1Dzayn zei op 22 aug 2015 - 12:25:
Het is onstuimig. De golven laten de boot heen en weer deinen alsof het een speelgoedbootje in een badkuip is. De passagiers klampen zich aan alle macht vast aan de relingen die langs de wanden in de gangen hangen. Er klinkt een donderslag en ze kunnen de regen tegen de boot horen slaan. Er komen medewerkers langs rennen, sommigen in paniek, anderen lijken kalm te zijn. Alles is schijn. Nog een donderklap, nog een hardere klap. Langzaam begint het water de boot in te sijpelen. De passagiers schreeuwen als het water ze de schoenen in loopt. Ze weten, het is te laat. Het schip gaat ten onder.

Langzaam begint het schip te kantelen, dan steeds sneller. Het water staat ze tot aan de lippen en wanhopig proberen ze te blijven zwemmen. Dan breekt het schip en zakt het volledig onder.

*

Het is ontstuimig. De bliksemflitsen zijn goed te zien en met opengesperde ogen zetten de passagiers zich schrap in de stoelen. De riemen snijden in hun benen, het vliegtuig trilt hevig. Nog een flits, net langs de vleugel heen. Het vliegtuig schudt heen en weer. Zelfs de stewards en stewardessen houden zich wanhopig vast aan de kleine, opklapbare stoeltjes. Nog een flits, een klap. Passagiers bij de linkervleugel zien hoe de motor in brand vliegt. Ze beginnen te schreeuwen, andere passagiers volgen. Het vliegtuig begint naar voren te hellen, daalt dan. Nog een klap, nog meer vlammen, nu aan de andere kant. Beide motors branden. Het vliegtuig daalt steeds sneller en sneller. Passagiers schreeuwen, huilen of doen helemaal niks. Dan raakt het vliegtuig het wateroppervlak.

xSerenaHoran zei op 26 aug 2015 - 18:16:
Kylie

‘Iets kouds, ja...’ Ik kijk om me heen. Op het eiland is het niet echt koud. Ik loop naar het water en voel of het koud is. Valt ook wel mee... Vervolgens draai ik me weer om en kniel langs Alison neer.
‘Misschien wat versterking?’ Ik trek mijn grijze vest uit en knijp er wat water uit. Met de witte top die ik nu aan heb kan ik best wel leven. Alles droogt vast wel. Voordat ik het vest om Alison’s enkel verbind kijk ik haar naar toestemming vragend aan.

mistyflower zei op 26 aug 2015 - 19:47:
---Isadora---
Ik klim weer overeind en ga half hinkend weer verder.
Als ik dichterbij kom zie ik drie Jongens. (Karel, Augustin en Darren) en twee Meisjes (Alison, Kylie) Ze staan bij elkaar in de buurt. Aan praten? Elkaar aan helpen. Ik hink er op af.

'HEY' Roep ik als ik dichterbij ben. 'Ik zoek iemand. Help me.' Roep ik naar het groepje. 'Help me. Ik zoek iemand. Jullie moeten mij helpen.' Tranen rollen weer over mijn wangen. Ik zie dat hier op het strand veel meer brokstukken liggen. En in het water drijft een lichaam. Het maakt mij misselijk.

xSerenaHoran zei op 26 aug 2015 - 19:58:
Kylie

Ik draai me om wanneer ik een stem hoor. Een klein meisje met blonde haren (Isadora) hinkt op ons af en vraagt of we haar kunnen helpen, of ja, helpen. Vervolgens begint ze te huilen.
‘Wow, wat is er aan de hand?’ vraag ik terwijl ik haar ondersteun. ‘Mijn naam is Kylie, wat is jouw naam?’

Nynlufx zei op 26 aug 2015 - 20:05:
Sethz
Ik kijk Isadora na. Ze hinkt onhandig naar een groepje(Karel, Augustin, Darrin, Alison, Kylie) toe en als ze halverwege is, begint ze naar hen te roepen. Langzaam zet ik de pas erin en loop achter haar aan. Iedereen uit het groepje ziet er moe en verfomfaaid uit.

Isadora is weer begonnen met huilen en ik leg voorzichtig een hand op haar schouder.

"Hé," mompel ik. "Moet ik je helpen? Hinken kost veel kracht."

