Hoofdcategorien
Home » Forum » Stamcafé » Eerste schrijfsels
Eerste schrijfsels
xNadezhda zei op 8 dec 2010 - 18:46:
Wat er allemaal tevoorschijn komt als je de papierbende in je kamer opruimt... 'De toverstok die brak', een verhaal door een watzalhetzijn zeven í achtjarige ik. Het heeft zelfs hoofdstukken - van ongeveer twintig regels. *dood*
Hoofdstuk 1.
Armano was trots op zijn toverstok. Het was een zwarte glanzende staf, prachtig gepoetst. Armano poetste hem elke ochtend en avond, zo trots was hij. Op een dag zei Armano: 'Zo, toverstokje van me, je glimt weer goed. Mooi, we gaan naar de toverstokkeuring.' Zorgvuldig borg hij de stok op in zijn tas. De tas bond hij achter op zijn bezem-met-straalmotor. Vreselijk tevreden met zichzelf stapte hij op en fluisterde: 'Mema mima mijn, onzichtbaar vliegen is fijn!' Meteen vloog de bezem, genaamd Suffe Hark, op en werd Armano onzichtbaar.
Serieus. Die toverspreuk. *lacht zichzelf uit*
Wat er allemaal tevoorschijn komt als je de papierbende in je kamer opruimt... 'De toverstok die brak', een verhaal door een watzalhetzijn zeven í achtjarige ik. Het heeft zelfs hoofdstukken - van ongeveer twintig regels. *dood*
Hoofdstuk 1.
Armano was trots op zijn toverstok. Het was een zwarte glanzende staf, prachtig gepoetst. Armano poetste hem elke ochtend en avond, zo trots was hij. Op een dag zei Armano: 'Zo, toverstokje van me, je glimt weer goed. Mooi, we gaan naar de toverstokkeuring.' Zorgvuldig borg hij de stok op in zijn tas. De tas bond hij achter op zijn bezem-met-straalmotor. Vreselijk tevreden met zichzelf stapte hij op en fluisterde: 'Mema mima mijn, onzichtbaar vliegen is fijn!' Meteen vloog de bezem, genaamd Suffe Hark, op en werd Armano onzichtbaar.
Serieus. Die toverspreuk. *lacht zichzelf uit*
MoonRocker zei op 8 dec 2010 - 18:49:
OMG, DEZH.
Dat is echt geweldig<3
[en je kon beter spellen op die leeftijd dan ik! *kijkt schuin naar eigen schrijfsels*]
En het is grappig dat je "vreselijk tevreden" schrijft. Ik weet niet waarom, maar 't heeft wat ^^
OMG, DEZH.
Dat is echt geweldig<3
[en je kon beter spellen op die leeftijd dan ik! *kijkt schuin naar eigen schrijfsels*]
En het is grappig dat je "vreselijk tevreden" schrijft. Ik weet niet waarom, maar 't heeft wat ^^
xNadezhda zei op 8 dec 2010 - 18:53:
Ik heb nog meer, wel vier hoofdstukken. & dat is alleen nog maar deel 1. *plat*
Deel 2 heb ik nooit afgeschreven, zo te zien. x)
Ik heb nog meer, wel vier hoofdstukken. & dat is alleen nog maar deel 1. *plat*
Deel 2 heb ik nooit afgeschreven, zo te zien. x)
ZeroGravity zei op 10 juli 2011 - 10:20:
-geeft trap aan topic-
Ja, ik heb het verhaal gevonden wat ik zocht. Ik denk dat ik zeven of acht was toen ik het schreef, ik was fan van Paul van Loon [daarom heet de vampier Hugo] en kon niet spellen of in dezelfde tijd blijven. En het ergste was, was dat ik er trots op was, omdat het verhaal een ereplaats kreeg in de klas :x
De vampier die zombie werd.
Er was eens een vampier die Hugo heette.
