Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » De honderd woorden challenge
De honderd woorden challenge
1Dzayn zei op 5 juli 2018 - 17:53:
Louis glimlacht. ‘Even diep ademhalen.’
Harry doet als opgedragen en dan pakt Louis zijn hoofd tussen beide handen en kijkt hem recht in de ogen aan.
‘We gaan dit doen. Maar we moeten er goed over nadenken hoe je het naar buiten wilt hebben. Wil je echt dat je aankondiger het doet, waarna het een eigen leventje kan gaan leiden door het land?’
Harry schudt zijn hoofd.
‘Wil je er controle over hebben?’ vraagt Louis dan.
Harry knikt. Louis laat Harry’s hoofd los en plaatst een kus op zijn lippen.
‘Wat gaan we dus doen?’
‘De aankondiger laten rond spreiden dat ik een aankondiging wil doen en het morgen zelf doen.’
Louis knikt instemmend en pakt Harry’s hand dan vast.
‘Klaar voor?’
Harry glimlacht. ‘Met jou? Altijd.’
Afronden van Prince is eindelijk aan zijn begin *-*
Louis glimlacht. ‘Even diep ademhalen.’
Harry doet als opgedragen en dan pakt Louis zijn hoofd tussen beide handen en kijkt hem recht in de ogen aan.
‘We gaan dit doen. Maar we moeten er goed over nadenken hoe je het naar buiten wilt hebben. Wil je echt dat je aankondiger het doet, waarna het een eigen leventje kan gaan leiden door het land?’
Harry schudt zijn hoofd.
‘Wil je er controle over hebben?’ vraagt Louis dan.
Harry knikt. Louis laat Harry’s hoofd los en plaatst een kus op zijn lippen.
‘Wat gaan we dus doen?’
‘De aankondiger laten rond spreiden dat ik een aankondiging wil doen en het morgen zelf doen.’
Louis knikt instemmend en pakt Harry’s hand dan vast.
‘Klaar voor?’
Harry glimlacht. ‘Met jou? Altijd.’
Afronden van Prince is eindelijk aan zijn begin *-*
Kayley zei op 4 sep 2018 - 9:23:
Ik ga deze weer bumpen, want ik wil jullie schrijfsels lezen (en hopelijk wat motiveren, ook).
It was September again, and with it, school began anew. People flurried around her, all headed towards the Academy, talking either excitedly or fearfully but both, unarguably, glad to be back nonetheless. Noa was starkly aware that she no longer belonged to this group; in the middle of it, but separate. She hadn’t realized what today was, so caught-up in the routine of full-time work, until the sidewalk no longer offered a leisurely stroll to the shop but a densely-packed rush hour.
She wondered, what was the ache in her chest for?
Ik ga deze weer bumpen, want ik wil jullie schrijfsels lezen (en hopelijk wat motiveren, ook).
It was September again, and with it, school began anew. People flurried around her, all headed towards the Academy, talking either excitedly or fearfully but both, unarguably, glad to be back nonetheless. Noa was starkly aware that she no longer belonged to this group; in the middle of it, but separate. She hadn’t realized what today was, so caught-up in the routine of full-time work, until the sidewalk no longer offered a leisurely stroll to the shop but a densely-packed rush hour.
She wondered, what was the ache in her chest for?
1Dzayn zei op 4 sep 2018 - 12:11:
Oke, oke ik ga dit weer doen. Ik ga vandaag schrijven dus er komt sowieso een stukje van mij aan. Zo niet, dan mag je me komen slaan.
Oke, oke ik ga dit weer doen. Ik ga vandaag schrijven dus er komt sowieso een stukje van mij aan. Zo niet, dan mag je me komen slaan.
1Dzayn zei op 4 sep 2018 - 15:55:
De deur naar hun kamer klapt open en met een schreeuw springt Louis achteruit. Harry duikt voor hem en houdt Louis beschermend achter zich.
‘Shit! Ik ben het maar, rustig!’
Louis ontspant meteen zodra hij het Ierse accent hoort en stapt achter Harry vandaan.
‘Shit, Niall. Je liet ons schrikken.’
‘Sorry, dat was niet mijn bedoeling. Maar ehm wat de fuck?’
Harry wrijft wat over zijn nek, en friemelt met zijn andere hand wat aan de rand van zijn shirt.
‘Eh ja, laten we zeggen dat mijn vader niet helemaal blij is.’
Louis kijkt Harry aan, rolt met zijn ogen.
‘No shit.’
Niall kijkt de twee met grote ogen aan.
‘Bedoel je….?’
Harry grijnst en Niall’s ogen worden groot.
‘Nee?!’
‘Ja,’ knikt Harry.
Niall springt hem enthousiast om de nek en Louis lacht.
‘Je hebt het gewoon geflikt, vriend! Holy shit!’ roept Niall luid.