Ik wil voorzichtig zijn. Ze kan zo weer fel gaan reageren, wat heel logisch is natuurlijk, en ik wil niet dat ze 'm helemaal flipt en dat ze zich dus teveel inspant. Ik bedoel, ze heeft wel een vliegtuigramp overleeft, en is vanaf het wrak helemaal naar het strand van dit eiland gezwommen.

mistyflower zei op 26 aug 2015 - 20:14:
---Isadora---

'Isadora' Zeg ik. "Ik moet...'
Maar mijn aandacht wordt door iets anders getrokken. In de branding ligt een mollige vrouw met een Aziatisch uiterlijk. Levenloos als een pop. Haar haren nat van de zee liggen over haar gezicht. De lange rok die ze aanheeft, wordt nog mee gewiegd met de golven. Ik gil. Dan trek ik mij los van het meisje dat zei dat ze Kylie heette en ren er half hinkend op af. "JENNY, JENNY, WORDT WAKKER. JENNY" Schreeuw ik. "HELP ME DAN.' roep ik wanhopig naar de andere. 'JENNY.' Wanhopig schud ik haar door elkaar.

xSerenaHoran zei op 26 aug 2015 - 20:36:
Kylie

Een ander meisje (Seth) zie ik nu achter haar aanlopen. Plotseling begint Isadora te gillen en rent op een lijk af. Ik zucht diep en denk aan mijn beste vriend. Ik loop naar het meisje (Seth) toe en begin te praten.
‘Ik ben Kylie, ben je haar euh...’ Ik bekijk het meisje eens goed. Moeder kan ze niet zijn. ‘Zus? Of oppas of zo?’
Ik draai me om naar Isadora. ‘Misschien moeten we haar even iets vertellen,’ zeg ik waarna ik naar haar toeloop. Ik kniel langs haar neer en strijk over haar rug.
‘Isadora... Ik denk dat ze vredig slaapt. Als je snapt wat ik bedoel dan.’ Okay, misschien was dat wel de slechtste manier waarop je het kunt uitleggen.
‘Ik weet zeker dat zeker dat ze jou ook zal missen. Maar ze zal het naar haar zin hebben in de hemel waar zij nu is. Wij allemaal hier zijn wel iemand verloren en hebben ook verdriet maar ook wij moeten ons er doorheen zien te krijgen.’

Nynlufx zei op 26 aug 2015 - 20:57:
Seth
"Ik ben haar zus niet," zeg ik zacht tegen Kylie, die naast Isadora zit en over haar rug strijkt. "En ook niet haar oppas. Ze was gewoon zo hard aan het huilen, en ik vond het zo sneu, dat ik haar maar geholpen heb. Ik heb haar verbonden."
Dan ga ik naast Isadora zitten en strijk voorzichtig over haar rug.

Jenny lijkt, inderdaad, vredig te slapen, maar haar lippen en gezicht zijn bloedloos. Wat een tragedie.

"Wil je haar een afscheid geven?" Fluister ik tegen Isa. Ik probeer mijn woorden zo voorzichtig mogelijk uit te kiezen.

En ergens in mijn hoofd schalt: waar is Grace?

MariTom zei op 26 aug 2015 - 20:59:


Darren ziet hoe de jongen (Chris) langzaam bij bewustzijn komt en glimlacht naar hem zodra ze elkaar aankijken. "Hoi. Ik ben Darren," begint hij. Hij aarzelt even voordat hij verder gaat, bang voor Chris' reactie. "We zijn op een eiland - voor zover we weten onbewoond. Het schip waar we opzaten is gezonken," gaat hij zachtjes verder. "Hoe voel je je? Heb je ergens pijn?" De manier waarop Chris eerder in elkaar kromp was Darren niet ontgaan, dus besloot hij meteen maar te controleren of de ander oké was. Augustus' stem doet hem opkijken en hij reageert door te knikken. "Ja, alles prima hier!" Nou ja, voor zover dat mogelijk was, dan, dacht hij. Toch is hij blij dat hij zelf tot nu toe zo kalm heeft weten te blijven - het is zo een stuk makkelijker om de anderen te helpen. Hij hoort het meisje met de zere enkel (Alison) over eten beginnen en een ander meisje (Kylie) een kledingstuk om haar enkel binden. "Daar verderop staat een niet al te hoge kokosboom - ik kan een poging doen om erin te klimmen? Dan hebben we meteen eten én drinken. Nou ja... we moeten ook nog iets vinden om ze mee open te maken. Maar misschien kunnen jullie daarnaar gaan zoeken? Oh, en geef maar een gil als je nog iets nodig hebt voor je enkel - het is hier toch te warm voor een shirt. Misschien kunnen we dan wat veters aan elkaar knopen en daar eens waslijn van maken, om de rest op te hangen?"

