," zeg ik dan. "Wil je dat ik naar dat been van je kijk? En je dan help met het zoeken van Jenny?"

Als ze nee zegt, sta ik op en loop ik gewoon weg. Er zijn genoeg anderen die een helpende hand nodig hebben en roerloos op het zand liggen.

mistyflower zei op 23 aug 2015 - 18:19:
---Isadora---

Ik weet niet goed wat ik er mee aanmoet. Het meisje (Seth)blijft zo rustig dat ik er zelf ook iets rustiger van word. Ik wil eigenlijk helemaal niet op het aanbod ingaan. Maar ergens weet ik ook wel dat ik geen andere keus heb. Ik knik 'oke'

xSerenaHoran zei op 23 aug 2015 - 20:02:
Kylie

Ik zucht diep en laat mijn ogen nog eens over het lijk vallen. Er valt niks meer aan te doen, ik moet er maar aan wennen. Misschien moet ik wel gewoon blij zijn met dat ik nog leef. Ik pak de handen van het lijk vast en sleep hem mee het water in, daar laat ik hem drijven.
‘Hopelijk ga je het naar je zin hebben in de hemel,’ fluister ik voordat de stroming van het water hem meeneemt. Vervolgens loop ik weer terug het land op waar ik mezelf in het zand laat zakken. Vanaf nu ga ik niet meer denken aan alles wat er gebeurd is en er alles aan doen om te overleven samen met de mensen hier. Over de mensen gesproken, ik heb zo’n gevoel dat er hier meer mensen rondlopen. Opeens duikt de jongen die ik als eerst tegen ben gekomen (Augustus) het water in en komt even later boven met een jongen (Karel). Ik sta meteen op en zie hoe hij het land weer opkomt en de jongen neerlegt.
‘Dare,’ hijgt hij. ‘Kom helpen!’
Ik weet niet wie Dare is maar dat maakt niets uit, misschien kunnen we deze jongen wel in leven houden. Ik snel op de twee af (Karel en Augustus) en kniel langs ze neer.
‘Euh... Mond op mond beademing? Reanimeren? Wat moeten we precies doen om deze jongen in leven te houden?’ roep ik al een beetje in paniek.

MariTom zei op 23 aug 2015 - 20:18:


Darren omhelst Augustus lachend, terwijl de jongen zijn handen door Darren's haar haalt. Het was altijd een fijn gevoel als iemand aan zijn haar zat, maar vandaag voelt het extra goed. Hun gelach en opgewekte gepraat staat in schril contrast met het geschreeuw en gehuil om hen heen, maar Darren kan niet stoppen met grijnzen. Nog voordat Augustus zijn zin kan afmaken, of Darren überhaupt de kans krijgt iets te zeggen, ziet Darren hoe Augustus weer het water induikt. Een paar seconden lang kijkt hij fronsend toe, verward door de plotselinge actie, en even heeft hij geen idee wat Augustus in godsnaam aan het doen is. Maar dan ziet Darren hoe Augustus een jongen boven water haalt en zijn ogen worden groot. Augustus kruipt alweer het zand op voordat het Darren lukt het water in te gaan, dus rent hij snel op hem af. Hij ziet hoe het meisje (Kylie), dat eerst naast Augustus zat, er ook snel aankomt, en Darren knielt tegelijk met haar neer naast de twee jongens die net het water uit zijn gekomen. "Shit - is hij oké? Ben jij oké?" Hij veegt het doorweekte haar van de bewusteloze jongen (Karel) uit zijn gezicht en luistert naar de opties die het meisje geeft. Had hij nu nou maar beter opgelet bij EHBO. Hij weet prima hoe hij pleisters moet plakken, maar een situatie als deze heeft hij nog nooit meegemaakt. Zijn wijsvinger en middelvinger legt hij op de pols van de jongen, om zijn hartslag te controleren, maar hij wordt er niet veel wijzer van.

Cynthia zei op 24 aug 2015 - 0:21:
Er is niemand die me hoort, niemand die naar me kijkt of überhaupt besefte dat ik er ook ben. Mijn enkel gaat steeds meer pijn doen en ik doe mijn best om mijn tranen te bedwingen, om mijn zwakke kant verborgen te houden.
Eenzaamheid.
'Kan iemand mij alsjeblieft helpen?' Mijn stem is schor en hopelijk hoort iemand me nu wel.
misschien moet ik even mijn ogen dichtdoen

Kayley zei op 24 aug 2015 - 14:56:

[x]—Augustus—[x]

Zijn dankbaarheid dat niet alleen Darren maar ook het meisje waar hij bij zat (Kylie) komen helpen, is groot. Hij wilt niet voor niets het water in gedoken zijn. Het duurt niet lang voor hij weer bij adem is en zich op zijn knieën zet, zich over Karel heen buigt—hij herkent hem, is er zeker van hem op het schip gezien te hebben, gedacht te hebben dat 'ie best wel knap was. Wat een zonde voor de wereld zou het zijn als hij dood ging.

"Misschien moeten we op zijn borst beuken? Dat zie ik toch altijd in films... Maar misschien niet al te hard, aan gebroken ribben heeft hij ook niet veel." Hij wacht eigenlijk niet eens op een antwoord voor hij precies dat begint te doen, want hij weet niet hoeveel tijd de jongen nog heeft.

Met zijn handen bovenop zijn borstkas begint hij te duwen. Hij kijkt van de jongen onder hem naar zijn omgeving en ziet een meisje (Alison) hinken. Zijn wenkbrauwen knopen haast samen. "Hé, niet doen," roept hij. "Zo maak je 't alleen maar erger."

