Bodine zei op 29 juli 2015 - 3:28:
Het was iets na zeven uur ’s morgens toen de bussen, die vanaf het vliegveld naar het kampterrein waren gereden, hun bestemming bereikten. Dauwdruppeltjes sierden de grassprietjes nog toen de meerdere tonnen dragende wielen een spoor door het groene zomergras trokken. Binnenin de bus grepen de chauffeurs naar hun microfoons om alle jonge bandleden wakker te maken: ‘Dames en heren, wij hebben eindelijk onze bestemming bereikt! Straks mogen jullie allemaal uitstappen, je bagage uit het laadruim pakken en dan zijn jullie zeven volle dagen van mij en mijn busje verlost. Als je buurman of buurvrouw nog slaapt, maar die dan snel wakker, want ik kan jullie beloven dat jullie geen moment van dit kamp willen missen!’
De inzittenden gehoorzaamden, duf, maakten hun vriendjes en vriendinnetjes wakker en, toen de bus tot stilstand kwam, stonden vermoeid op om uit te stappen. Iedereen begaf zich mak naar het laadruim en zonder problemen vond iedereen zijn eigen bagage, waarna de deuren van de bus zich sloten en de buschauffeur, al zwaaiend, het terrein af reed. De meeste bandleden waren nog bezig de slaap uit hun ogen te wrijven toen de leiding het woord nam: ‘Nou, zoals de buschauffeur ook al zei: welkom op bandkamp! Ik stel voor dat we beginnen met het opzetten van de tenten, daarna ontbijten en dan direct beginnen met de eerste activiteiten, want voor jullie het weten is deze week alweer om!’

mistyflower zei op 5 aug 2015 - 14:59:
Plots ging alles heel snel. Een glitter en verf gevecht barstte los. Het was zo...
zo kinderachtig. En zij waren allemaal ouder dan mij?

Om de meeste verf te vermijden duik ik onder de tafel. Ik weet niet of ik dit wel leuk vind. Maar ergens heeft het wel wat grappigs, ik hoop alleen dat ik niet zelf onder de verf kom te zitten.

Rebella zei op 5 aug 2015 - 15:12:
"Muziek, gaat niet over beroemd worden," reageer ik op Kayen's woorden. De glitter daalt dwarrelend neer en ik laat het zijn gang gaan.
"Muziek gaat om de klik tussen jou, je instrument en de melodie. Dat is wat ik me afvraag of je die hebt bij...hoe noem je de band? Anyway, de 'anderen' zullen het wel begrijpen." Ik gebaar vaag naar de mensen om me heen. "En misschien is het een idee om het idee van 'band' even uit je hoofd te houden totdat je überhaupt een nummer met ze gespeeld hebt." Ik grijns bij zijn vraag of ik ervaring heb.
"Niet persoonlijk...maar ik heb in veel clubs gespeeld, dus ook gaybars en nou ja, dit valt mee. Laten we het daar maar op houden..." Ik schuif mijn schets van de hoed naar hem toe.
"En anders ben ik ook bereid om me aan te schuiven bij jouw band, als je wilt en de 'anderen' ermee eens zijn."
Ik vermeld niet dat de gaybars me de mogelijkheid tot deze expeditie gegeven hebben. Noch dat ik nu knallende ruzie heb met mijn ouders. Ik zoek mensen voor een band, of een band.
"Je herinnert de hoeden tekeningen? Wauw..." Ik grijns breed als ik twee meiden elkaar zie begieten met verf.
"Ik heb die enorme hoedenposter op mijn badkamerdeur hangen. Met het gedicht over Alice in Wonderland erop." Afwachtend kijk ik nu naar de schets van Kayen.

1Dzayn zei op 5 aug 2015 - 16:44:
Met een lach draai ik me naar Floyd, een pot groene verf in mijn handen.
"Als je toch al onder de verf zit...."
Met een knipoog draai ik de pot boven zijn hoofd om, waarna ik nog wat glitter pak en Momo bestrooi.
Daarna ren ik lachend weg, een pot verf in mijn handen geklemd.