mistyflower zei op 26 aug 2015 - 21:19:
---Isadora---

'Hou op' Schreeuw ik tegen het Kylie kind. Seth komt nu ook dichter bij. 'Ze is aan slapen...' 'Naar de hemel'''Wil je afscheid nemen' Hoor ik ze zeggen

Ik kan het niet geloven.
'IK BEN GEEN KLEIN KIND EN IK WEET WAT DOOD ZIJN IS EN JENNY IS NIET DOOD.' Snauw ik ze (Seth en Kylie) toe, terwijl ik door ga met Jenny wakker schudden. Hoe kunnen ze nou niks doen. Waarom helpen ze me niet. "ZE IS NIET NAAR DE HEMEL. ZE IS GEWOON HIER. ZE IS NIET DOOD. Jenny wordt alsjeblieft wakker." Dat laatste als smeekbede. Diep van binnen wist ik dat het niet uit zou maken.

xSerenaHoran zei op 26 aug 2015 - 21:44:
Kylie

Ik trek een wenkbrauw op. Als ik ergens niet tegen kan is zo’n kind dat zo tegen mij doet. Ik probeer haar alleen maar te helpen maar ze gedraagt zich alsof ze alles is.
‘Oké prinsesje, als jij dat wil.’ Ik trek mijn arm terug en verlaat Seth en Isadora. Een jongen (Darren) begint te praten over ideeën voor eten. Ik moet toegeven dat die jongen best goede ideeën heeft.
‘Ja... Ik denk dat Alison beter wat rustig aan kan doen. Weet je zeker dat je alleen die kokosnoten wil gaan halen? Wie weet val je, als je wil, kan ik je daarmee ook wel helpen. Hebben we ook meteen extra kokosnoten,’ stel ik voor. Ik ga er alles aan doen dat iedereen die hier nu is en nog leeft blijft leven en de mensen die niet gewond zijn, niet gewond gaan raken. En wie weet wat voor beesten er hier wel allemaal niet rondlopen. ‘Mijn naam is Kylie trouwens,’ voeg ik er nog aan toe.

Merula zei op 26 aug 2015 - 22:06:
Ineens zie ik meerdere mensen langslopen. Ik ga even wat langzamer lopen om ze eens goed te bekijken. Er zit duidelijk een kind bij en een ouder meisje. Erg oud kan zij ook niet zijn, al kan ik die leeftijd niet zo goed inschatten vanaf die afstand. Ze kan twaalf zijn maar ook achttien. Ouder verwacht ik eigenlijk niet.
Daarna kijk ik naar de mensen die ik als eerste zag. Het is een groep die bij elkaar zit. Ze kletsen met elkaar en lijken me nog niet opgemerkt te hebben. Twee lijken gewond te zijn. Ik wil net kijken of ik ze kan helpen als het kind begint te gillen en rennen, voor zover dat lukt met haar gespalkte been. Er ligt een vrouw op het strand. Ze is waarschijnlijk dood, aan de reacties te zien. Ondertussen is er een tweede vrouw bij gekomen die het meisje wil troosten, maar dat lijkt averechts te werken. Ik blijf besluiteloos staan. Ik begrijp het kind maar ik begrijp de andere twee ook. Het kind schreeuwt dat ze niet dood is, maar iets aan het lichaam doet mij geloven dat dat niet zo is. Ik sla verdrietig mijn ogen neer.
Ik wil iets zeggen, helpen, maar kan niets verzinnen. Niets wat anderen waarschijnlijk niet al gezegd hebben. Bovendien willen kinderen weleens schrikken van mijn donkere kleding, en dat wil ik er nu niet bijhebben.
Mijn blik gaat vanzelf naar mijn arm als ik een druppel bloed zie in mijn ooghoek. Er loopt een klein spoor van bloed over mijn arm. Dat verklaarde het geprik in mijn arm. De adrenaline is waarschijnlijk uitgewerkt. Ook merk ik dat ik mijn zwemvest en, vreemd genoeg, mijn rugzak nog om heb. Waarschijnlijk uit automatisme omgedaan. Ik negeer het. Het is niet belangrijk.

MariTom zei op 26 aug 2015 - 22:07:


Darren knikt. "Dat lijkt mij ook het beste. Misschien is het wel een idee om ons later vandaag wat beschutting op te zoeken," zegt hij, terwijl hij rondkijkt, om te zien of er meer bruikbare voorwerpen zijn. "Oké, klinkt goed. Misschien kunnen de anderen dan naar iets zoeken om de kokosnoten mee open te maken. Ik ben Darren." Als het jonge meisje (Isadora) begint te schreeuwen, stapt Darren voorzichtig op haar af. Hij probeert niet naar het levenloze lichaam te kijken, en richt zich op het meisje zelf. "Hoi, ik ben Darren. Misschien moeten we eventjes een beetje afstand nemen van Jenny? Ze zou het vast niet leuk vinden als we om haar stonden te ruziën. Kylie en ik gaan wat eten halen - misschien kan je even bij die jongen daar gaan zitten?" Hij wijst naar Augustus, hopend dat het meisje nu niet boos op hem zal worden. "Hou je van kokosnoot?"