De deur naar hun kamer klapt open en met een schreeuw springt Louis achteruit. Harry duikt voor hem en houdt Louis beschermend achter zich.
‘Shit! Ik ben het maar, rustig!’
Louis ontspant meteen zodra hij het Ierse accent hoort en stapt achter Harry vandaan.
‘Shit, Niall. Je liet ons schrikken.’
‘Sorry, dat was niet mijn bedoeling. Maar ehm wat de fuck?’
Harry wrijft wat over zijn nek, en friemelt met zijn andere hand wat aan de rand van zijn shirt.
‘Eh ja, laten we zeggen dat mijn vader niet helemaal blij is.’
Louis kijkt Harry aan, rolt met zijn ogen.
‘No shit.’
Niall kijkt de twee met grote ogen aan.
‘Bedoel je….?’
Harry grijnst en Niall’s ogen worden groot.
‘Nee?!’
‘Ja,’ knikt Harry.
Niall springt hem enthousiast om de nek en Louis lacht.
‘Je hebt het gewoon geflikt, vriend! Holy shit!’ roept Niall luid.
1Dzayn zei op 6 sep 2018 - 15:52:
Ik kan nu geen stukje plaatsen omdat alles wat ik zal kiezen een enorme spoiler is, maar ik heb meer dan honderd woorden geschreven vandaag
Ik kan nu geen stukje plaatsen omdat alles wat ik zal kiezen een enorme spoiler is, maar ik heb meer dan honderd woorden geschreven vandaag
Cynthia zei op 3 nov 2018 - 17:35:
dit vind ik ook leuk, ik heb teveel gemist, is dit nog iets wat weer kan beginnen ? <3
dit vind ik ook leuk, ik heb teveel gemist, is dit nog iets wat weer kan beginnen ? <3
Kayley zei op 3 nov 2018 - 18:22:
Schrijf je nog/terug, Cyn? Want dan zou ik zeggen, gewoon een keertje 100 woorden ervan posten en dan volgen er misschien nog wel meer.
Schrijf je nog/terug, Cyn? Want dan zou ik zeggen, gewoon een keertje 100 woorden ervan posten en dan volgen er misschien nog wel meer.
Cynthia zei op 3 nov 2018 - 23:28:
Met donkere ogen staarde de jongen naar zijn bebloede handen. De huid op zijn knokkels was beschadigd, kapot geslagen, en bloed sijpelde langzaam uit de wondjes over zijn vingers heen. Het was een aanzicht die hij niet voor de eerste keer zag. Shit, eigenlijk was het zelfs niet op één hand te tellen hoe vaak hij zijn knokkels kapot had geslagen. Het was voor hem een doodnormale zaak geworden.
'A-alsjeblieft.'
De jongen met de donkere krullen gromde en ging op zijn knieën naast het slachtoffer zitten. Deze lag met zijn rug op de tegels van een vies steegje, bloedend en nat geregend, zijn kleren in flarden om zijn lijf heen hangend.
Hij jammerde.
Met donkere ogen staarde de jongen naar zijn bebloede handen. De huid op zijn knokkels was beschadigd, kapot geslagen, en bloed sijpelde langzaam uit de wondjes over zijn vingers heen. Het was een aanzicht die hij niet voor de eerste keer zag. Shit, eigenlijk was het zelfs niet op één hand te tellen hoe vaak hij zijn knokkels kapot had geslagen. Het was voor hem een doodnormale zaak geworden.
'A-alsjeblieft.'
De jongen met de donkere krullen gromde en ging op zijn knieën naast het slachtoffer zitten. Deze lag met zijn rug op de tegels van een vies steegje, bloedend en nat geregend, zijn kleren in flarden om zijn lijf heen hangend.
Hij jammerde.
Bodine zei op 27 nov 2018 - 22:51:
Er was geen manier om het te beschrijven; er was nauwelijks een manier om het te beleven. Onderweg van de auto naar de voordeur was elke stap loodzwaar en vederzacht. Elias was zo ontregeld dat hij zelfs bewust adem moest halen en tegelijkertijd was hij zo in de war dat hij nergens over na kon denken. Hij liet zich in trans naar de voordeur leiden; die was donkerblauw en het besef dat daarachter, ondanks alles wat hij niet wist en niet begreep, alles wat nog zo vreselijk fout kon gaan in de komende paar minuten, voor het eerst in al die jaren een kans was – dat was ondraaglijk.
Ingetypt (en bewerkt) stuk van tijdens de vakantie, maar je moet toch wat.
Er was geen manier om het te beschrijven; er was nauwelijks een manier om het te beleven. Onderweg van de auto naar de voordeur was elke stap loodzwaar en vederzacht. Elias was zo ontregeld dat hij zelfs bewust adem moest halen en tegelijkertijd was hij zo in de war dat hij nergens over na kon denken. Hij liet zich in trans naar de voordeur leiden; die was donkerblauw en het besef dat daarachter, ondanks alles wat hij niet wist en niet begreep, alles wat nog zo vreselijk fout kon gaan in de komende paar minuten, voor het eerst in al die jaren een kans was – dat was ondraaglijk.