Merula zei op 5 aug 2015 - 23:57:
Ik kijk weer naar de tekening en maak hem snel af. "Tuurlijk herinner ik het me! Dat zal ik niet snel vergeten. Ik vergeet sowieso niet snel iets."
De gaybars verbazen me niets. Ik hoop alleen dat ze dat niet erg vinden, want Myrddrin lijkt me niet iemand die dat stilhoudt. Niet dat ik vind dat dat moet...
Ik hoor ineens een vreemd geluid en zie dat Coralfiguur ondertussen een verfgevecht houdt met een andere bandgenoot. Ik grijns. Ze keek dus niet zo verbaasd omdat ze niet vies wou worden. Gelukkig maar, aangezien we kamperen. Naast haar is het meisje inmiddels verdwenen. Bezorgd kijk ik om me heen, maar ik vind haar niet. Mijn blik eindigt weer bij het verfgevecht. Terwijl Myrddrin nog praat, zie ik een klodder verf mijn richting op komen. Lachend schuif ik mijn stoel achteruit en duik ik voorover, half onder de tafel. Ik heb wel gehoord wat mijn gesprekspartner vertelde, maar door mijn gelach kan ik niet echt op een reactie komen. Ondertussen zie ik het meisje onder de tafel zitten. Ik glimlach even naar haar en kruip ook onder de tafel. "Daar ben je dus!"
Dat ik wou vertellen dat Myrddrins toekomstige band nu met elkaar een verfgevecht houdt, ben ik alweer vergeten door alle commotie.

Nynlufx zei op 6 aug 2015 - 0:18:
Als Karo glitter over me heen gooit, is ze dood. Zo dood. Floyd is groen, ik ben paars, en Mero schuilt onder te tafel. Mijn God, Jae, wat heb je laten beginnen?
Oké, ik heb het laten beginnen, ik smeet de verfkwast weg.
Maar goed. Karoline is dood.
Of zal worden vermoord
Ik graai naar een pot glitter en een pot rode verf, om het bloed te simuleren natuurlijk, en ren achter haar aan.
"Kom hier!" krijs ik, en ik ben me ervan bewust dat ik klink als een krankzinnige. Wat zouden de anderen denken? Of nog erger, de leiding?
We zijn ondertussen buiten beland en we rennen nog steeds. As ik dichtbij genoeg ben, draai ik de pot rode verf open en smijt de substantie op haar. Dikke klodders rood komen neer op haar rug en op haar achterhoofd.
Ik lach. Ik heb niet zo veel lol gehad in weken, maanden zelfs. En dit is nog maar de eerste dag! We moeten zelfs nog lunchen!

1Dzayn zei op 6 aug 2015 - 0:29:
Ik gil als er koude klodders op mijn rug belanden. Ik draai de dop open en steek mijn vingers erin, waarna ik blindelings over mijn schouders zwiep mik hoop dat ik haar raak. Ik buig me langzaam af en ren weer terug naar de tent, waar ik me achter floyd verschuil.

xSerenaHoran zei op 6 aug 2015 - 0:35:
Van mijn vlag komt waarschijnlijk ook niks meer.. Ondertussen zijn de mensen om me heen al helemaal hun eigen spel aan het bedenken: spelen met verf en glitter. Ik probeer zo schoom mogelijk te blijven en toch nog wat leuks te maken van mijn vlag, het kabaal om me heen negerend.
‘Als je toch al onder de verf zit...’ Hoor ik opeens dichtbij. Ik moet even nadenken met wat ze bedoelt, totdat ik iets glibberigs op mijn hoofd voel. Ik leg voorzichtig mijn hand op mijn hoofd en voel dat het onder de verf zit. Als ik kijk is het ook nog wel groen. Ik krijg een plannetje in mijn hoofd om Karoline terug te pakken en smeer de verf over mijn shirt heen. Vervolgens ren ik haar en Noah achterna en zie hoe Karoline zelf ook onder de verf zit door Noah.
‘Karoline!’ roep ik “boos” ‘dit shirt heb ik van mijn oma gekregen die erg veel voor me betekend en nu is ’ie helemaal vies dankzij jou! Hartelijk bedankt, maar als ik het had gewild had ik wel wat verf gepakt om mezelf onder te spuiten!’ Met een boze en tegelijkertijd teleurgestelde blik kijk ik haar aan.
Wat hou ik toch van acteren...

mistyflower zei op 6 aug 2015 - 9:03:
Ik ben niet meer de enige die onder de tafel schuilt , als de jongen, Kayen geloof ik, ook plotseling half onder de tafel schuilt. "Daar ben je dus" zegt hij en hij glimlacht.