Nynlufx zei op 26 aug 2015 - 22:17:
Seth
Ik moet bijna lachen. Bijna. Prinsesje'. Het past eigenlijk wel een beetje.

Maar er ligt een lijk voor mijn neus en er zit een in paniek geraakt meisje naast me.

"Hou op," probeer ik, en ik trek haar weg. Lijken zijn niet bepaald goed voor de gezondheid. Dan sta ik op. Ik wil niet dat ze me slaat, want dan sla ik hoogstwaarschijnlijk terug. Ik ben niet zo goed met kinderen, dat zei ik al.

Ik ga bij het groepje staan, een beetje ongemakkelijk. "Ik ben Seth," stel ik mezelf voor. "Ik denk dat het handig is dat we bij elkaar blijven? Voor als hier roofdieren zijn, natuurlijk." Voeg ik eraan toe. Ik kijk even in de richting van Isadora. Ze moet natuurlijk niet in zee springen.

mistyflower zei op 26 aug 2015 - 22:52:
---Isadora---

In mijn beleving gebeuren er dan een heleboel dingen tegelijk. Seth sleept mij bij Jenny weg en in tussen komt er een jongen (Darren op mij afgelopen. Ik krijg nauwelijks mee wat hij zegt. Ik wil terug naar Jenny. Maar dan hoor ik de jongen ,die zich als Darren heeft voorgesteld zeggen, dat Jenny het vast niet leuk zou vinden als we om haar stonden te ruzzieën. Ik val stil en hou op met schreeuwen.

Jenny zou het inderdaad alles behalve leuk hebben gevonden als ik stond te ruziën. Als ze het zag dan zou ze mij gelijk een standje geven. Mijn moeder zou het niks uit hebben gemaakt. Zij vergeet de halve tijd dat ik er ben. Mijn vader al helemaal niet. Hij maakt zelf constant ruzie. Maar Jenny zei me altijd dat tranen en lelijke woorden niets oplossen. Zij zou teleurgesteld zijn geweest.

Ik weet niet wat ze verder zeggen. Ik blijf gewoon versteend staan. Maar dan stamel ik: 'Ze moet begraven worden...'

Ik wist niet veel van wanneer mensen dood gingen. Ik had nooit eerder een dierbare verloren. Zelfs geen huisdier ,want die heb ik nooit gemogen. Maar ik wist wel dat er dan een begrafenis kwam. Dat mensen dan dingen zeiden en huilde en dat iemand dan een steen kreeg met zijn naam. Dat had ik gezien op televisie.
'Ze moet begraven worden.' Herhaal ik.

xDevilBitch zei op 27 aug 2015 - 0:10:
[Chris]

De krullenbol stelt zich voor als Darren. Hoe benauwd hun situatie ook is, kan Chris het niet helpen op te merken hoe mooi z'n lach is.
De vrolijkheid daarom vergaat bijna meteen als de jongen verder praat. "We zijn op een eiland - voor zover we weten onbewoond. Het schip waar we opzaten is gezonken." Paniek begint te borrelen in Chris' bloed. Gestrand! Op een onbewoond eiland! Wacht, hun schip is gezonken? Chris denkt diep na, maar hij herinnert zich oprecht niet dat hij ooit met een schip de oceaan op is geweest.
Dan ziet hij de overblijfselen van het boek dat hij nog steeds in zijn hand heeft. Harry Potter and the Order of the Phoenix kan hij er echt niet meer van maken, maar het boek zet zijn hersenen wel in beweging. Een vliegtuig! Hij was het aan het lezen in het vliegtuig! Dan zijn ze kennelijk gecrasht, maar de directe herinneringen daarvan blijven weg.
De jongen (Darren) is inmiddels naar de groep mensen gelopen. Voorzichtig probeert Chris te staan. Zijn knieën beginnen onmiddellijk weer te steken, maar het doet niet zo'n pijn dat hij niet kan lopen. Langzaam gaat hij naar de groep.
Het is zo'n chaos van mensen dat zijn nog altijd stroperige hoofd het niet bij kan benen. "Is er misschien iets wat ik kan doen?" vraagt hij maar plompverloren, aan niemand in het bijzonder.