Hugo was het zat!
Hij had helemaal geen vrienden.
Op de vampier-school werd hij altijd uitgelachen, omdat hij niet wit was maar... roze!
Toen belde hij de krant.
Hij vroeg: "wat moet je doen als je niet wit bent maar roze?"
De vampier aan de lijn schaterde het uit.
"Welke vampier is nou roze?"
Boos gooit Hugo de hoorn op de haak.
Dan besluit hij: "Ik loop weg, weg van hier."
Als hij een dag heeft gelopen, komt er iemand naar hem toe.
De gestalte vraagt: "Wie ben jij en wat kom je hier doen?"
"Ik ben Hugo." zegt Hügo een beetje bang.
"Wie ben jij?"
"Ik ben Zizo de zombie."
"Zijn zombie's ook wit?"
"Nee ze zijn roze. Alleen ik ben wit."
"Ik ben een vampier, en die zijn wit."
Dan zegt Zizo: "Zullen we ruilen?"
Dat wil Hugo maar al te graag!
En zo werd hij de gellukigste zombie van de wereld.
Uh ja, ze ruilen dus. En, de roze vampier werd een zombie, en de witte zombie werd een vampier. Happy end.
-geeft trap aan topic-
Ja, ik heb het verhaal gevonden wat ik zocht. Ik denk dat ik zeven of acht was toen ik het schreef, ik was fan van Paul van Loon [daarom heet de vampier Hugo] en kon niet spellen of in dezelfde tijd blijven. En het ergste was, was dat ik er trots op was, omdat het verhaal een ereplaats kreeg in de klas :x
De vampier die zombie werd.
Er was eens een vampier die Hugo heette.
Hugo was het zat!
Hij had helemaal geen vrienden.
Op de vampier-school werd hij altijd uitgelachen, omdat hij niet wit was maar... roze!
Toen belde hij de krant.
Hij vroeg: "wat moet je doen als je niet wit bent maar roze?"
De vampier aan de lijn schaterde het uit.
"Welke vampier is nou roze?"
Boos gooit Hugo de hoorn op de haak.
Dan besluit hij: "Ik loop weg, weg van hier."
Als hij een dag heeft gelopen, komt er iemand naar hem toe.
De gestalte vraagt: "Wie ben jij en wat kom je hier doen?"
"Ik ben Hugo." zegt Hügo een beetje bang.
"Wie ben jij?"
"Ik ben Zizo de zombie."
"Zijn zombie's ook wit?"
"Nee ze zijn roze. Alleen ik ben wit."
"Ik ben een vampier, en die zijn wit."
Dan zegt Zizo: "Zullen we ruilen?"
Dat wil Hugo maar al te graag!
En zo werd hij de gellukigste zombie van de wereld.
xEmma zei op 10 juli 2011 - 10:31:
JE HEBT HEM GEVONDEN<3
Mwih, hij is awesome^^
Ik vind je spelling nog best goed voor een zeven/acht-jarige.
En Zizo is een chille naam
JE HEBT HEM GEVONDEN<3
Mwih, hij is awesome^^
Ik vind je spelling nog best goed voor een zeven/acht-jarige.
En Zizo is een chille naam
ZeroGravity zei op 10 juli 2011 - 10:38:
Zizo. x) Ik bedacht vroeger echt halfgare namen. Van die namen die helemaal nergens op sloegen. Vooral als het om buitenlanders ging, want in mijn verhalen zaten altijd buitenlanders. (ik was fan van Aladdin en zigeuners en dat soort.)
En. Sommige spelling is wel okay. Maar ik ging helemaal stuk op het punt waarop ik gelukkig als "gellukig" schreef.
Zizo. x) Ik bedacht vroeger echt halfgare namen. Van die namen die helemaal nergens op sloegen. Vooral als het om buitenlanders ging, want in mijn verhalen zaten altijd buitenlanders. (ik was fan van Aladdin en zigeuners en dat soort.)