Ik glimlach terug maar ik zeg niets. Ik vind het wel lief, hij heeft nu al meerdere keren gekeken hoe het met mij gaat, terwijl ik de hele tijd voor plant speel. Niets zeggen. Nooit iets zeggen. Ik haat het dat ik zo verlegen ben. Maar eigenlijk zeg ik ook niet veel als ik me op me gemak voel.

Ik probeer een beetje te spieken of het verfgevecht al voorbij is, maar aan de geluiden te horen niet.

Zou de leiding hier niet wat mee moeten doen of mag dit gewoon? In de tussentijd voel ik met mijn hand in mijn zak om te kijken of Oranje wakker is, misschien is hij geschrokken door dat ik zo plots onder de tafel duik. Maar nee... Niet te geloven, dat beestje slaapt gewoon nog.

1Dzayn zei op 6 aug 2015 - 10:13:
"Wat?" Zeg ik verschrikt. Ik bekijk hem met toegeknepen ogen.
"Nevernooit dat je oma dat shirt voor jouw heeft gekocht."
Ik bekijk het witte shirt met het doodshoofd. "Nop."
Ik spetter nog wat verf op hem en duik dan weer weg als ik Momo aan zie komen.

Rebella zei op 6 aug 2015 - 11:42:
Ik schiet in de lach als er een paar mensen (onder de verf) voorbij sprinten en volg hen met een pot blauwe verf. Ik merk niet dat Kayen onder de tafel duikt, verfgevechten zijn toch iets boeiender dan vlaggetjes maken.
"Pas op!" Roep ik naar een meisje dat ik nog niet ken, zorgend dat ik achter haar sta en dan de pot omkeer. Het blauwe spul valt zachtjes op haar schouders en ik grinnik als er een klodder groene verf op me afkomt probeer ik het te ontwijken maar faal hopeloos en het land midden op mijn grijze t-shirt.
"Aah!" Ik zoek naar de dader met de groene verf. Maar zie hem of haar niet, ik haal mijn schouders op en ren verder, wegduikend voor verfklodders die me meestal toch bereiken. Ik ren weer naar binnen en kijk zoekend rond, waar is Kayen heen?
Ik hoor zachte stemmen onder een tafel en til het tafelkleed een stukje op.
"Kiekeboe!" Ik grijns en spuit blauwe verf naar het tweetal onder de tafel. Kayen wordt blauw, wie de ander was wist ik niet, en veel schelen kon het me niet.
Ik ren weer naar de deur en gluur om het hoekje, een klodder rode verf belandt op mijn neus.

MelintjeX1DX zei op 6 aug 2015 - 11:55:
Als de meiden niet opletten, zet ik een stap naar achteren en pak 2 verfblikken: een blauwe voor Norway en een paarse voor Kiley. Snel pak ik
Nog een potje blauwe glitter. Ik loop terug naar de meiden en gooi de blikken over ze heen. Een snufje blauwe glitter maakt het af. Die gezichten ga ik nooit meer vergeten!

mistyflower zei op 6 aug 2015 - 11:57:
De blauwe verf spat mijn gezicht onder. De jongen naast me had me vlak daarvoor iets gevraagd, maar ik weet het niet meer. De vieze blauwe verf. Het zit in mijn haren en op mijn kleren. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik blijf beweegloos zitten, wanneer een paar dikke tranen over mijn wangen rollen. Bah, begin ik nu ook nog te huilen. Als een klein kind. Maar ik vind dit kamp nu helemaal niet meer leuk. Hij kon toch weten dat ik niet mee wou doen als ik onder de tafel zat.

Plots word ik heel erg kwaad. Ik kruip onder de tafel uit, bijna woedend en pak de het glas met verf water en gooi het richting de jongen die de verf gooide. Dan besef ik pas hoe kinderachtig ik heb gereageerd, ik laat het glas vallen, het breekt op de grond en ren weg naar het meer toe. Tranen rollen weer over mijn wangen. Stom klein kind dat je bent, waarom Mero, Waarom.