Ingetypt (en bewerkt) stuk van tijdens de vakantie, maar je moet toch wat.
Kayley zei op 3 jan 2019 - 20:31:
Harry Potter would never get used to the looks. He would never get quite comfortable with them, either, but at least it didn’t send cold crawling beneath his skin anymore. A hard swallow, a slight twitch as his fingers tried to curl around the wand he’d tucked into his pocket, and a quick glance across the room just to assess himself of his safety—then a tentative smile broke as he stepped into the Great Hall of Hogwarts.
Ik had gehoopt dat ik dit voor Kerstmis af zou hebben, maar aan dit tempo zal dat Tweede Kerstdag 2020 worden.
Maar ik heb wel wat geschreven de afgelopen paar weken en dat is ook fijn.
Harry Potter would never get used to the looks. He would never get quite comfortable with them, either, but at least it didn’t send cold crawling beneath his skin anymore. A hard swallow, a slight twitch as his fingers tried to curl around the wand he’d tucked into his pocket, and a quick glance across the room just to assess himself of his safety—then a tentative smile broke as he stepped into the Great Hall of Hogwarts.
Ik had gehoopt dat ik dit voor Kerstmis af zou hebben, maar aan dit tempo zal dat Tweede Kerstdag 2020 worden.
Maar ik heb wel wat geschreven de afgelopen paar weken en dat is ook fijn.
1Dzayn zei op 12 jan 2019 - 16:52:
Het is diezelfde warmte die haar uit haar slaap houdt, want het maakt haar onrustig. Een gevoel dat elk moment de hel los kan barsten blijft aan haar knagen, ook al heeft ze de V.O.S man al uren geleden tegen de grond gewerkt en is er nog geen enkel ander teken van leven gegeven. Ook dat baart haar zorgen, want volgens velen is Camp Fire de plek waar Nini zich bevindt. Daaromheen in ieder geval. Ze denkt dat het wel kan kloppen, Camp Fire is niet bepaald populair meer, om eerlijk te zijn is het compleet uitgestorven sinds die verschrikkelijke branden in ’18.
Zeker niet de eerste woorden die ik in tijden heb geschreven, maar dit is een kleine outtake uit het nieuwste verhaal waar ik mee bezig ben en my god wat heb ik veel zin om dit verhaal te gaan schrijven <3
Het is diezelfde warmte die haar uit haar slaap houdt, want het maakt haar onrustig. Een gevoel dat elk moment de hel los kan barsten blijft aan haar knagen, ook al heeft ze de V.O.S man al uren geleden tegen de grond gewerkt en is er nog geen enkel ander teken van leven gegeven. Ook dat baart haar zorgen, want volgens velen is Camp Fire de plek waar Nini zich bevindt. Daaromheen in ieder geval. Ze denkt dat het wel kan kloppen, Camp Fire is niet bepaald populair meer, om eerlijk te zijn is het compleet uitgestorven sinds die verschrikkelijke branden in ’18.
Zeker niet de eerste woorden die ik in tijden heb geschreven, maar dit is een kleine outtake uit het nieuwste verhaal waar ik mee bezig ben en my god wat heb ik veel zin om dit verhaal te gaan schrijven <3
Huh?! Een nieuw topic?! Ja, wij dachten: we zijn weer actief op het forum en we horen geluiden dat mensen toch wel weer willen schrijven... dus dan zorgen wij voor motivatie!
Wat?
Een challenge om elke dag honderd woorden te schrijven (en in te typen). Die honderd woorden plaats je dan hier in het topic. Dan lezen we stukjes van elkaar en motiveren we elkaar om door te gaan met schrijven.
Waar schrijf ik dan aan?
Wat jij wilt. Dat ene verhaal waar je al vier jaar aan werkt, een verhaal dat je gisteren bedacht hebt; elke dag een gedichtje of een paar onsamenhangende one-shots. Wat je maar wilt.
Ik schrijf geen fanfictie of niet Nederlands. Mag ik meedoen?
Ach, eigenlijk zijn we heel tolerant hier op de site. Je mag gewoon lekker meedoen.
Ik heb meer dan honderd woorden geschreven. Wat nu?
Nu kies je de grappigste/pijnlijkste/beste honderd woorden uit, of de honderd woorden waar je graag geedback op wilt, en plaatst die. Laten we niet veel meer dan honderd woorden per dag gaan plaatsen, want dan wordt het zo onbehapbaar voor onze mede-deelnemers. Deze challenge moet natuurlijk wel in onze drukke volwassen leventjes passen.