En. Sommige spelling is wel okay. Maar ik ging helemaal stuk op het punt waarop ik gelukkig als "gellukig" schreef.
NovaFlowne zei op 11 juli 2011 - 18:27:
Mijn eerste fanfic heb ik ook op GSM gepost. En dat verhaal vonden ze echt goed en nu als ik het terug lees, lig ik steeds enorm in een deuk. Maar het is wel grappig, want in het verhaal zie ik mezelf enorm ontwikkelen. Maar het is nog steeds slecht als hell.
Ik zit een beetje voor me uit te staren. Het is inmiddels al donker geworden. Er loopt langzaam een traan over mijn wang. Waarom moest mij dit nou zo nodig overkomen. Mijn vader heeft me geslagen! Zonder reden. Hij stonk vreselijk naar bier. Hij was vast dronken. Sinds mijn moeder is overleden drinkt hij zich elke avond lam. Dit is de eerste keer dat hij me sloeg. Ik zou eerst weggehaald worden door de kinderbeschreming maar mijn vader moest hen zo nodig bewijzen dat hij goed voor me kon zorgen. Als ik weg zou zijn gehaalt had hij helemaal niemand meer en zou zijn leven instorten. Dit was inmiddels al 6 jaar geleden. Nou ben ik 16. Op school is het ook al niet leuk. Ze schelden me uit voor mijn style en omdat ik fan ben van Tokio hotel. Maar dat kan me niks schelen. Ik ben wie ik ben en dat zouden ze moeten accepteren. Ik word ook nog is gestalkt door een jongen uit mijn klas. Jonas heet hij. Kan een leven nog erger?
Voor de eerste keer dat ik een verhaal heb geschreven was in groep 7. En dat verhaal is zo vreselijk slecht en zonder grammatica. Ik had alleen al wel gevoel voor drama. Maar dat verhaal heb ik aan Makbule opgestuurd, dus daar kan ik niets meer van laten lezen. :x
Mijn eerste fanfic heb ik ook op GSM gepost. En dat verhaal vonden ze echt goed en nu als ik het terug lees, lig ik steeds enorm in een deuk. Maar het is wel grappig, want in het verhaal zie ik mezelf enorm ontwikkelen. Maar het is nog steeds slecht als hell.
Ik zit een beetje voor me uit te staren. Het is inmiddels al donker geworden. Er loopt langzaam een traan over mijn wang. Waarom moest mij dit nou zo nodig overkomen. Mijn vader heeft me geslagen! Zonder reden. Hij stonk vreselijk naar bier. Hij was vast dronken. Sinds mijn moeder is overleden drinkt hij zich elke avond lam. Dit is de eerste keer dat hij me sloeg. Ik zou eerst weggehaald worden door de kinderbeschreming maar mijn vader moest hen zo nodig bewijzen dat hij goed voor me kon zorgen. Als ik weg zou zijn gehaalt had hij helemaal niemand meer en zou zijn leven instorten. Dit was inmiddels al 6 jaar geleden. Nou ben ik 16. Op school is het ook al niet leuk. Ze schelden me uit voor mijn style en omdat ik fan ben van Tokio hotel. Maar dat kan me niks schelen. Ik ben wie ik ben en dat zouden ze moeten accepteren. Ik word ook nog is gestalkt door een jongen uit mijn klas. Jonas heet hij. Kan een leven nog erger?
Voor de eerste keer dat ik een verhaal heb geschreven was in groep 7. En dat verhaal is zo vreselijk slecht en zonder grammatica. Ik had alleen al wel gevoel voor drama. Maar dat verhaal heb ik aan Makbule opgestuurd, dus daar kan ik niets meer van laten lezen. :x
neversay zei op 11 juli 2011 - 18:47:
Ik schreef dit toen ik 8 of 9 was. Het hele verhaal telt 3000 woorden dus ik heb er maar gewoon een stukje uit gehaald.