[x]—Augustus—[x]

Cynthia zei op 24 aug 2015 - 15:10:
Verschrikt kijk ik op als ik ineens een jongen naar me hoor roepen. Mijn ogen vernauwen zich automatisch, maar vrijwel meteen spreekt een stemmetje in mijn hoofd me streng toe.
dit is niet de middelbare school, Ali, niemand hier weet van je reputatie. Vrienden zul je nodig hebben en dit keer met zo min mogelijk leugens.

Ik blijf stilstaan en kijk naar de jongen, die bezig is een andere jongen te reanimeren. Alle alarmbellen in mijn hoofd gaan af en voor ik het weet heb ik me naast hen kunnen verplaatsen.
'Misschien kan ik helpen? Ik bedoel, als hij wakker wordt.'
Word alsjeblieft wakker, smeek ik.

MariTom zei op 24 aug 2015 - 16:13:


Darren zucht opgelucht als Augustus het van hem overneemt - hij heeft niet het idee dat hij de situatie er zo beter op maakt. "Proberen kan geen kwaad, lijkt me. Niets doen gaat sowieso niet helpen," zegt Darren. Als hij Augustus iets naar iemand hoort roepen, kijkt hij om. Hij staat op om het meisje (Alison) te helpen, maar ze is al bij hen als hij nog maar een paar stappen gezet heeft. "Ho, voorzichtig," zegt Darren, terwijl hij Alisons arm over zijn eigen schouders heen drapeert en haar langzaam . "Het zou heel fijn zijn als je zou kunnen helpen, maar ga eerst maar even rustig zitten, voordat je voet het helemaal begeeft. We kunnen moeilijk met zijn allen op zijn borst gaan staan rammen. Is het je enkel?" Hij wacht echter niet op een antwoord, want ietsje verderop ziet hij nog een lichaam liggen. "Shit," mompelt hij. "Daar ligt nog iemand," laat hij het drietal om hem heen weten, voordat hij snel op de jongen (Chris) afrent. De jongen ziet er verbazingwekkend vredig, bijna alsof hij gewoon in slaap is gevallen. Darren controleert voor de zekerheid ook zijn hartslag en constateert dit keer dat daar niks mis mee lijkt te zijn. Bij gebrek aan een beter idee schudt hij de jongen een paar keer door elkaar, hopend dat hij inderdaad gewoon slaapt, en dat er niks ergers aan de hand is.

Merula zei op 24 aug 2015 - 16:36:
Kayen
Voor het eerst ben ik blij met mijn rare gewoonte om alles te lezen wat ik kan vinden. Ik weet wat je moet doen bij gevaar. Ik weet waar de uitgangen zijn en hoe je een zwemvest omdoet en alles. Misschien dat het daarom zo automatisch ging. Misschien was het wel gewoon geluk, want zodra het vliegtuig echt neerstortte had ik geen tijd om na te denken. Het werd vrijwel direct donker door al het water. Ik zwom meer op goed geluk en richting het licht dan dat ik bewust nadacht, dus misschien heb ik wel een engeltje op mijn schouder. Misschien bestaat het bovennatuurlijke toch.
Snakkend naar adem kom ik boven water. Ik kijk zoekend om me heen. Het eerste wat ik zie is een brokstuk waar ik op klim. Heel even gun ik me de tijd om uit te rusten maar dan zie ik een eiland. Het lijkt niet ver, maar dat zegt niet veel. Afstand inschatten is lastig als je die afstand moet zwemmen vlak na een vliegtuigongeluk. Ik kijk even om me heen, maar besluit dan toch maar in het water te springen en te zwemmen. En te zwemmen. En te zwemmen. Het is het enige waar ik me op focus. Het enige waar ik aan kan denken.
Pas als ik eenmaal uitgeput in het zand lig, besef ik me wat er is gebeurd. Alles gaat nog eens door me heen en met een knoop in mijn maag sta ik op. Ik kijk naar de zee. Er waren zoveel mensen in dat vliegtuig... Zouden ze er allemaal uitgekomen zijn?
Tranen verschijnen in mijn ogen maar die knipper ik snel weg. Het is gebeurd. Ik kan er niets meer aan doen. Misschien had ik beter op kunnen letten of ik anderen had kunnen helpen. Misschien had ik van tevoren mensen hun zwemvest aan moeten laten trekken. Misschien... Maar dat is nu te pijnlijk. Eerst kijken of er mensen zijn die NU geholpen kunnen worden. Of er mensen zijn die hulp kunnen inschakelen. In het water zie ik niets meer, dus ik begin te lopen. Mijn arm begint te prikken maar net op dat moment zie ik mensen. Ik negeer mijn arm en loop vlug naar ze toe.

YarahartBill zei op 24 aug 2015 - 17:12:
Robin

Hitte, zand, zoute lucht van de zee en een slapend lichaam naast mij vertellen mij dat ik niet wakker ben geworden in één van de luxe hotel kamers. Met moeite kom ik overeind en kijk om mij heen. Koffers en andere spullen uit het vliegtuig bezaaien het strand. Maar verder zie ik geen andere overlevende. Zouden wij de enige overlevers zijn? Vraag ik mij af.

Ik maak mijn zus wakker en beide checken we ons lichaam op verwondingen. We komen er achter dat wij niets mankeren alleen wat lichte schrammen hier en daar. Samen gaan we de koffers na en komen twee van onze vijf koffers tegen en nemen deze met ons mee. De overige koffers slepen we het strand op en leggen deze op een hoop voor het geval we nog andere overlevenden tegen komen.
Samen beginnen we te lopen met onze koffers achter ons aan. De kustlijn af. Hopend op meerdere overlevende.