Ik wil naar huis, of nouja huis... terug naar Kenia of Denemarken of ...
Het maakt ook niet uit, ik wil gewoon niet hier zijn. Ik klim de rotsen bij het meer weer op. Ik hoop dat ze me niet volgen of vinden. Nu denken ze allemaal dat ik een klein meisje ben, dat ik hier niet hoor. Ze denken waarschijnlijk dat ik 9 of 11 ben... Een dom klein kind....bah...

Merula zei op 6 aug 2015 - 11:59:
Als ze probeert te kijken of er al iets van rust is teruggekeerd, voor zover die er ooit was, kijk ook ik even achter me. "Ze zijn... O nee, nu rennen ze alweer terug."
Ik hoop maar dat ze niet wou weten of het voorbij was omdat ze weg wilt van mij... Niet dat ik het haar kwalijk zou nemen, jongere mensen vinden me wel vaker intimiderend geloof ik, al leek haar glimlach wel oprecht.
"De mensheid is van plan om mijn zwartheid te kleuren, dus het is heel belangrijk dat ik weg blijf van de kleurrijke verf voordat hun doel eindelijk behaald wordt," zeg ik grijnzend. "Ik heb jouw naam volgens mij nog niet doorgekregen. Ik ben Kayen." Ik kruip iets dichterbij en steek mijn hand naar haar uit. "Geweldige plek om kennis te maken trouwens. Jij had dat diertje toch? Wat is het, een hamster? Hij is cool!"
Op dat moment hoor ik iets en voel ik iets kouds op mijn rug. Als ik me omdraai, zie ik Myrddrin met een pot verf in zijn handen. Ik zag hem al wegrennen toen ik keek waar ze waren en ik had al verwacht dat hij mee zou doen, maar dat hij mijn mooie zwart zou verpesten, had ik niet verwacht. "Hé, ik dacht dat je mij steunde in mijn antikleurpolicy! Hoor je hier niet het goede voorbeeld te geven, opa? Ik doe eindelijk eens een poging sociaal te doen!" roep ik hem lachend na, al vraag ik me af of hij het nog hoort door alle lawaai heen.
Als ik het meisje ineens weg zie stormen, ren ik er snel achteraan. "Hé, wacht!" roep ik, al denk ik niet dat ze wil luisteren. "Goede worp!"

mistyflower zei op 6 aug 2015 - 12:25:
Ik klim op de hoogste rots waar ik bij kom en ik begin zachtjes te huilen. Ik heb niet achterom gekeken. Maar ik hoop dat ik alleen ben. Waarom doe ik toch zo. Ik steek mijn hand in mijn zak om Oranje er er uit te halen. Niet te geloven hij is nog steeds aan slapen. Als ik hem op til en op mijn opgetrokken knieën zet, kijkt hij slaperig om zich heen. Ik streel zachtjes zijn vachtje. Nog steeds in tranen. Hopelijk kan niemand me hier zien.

Merula zei op 6 aug 2015 - 12:44:
Voorzichtig klim ik ook de rotsen op. Het is een geluk dat ik klimmen vroeger altijd leuk vond, maar zo vlug als het meisje, ben ik niet. Als ik iets dichterbij ben, schraap ik mijn keel. Ik kan haar nu zien huilen. "Gaat het?" Ondertussen doe ik een poging een volgende rots op te klimmen. "Die jongen had het verdiend hoor! Hij is wel wat gewend. Al bedoelde hij het niet verkeerd..." Ik twijfel of ik moet zeggen dat het tegen mij bedoeld was, maar aangezien zij niet zo vol is geraakt als ik, heeft ze dat zelf misschien ook door. En misschien voelt ze zich dan weer rot omdat ze boos is geworden, wat niet nodig is. Ik ga een eindje van haar af op een van de rotsen zitten en kijk haar afwachtend aan. Dan kijk ik even naar het meer. "Wel een goede plek, alweer... Hier kunnen we straks in alle rust de verf van ons afwassen."


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt