1Dzayn zei op 22 aug 2015 - 12:25:
Het is onstuimig. De golven laten de boot heen en weer deinen alsof het een speelgoedbootje in een badkuip is. De passagiers klampen zich aan alle macht vast aan de relingen die langs de wanden in de gangen hangen. Er klinkt een donderslag en ze kunnen de regen tegen de boot horen slaan. Er komen medewerkers langs rennen, sommigen in paniek, anderen lijken kalm te zijn. Alles is schijn. Nog een donderklap, nog een hardere klap. Langzaam begint het water de boot in te sijpelen. De passagiers schreeuwen als het water ze de schoenen in loopt. Ze weten, het is te laat. Het schip gaat ten onder.

Langzaam begint het schip te kantelen, dan steeds sneller. Het water staat ze tot aan de lippen en wanhopig proberen ze te blijven zwemmen. Dan breekt het schip en zakt het volledig onder.

*

Het is ontstuimig. De bliksemflitsen zijn goed te zien en met opengesperde ogen zetten de passagiers zich schrap in de stoelen. De riemen snijden in hun benen, het vliegtuig trilt hevig. Nog een flits, net langs de vleugel heen. Het vliegtuig schudt heen en weer. Zelfs de stewards en stewardessen houden zich wanhopig vast aan de kleine, opklapbare stoeltjes. Nog een flits, een klap. Passagiers bij de linkervleugel zien hoe de motor in brand vliegt. Ze beginnen te schreeuwen, andere passagiers volgen. Het vliegtuig begint naar voren te hellen, daalt dan. Nog een klap, nog meer vlammen, nu aan de andere kant. Beide motors branden. Het vliegtuig daalt steeds sneller en sneller. Passagiers schreeuwen, huilen of doen helemaal niks. Dan raakt het vliegtuig het wateroppervlak.

Bodine zei op 24 aug 2015 - 17:12:
Ik word wakker met een schok, voel een druk op mijn borstkas en sla met alle kracht die ik in mijn halfverdronken ledematen heb, de handen van mijn lichaam af. "Ben je niet helemaal lekker of zo?" spuug in naar de jongen (Augustus) van wie de handen waren. "Je gaat iemand toch zeker niet reanimeren als diegene nog ademt?" Ik heb geen idee waar de overtuiging vandaan komt dat ik nog ademde, maar de overtuiging is er. Nijdig krabbel ik overeind en sla ik het zand van mijn kleding af - mijn woede wordt alleen maar gevoed wanneer ik merk dat het water het zand angstvallig op haar plaats houdt.

Cynthia zei op 24 aug 2015 - 18:05:
Ik glimlach dankbaar naar de jongen (Darren) die me zojuist heeft geholpen en laat mijn lichaam even rusten terwijl ik in het zand niet. Mijn gedachten, echter, rusten niet en als de jongen naast mij op de grond (Karel) plotseling zijn ogen open doet en agressief opstaat, waarbij hij een snauw geeft naar zijn (hoogstwaarschijnlijke) redder (Augustus). Verbaasd kijk ik naar het tafereel en ook al weet ik dat ik me er niet mee moet bemoeien en ook al weet ik dat ik niet overal de bitch uit kan hangen - soms ben ik nou eenmaal zo - trek ik mijn mond open.
'Hé, hij probeerde je alleen maar te helpen! Kun je niet gewoon dank je wel zeggen?' roep ik tegen hem. (Karel)

xSerenaHoran zei op 24 aug 2015 - 18:38:
Kylie

Na de actie van de jongen die ik als eerst heb ontmoet (Augustus) wordt de jongen die hij heeft gered (Karel) wakker. Gelukkig! Maar in plaats van dankbaar te zijn begint hij wat boos tegen zijn redder te praten. Vervolgens krabbelt hij overeind en slaat het zand van zijn kleding af. Een meisje (Alison) kan zo te zien niet tegen zijn reactie en trekt haar mond open. Ik sta op en leg mijn hand op zijn (Karel) schouder. Die jongen zal vast zo gereageerd hebben omdat hij gewoon is geschrokken van alles wat er gebeurd is.
‘Maar euh... Gaat alles verder wel goed?’ vraag ik.

Kayley zei op 24 aug 2015 - 19:34:

[x]—Augustus—[x]

Augustus wordt niet snel kwaad; heeft het geleerd van zijn ouders, die niet toestonden dat ze hun stemmen verhieven, en zijn broers. Maar hij kijkt de jongen (Karel) wel beteuterd na, terwijl zijn vingers aan zijn verscheurde shirt frunniken. "Nou, sorry," gooit hij achterop en draait zich dan naar Darren en het meisje met de blauwe enkel (Alison).

"Je hoeft me niet te verdedigen, hoor. Hij heeft vast gelijk." Hij haalt zijn schouders op en gaat naast haar zitten, kijkt naar de enkel die er erg pijnlijk uitziet. "Daar mag je echt niet meer op lopen. Ik ondersteun je wel wanneer we weer gaan lopen, Darren en ik kunnen afwisselen. Ik ben Augustus, trouwens."

Er komen steeds meer mensen aangelopen, lijken zich allemaal op dezelfde plek te verzamelen. Hij weet niet wie van het schip kwam en wie uit de lucht gevallen is, maar dat maakt niet uit—ze zijn allemaal overlevers. "Hé Darren, lukt het daar?" roept hij, richt zich op om te kunnen kijken.

[x]—Augustus—[x]

Nynlufx zei op 24 aug 2015 - 21:35:
Seth
"Oké," zegt ze(Isadora) dan twijfelend. Ik schenk haar een glimlach en trek voorzichtig haar pijnlijke been naar me toe en bekijk het.
Er gaat een grote snee over haar knie, die vol zit met zand en andere viezigheid. Om eerlijk te zijn ziet het er niet uit. De huid rondom de wond is al rood en opgezwollen, en de huid daarnaast is blauw.

Ik kijk om me heen. We hebben schoon water nodig. En verband. Bladeren? Kan dat als verband? En ontsmet zeewater? Nee toch? Of wel? Maakt het de wond niet schoon of zo? Had ik dat niet ergens gelezen? Goddank voor het internet.

"Ik ga eerst de huid schoonmaken en dan de wond spoelen met zeewater, oké?" zeg ik tegen haar. "Mag ik trouwens je naam weten? Voor het geval dat."

Ik hoop dat ze rustig blijft. Een wond in combinatie met zeewater kan namelijk flink pijn doen.

mistyflower zei op 24 aug 2015 - 21:47:
---Isadora---
Ik bijt mijn tanden op elkaar als ze (Seth)mijn been naar zich toetrekt. Maar dit keer geef ik geen kik. Ik durf niet te kijken en wend mijn blik af. Op het strand een eindje verderop licht een vrij grote schelp en een klein krabje. Ik staar er naar. Terwijl het meisje naar mijn been kijkt.

Ze verteld me wat ze van plan is, maar ik probeer er niet naar te luisteren. Dit is zo vies. Dan vraagt ze hoe ik heet.
"Isadora Smith' Antwoordt ik. "of gewoon Isa. Wat is jouwn naam?"
Door de manier waarop dit meisje rustig blijft, is mijn paniek en woede verdwenen.
'Zat jij ook in het vliegtuig?' voeg ik eraan toe. Wat een domme vraag, natuurlijk zat ze in het vliegtuig. Hoe is ze anders op het eiland te recht gekomen.
Pijn been brand nu aan een stuk door en om mij zelf af te leiden, kijk ik weer naar de krab.

Nynlufx zei op 24 aug 2015 - 22:22:
Seth
"Isadora... mooie naam." Zeg ik glimlachend. "Ik ben Seth Daune. Ik zat ook in het vliegtuig. Samen met mijn nicht." Grace... ik bijt op mijn lip. Zou ze het overleefd hebben? "Ik weet alleen niet waar ze is."

Om mezelf even af te leiden, kijk ik naar de zee. Ik schraap mijn keel. "Zullen we dan maar even spoelen?" Vraag ik. "Het kan wel een beetje pijn doen, maar anders gaat het ontsteken en doet het nog meer pijn. Ik loop naar de zee en buig me voorover om wat water op te vangen in het kommetje van mijn handen. Dan snel ik me weer naar Isadora toe en geef haar een bemoedigend knikje. "Klaar voor?"

mistyflower zei op 24 aug 2015 - 22:42:
---Isadora---
'ja" Zeg ik en ik hou mijn tanden stijf op elkaar om niet te gillen. Het zoute water brand vreselijk. En er rolt een traan over mijn wang maar ik geef geen kik. 'Gaan we straks samen zoeken naar Jenny en jouw nicht?' Vraag ik. Ik wil hoe dan ook niet alleen gelaten worden nu. Het meisje, Seth is niet heel veel ouder dan mij. Maar ze weet mij toch gerust te stellen.

xDevilBitch zei op 25 aug 2015 - 12:43:
[Chris]

Geschud aan zijn schouder wekt hem. Langzaam drijft hij weer bij bewustzijn. Eerst voelt hij het zand, dan hoort hij het ruizen van het water en ruikt de zilte zeelucht. Hé, dat kan niet kloppen. Waar hij moet zijn, wat er is gebeurd, daar kan zijn stroperige brein nu niet opkomen. Maar de zee herinnert hij zich ook niet.
Vermoeid draait hij zich om, maar een stekende pijn in zijn knieën laat hem meteen in elkaar klappen. Wat heeft hij gedaan? De pijn heeft hem in ieder geval gewekt.
Naast hem ziet hij een jongen met donker krullend haar zitten (Darren). Hij herinnert zich het schudden, dat was vast hem. "Hoi. Waar ben ik? Wat is er gebeurd?" weet hij uit te brengen. Zijn stem klinkt verrot, alsof hij de avond ervoor een karaokefeestje met veel te veel drank heeft gehad.
"Hé Darren, lukt het daar?" klinkt er vlakbij. Hij zit een lange jongen met vuilbond haar (Augustus) staan, die een meisje (Alison) ondersteund. Achter hen bevindt zich een groep mensen, sommigen duidelijk gewond, anderen slechts in paniek.
Waar is hij een vredesnaam beland?

Nynlufx zei op 25 aug 2015 - 17:30:
Seth
"Natuurlijk," antwoord ik, terwijl ik nog water voorzichtig over Isadora's knie laat stromen. Het zand is er uitgespoeld. Ik sta op, klop het zand van mijn vochtige joggingbroek, en kijk even om me heen. Ik ren even een stukje, in de richting van de bomen, en verzamel een paar lange bladeren en een paar even lange, even dikke stokken, waarna ik weer terug ren naar Isadora. Vlak bij ons ligt een opengeslagen koffer. Het kan me niets schelen of de eigenaar nog leeft, ik moet even wat stof stelen. Ik haal een T-shirt uit de koffer en ga weer naast haar zitten.

"Ik zal het even verbinden en spalken." Leg ik uit. Ik begin een paar bladeren uit elkaar te pulken tot drie slierten, en begin ze dan vlug in elkaar te vlechten. Als ik klaar ben met de touwtjes bind ik het overgebleven blad om haar gewonde knie. "Houd deze even op vast," zeg ik tegen haar, en ik begin het T-shirt in repen te scheuren. Ik bind de meest brede lap strak om haar knie heen, zodat het blad op zijn plaats blijft. Ik leg de stokken naast haar been, kijk even, en breek ze, zodat ze korter worden. Dan bind ik met de overgebleven stukken stof de stokken veilig tegen haar been aan. Goddank dat ik dit al een paar keer bij paarden heb gedaan, maar dan natuurlijk met beter spul.

Ik kijk wat schaapachtig naar de stukjes touw van bladeren die ik voor niets heb gemaakt, en stop ze dan in mijn zak. Misschien komen ze nog eens van pas.

"Dus," zeg ik dan. "Zullen we kijken of je er een beetje op kunt staan?"

mistyflower zei op 25 aug 2015 - 20:06:
---Isadora---

'Oke' Zucht ik en ik probeer te staan. Het geïmproviseerde verband en de takken zitten best strak en hoewel de wond nog steeds brand, gaat staan heel goed.

'Kom, we gaan Jenny en jouw nicht zoeken.' zeg ik op een haast bevelende toon. En ik loop half hinkend vooruit. Wij kunnen niet de enige zijn op dit eiland. We kunnen niet de enige zijn. Jenny moet hier ook zijn. Dat moet gewoon.

Elke stap doet pijn. Hink, stap, hink, stap. Ik kijk niet om of Seth mij volgt. Ik heb niet eens dankjewel gezegd. Jenny zou mij voor dat gedrag gelijk naar mijn kamer sturen, maar Jenny is hier niet.

Hink, stap, Hink, stap. Lopen is niet gemakkelijk. Maar het enige waar ik nog aan kan denken is Jenny. De vrouw die er mijn hele leven voor mij was. Terwijl mijn ouders bezig waren met carrière maken.
Hink, stap, hink, stap...

Dan zie ik mensen in de verte,

Jenny, denk ik en ik wil er op af rennen. Dat levert een dof geluid op als ik languit in het zand val, alweer.

Cynthia zei op 25 aug 2015 - 21:51:
Ik glimlach naar de jongen die zich zojuist voorstelde als Augustus. Hij ziet er aardig uit, misschien kon dit een goede vriend worden.
Het was sowieso lang geleden dat iemand mij zomaar wilde helpen.
'Bedankt, dat zou erg fijn zijn,' zeg ik oprecht dankbaar. 'Misschien moeten we een plan bedenken, een plek om te slapen...'
En wat nog meer? Ik ken alleen dure hotels, plaatsen waar alles voor je gedaan wordt. Eigenlijk zou ik in paniek moeten raken, maar diep van binnen voelt dit als een kans om mijzelf eindelijk eens te bewijzen.

YarahartBill zei op 25 aug 2015 - 22:01:
Aimee

Voor mijn gevoel lopen we al uren. Maar als ik achter mij kijk kan ik de aanspoel plek nog zien liggen. De brandende zon op mijn hoofd maakt het lopen zwaar. Dorst, zo'n ongelofelijke dorst. Even uitrusten en dan weer verder. Ik kan niet meer. Mijn benen houden het niet meer. Mijn voetzolen doen zeer van het brandende zand.
Ik denk aan de plek waar we nu eigenlijk zouden moeten zitten. Prachtig, luxueus 6-sterren hotel met een eigen privé strand. Zoete cocktails, het geruis van de zee en bedient worden door prachtige mannen. Maar helaas zitten we nu hier. Overlevenden van een vliegtuigramp. Niets geen cocktails en zachte handdoeken. Maar zoute zee lucht en slecht zittend haar.

Ik bots tijdens het lopen op mijn tweelingbroer en vloek binnensmonds als ik op mijn achterwerk val.
"Aim! Kijk!" Ik volg zijn blikveld, knijp mijn ogen wat samen en zie dan schimmen. Bewegende schimmen. Meer overlevenden?

xSerenaHoran zei op 26 aug 2015 - 16:29:
Kylie

Ik hoor wat achter me over een plan, iets met een plek om te slapen. Ik draai me om en voeg me toe aan het gesprek.
‘En eten. Niemand wil hier verhongeren,’ zeg ik. Ik kijk eens naar het meisje (Alison), ze ziet eruit alsof ze een bitch is, maar zo mag ik niet oordelen over mensen die ik niet ken. En al is ze een bitch, we zullen toch allemaal samen moeten werken om hier te overleven. Vriendelijk glimlach ik naar haar waarna ik mijn hand uitsteek.
‘Ik ben Kylie.’ Mijn ogen vallen over haar enkel waar ik met een pijnlijk gezicht naar kijk. ‘Oeh, ziet er pijnlijk uit. Gaat alles goed met jou en je enkel?’ vraag ik.

Cynthia zei op 26 aug 2015 - 17:30:
"Eten is inderdaad erg belangrijk. We kunnen ten eerste vast wel vruchten vinden, misschien vis vangen... Ik ben Alison, aangenaam. En nou - mijn enkel..." Ik schud Kylie's hand en kijk fronsend naar mijn enkel. Hij is nog steeds blauw en dik, misschien moet ik hem koelen. Maar hoe? Het is hier niet bepaald koud. "Ik zal hem moeten koelen, maar hoe kom ik aan iets kouds?" zeg ik vragend tegen iedereen die maar wil luisteren.