Toen ze wakker werd ging ze ontbijten. Nu moest ze naar school, ze had er zon een vreselijke hekel aan. Ze zag Amy zitten en liep naar haar toe. Wat is er? Ze kreeg geen antwoord van Amy. De bel ging ze moesten de school in. Ze gingen rekenen, bah dacht Desi, maar eigenlijk viel het best wel mee. Ik ga naar papa zei Desi tegen Amy. Ga jij ook mee? Hun ouders waren gescheiden, ze mochten van hun moeder eigenlijk niet naar hun vader maar ze deden het toch. Ja ik ga mee. Zei Amy. Ze liepen naar hun vaders huis, het was best wel ver. De deur vloog open en ze liepen met hun vader naar binnen. Even later in de kamer moesten ze opeens huilen, ze wouden zo graag bij hun vader wonen. Hun vader vroeg wat er aan de hand was, maar toen ze zeiden dat het over hun moeder ging begreep hij hun al. Hij probeerde er alles aan te doen zodat ze hier konden wonen. Langzaam stonden ze op. Ze moesten weer naar hun moeder. Mama was niet thuis, het was woensdag ze moest werken. Het was al laat en Amy sliep bij Desi in bed. Ze hoorden midden in de nacht naast haar gesnik, Amy huilde. Desi had zoveel medelijden met haar. Ze probeerde haar te troosten, maar Amy kon niet stoppen met huilen. Na een tijdje viel Amy weer in slaap. Desi pakte haar dagboek en schreef erin:
Het is echt ontzettend grappig op dit terug te lezen. Ik ben echt blij dat ik het niet heb weggegooid. x']
Ik schreef dit toen ik 8 of 9 was. Het hele verhaal telt 3000 woorden dus ik heb er maar gewoon een stukje uit gehaald.
Toen ze wakker werd ging ze ontbijten. Nu moest ze naar school, ze had er zon een vreselijke hekel aan. Ze zag Amy zitten en liep naar haar toe. Wat is er? Ze kreeg geen antwoord van Amy. De bel ging ze moesten de school in. Ze gingen rekenen, bah dacht Desi, maar eigenlijk viel het best wel mee. Ik ga naar papa zei Desi tegen Amy. Ga jij ook mee? Hun ouders waren gescheiden, ze mochten van hun moeder eigenlijk niet naar hun vader maar ze deden het toch. Ja ik ga mee. Zei Amy. Ze liepen naar hun vaders huis, het was best wel ver. De deur vloog open en ze liepen met hun vader naar binnen. Even later in de kamer moesten ze opeens huilen, ze wouden zo graag bij hun vader wonen. Hun vader vroeg wat er aan de hand was, maar toen ze zeiden dat het over hun moeder ging begreep hij hun al. Hij probeerde er alles aan te doen zodat ze hier konden wonen. Langzaam stonden ze op. Ze moesten weer naar hun moeder. Mama was niet thuis, het was woensdag ze moest werken. Het was al laat en Amy sliep bij Desi in bed. Ze hoorden midden in de nacht naast haar gesnik, Amy huilde. Desi had zoveel medelijden met haar. Ze probeerde haar te troosten, maar Amy kon niet stoppen met huilen. Na een tijdje viel Amy weer in slaap. Desi pakte haar dagboek en schreef erin:
Het is echt ontzettend grappig op dit terug te lezen. Ik ben echt blij dat ik het niet heb weggegooid. x']
Eliros zei op 11 juli 2011 - 18:49:
Mijn eerste schrijfsels zijn té erg om hier te posten, dus dat ga ik maar gewoon niet doen. *kuch*
Mijn eerste schrijfsels zijn té erg om hier te posten, dus dat ga ik maar gewoon niet doen. *kuch*
ijstheetjuh3 zei op 11 juli 2011 - 19:07:
ik heb dat niet echt meer, want mijne werden verbeterd door een vriendin..
ik heb dat niet echt meer, want mijne werden verbeterd door een vriendin..
Monster23 zei op 11 juli 2011 - 21:32:
Ik ga nu mijn verhaal over de Wafeldedective en het mysterie van de verloren Q opzoeken op Quizlet :3
even kijken... WHUT? NEEEEEE O.o
Het is weg.
Maar ik heb dit nog:
Dit word een Qwl verhaal over de letter Q
Lezen dus
Starring:
xChocoKoekje, ook wel bekend als PandaPirate
Obama
Lady GaGa
D... [anoniem persoon] Opblaasboom
Fl... [anoniem persoon 2] Paars
Balkenende
Ik, als de Wafeldetective >>> (>^.^)>#
MOEHAHAHA. Het was zo melig. Alleen maar dingen die een vriendin van mij en ik snapten, en per hoofdstuk maar 100 woorden, allemaal fouten en smileys en en en droge opmerkingen en random woorden (zoals Ikeakastje) tussendoor XD
Ik ga nu mijn verhaal over de Wafeldedective en het mysterie van de verloren Q opzoeken op Quizlet :3
even kijken... WHUT? NEEEEEE O.o
Het is weg.
Maar ik heb dit nog:
Dit word een Qwl verhaal over de letter Q
Lezen dus
Starring:
xChocoKoekje, ook wel bekend als PandaPirate
Obama
Lady GaGa
D... [anoniem persoon] Opblaasboom
Fl... [anoniem persoon 2] Paars
Balkenende
Ik, als de Wafeldetective >>> (>^.^)>#
MOEHAHAHA. Het was zo melig. Alleen maar dingen die een vriendin van mij en ik snapten, en per hoofdstuk maar 100 woorden, allemaal fouten en smileys en en en droge opmerkingen en random woorden (zoals Ikeakastje) tussendoor XD
xEmma zei op 21 jan 2012 - 21:29:
"Tuurlijk, het is leuk om iedereen weer te zien, maar dan moeten we ook weer gaan werken en dingen doen en zo en ik houd juist zoveel van niets doen."
Hmm. Een van mijn eerste personages lijkt best erg op mij ;'
"Tuurlijk, het is leuk om iedereen weer te zien, maar dan moeten we ook weer gaan werken en dingen doen en zo en ik houd juist zoveel van niets doen."
Hmm. Een van mijn eerste personages lijkt best erg op mij ;'
JustDream zei op 22 jan 2012 - 12:34:
Niet mijn eerste schrijfsel, maar mijn eerste story op Q, van 2010 toen ik elf was. Maar mijn eerste dingen gingen heel erg als 'Jij bent (naam) jij bent 12 jaar oud enzo, in de tweede persoon dus maar hé, ik was acht.
Rette Mich
-BK
Ik wou me net terug gaan omkleden toen ik de twee pestkoppen en hun leerkracht naar binnen zag gaan, de pestkoppen waren duidelijk ineen geslagen: de ene had een bloedneus en de andere een blauw oog en een bloedneus. Ik stuurde een sms naar Annelies, zij zou wel meer weten over dit. Ik had me net omgekleed toen ik een sms kreeg. Annelies was er op het scherm te lezen. Ik opende snel het bericht :
Och, de pestkoppen stonden voor me in de rij. Ze begonnen rotopmerkingen te maken en ik heb de ene een gebroken neus geslagen. De andere wou zijn kompaan verdedigen en ik heb hem een bloedneus geslagen en een blauw oog. Al die jaren van opgekropte woede kwamen naar boven, en ze waren trouwens rotopmerkingen over jou aan het maken
De jongens kwamen nu ook het zwembad uit ik wachtte even tot ze omgekleed waren en liep met ze mee terug naar de tourbus. De school stond buiten te wachtten op de twee jongens. Annelies stond helemaal van voor. Ze zwaaide vrolijk toen ik voorbij kwam en ik zwaaide terug. We liepen snel door naar onze tourbus, want het was toch maar een tussenstop. Jammer genoeg zou ik Annelies zo niet vaak kunnen zien. Toen iedereen binnen was vertrokken we weer. Ik staarde wat voor me uit. er zwaaide ineens iemand voor mijn ogen.
"Aarde aan Bill! we vroegen je iets" zei Georg.Ik schrok op
"wat is er?" vroeg ik.
"We vroegen je net wie dat meisje was" zei Gusti geïrriteerd.
"Dat was Annelies een vriendin van me" zei ik.
"Nog nooit eerder gezien, kan het dat ik haar niet ken" zei Tom.
"Ja, ik ken haar nog geen dag" zei ik.
Ik voelde mijn gsm in mijn broekzak trillen. 1 nieuw bericht van Annelies stond er op het schermpje.
Van wanneer moeten jullie verder met jullie tour?
stond er te lezen.
Vandaag al, we zijn al op weg
antwoordde ik
Annelies pov.
Daarjuist had ik nog zo blij geweest maar nu ik wist dat Bill vandaag al terug vertrok. Ik zuchtte. Waarom was het leven zo oneerlijk? och ja ik zou Bill nog wel eens zien. Tenminste dat hoopte ik. De bel ging. Tijdens de les was mijn aandacht er niet bij.
"Annelies, wil jij de laatste zin eens herhalen?" vroeg de leerkracht
"sorry meneer, ik ken de zin niet."
"oke dan, Tomiena wil jij ze eens herhalen?"
"Tuurlijk, can you please act normal?" zei Tomiena
"Goed, allemaal opletten"
de rest van de les ging voorbij en ik liep naar muziek.
"Ga allemaal zitten!" zei de leerkracht. Iedereen ging zitten en was ineens stil. dus vervolgde de leerkracht:
"oké nu het stil is wil ik iets zeggen. We hebben een wedstrijd op school die morgen van start gaat. De winnaar mag een cd opnemen met een bekende band, jullie mogen nog niet weten wie.
Wie geïnteresseerd is mag een blad komen halen. De finale is overmorgen"
heel de klas ging een blad halen, zelfs ik.
Ik las het blad eens door.Oh nee! er moest een naam zijn voor je band.
"Vandaag gaan we liedjes zingen. Ieder kiest het liedje dat het best bij je gevoel past en moet dat zelf zingen. we beginnen vanachter bij Tomiena" zei de leerkracht.
Tomiena zong In die nacht van Tokio Hotel. Raar ik dacht dat ik de enige tokio hotel fan was. Ze zong prachtig
"Annelies, jij bent" zei de leerkracht.
ik begon world behind my wall van Tokio Hotel te zingen en iedereen werd stil
Toen de rest van mijn klas had gezongen (wat niemand naar mijn mening kon) was de les gedaan en liep iedereen de speelplaats op. Ik zou wel een naam verzinnen. ooit misschien. Eindelijk mochten we naar huis. Na al mijn klusjes gedaan te hebben ging ik naar mijn kamer en deed de deur op slot. Ik pakte een papier en begon een liedjestekst voor die wedstrijd te schrijven, Na een uur had je een liedje You're my moon. Nu nog een naam voor mezelf. 'Cold night' besloot ik mijn bandje te noemen.
(dit was de songtekst:
now you are gone
I feel so alone
when my world change into a black night
youre the one that colors my life
without you
my sunny day is changing
into a rainy day
youre the one that makes me laugh
when i m about to cry
youre my moon
in a moonless night
this day is long
just like every day
I dont knew you a long time
but it feels like you know me better
like I ever will know myself
youre the one that makes me laugh
when i m about to cry
youre my moon
in a moonless night
you make me smile
you make me laugh
youre the only one for me
)
Niet mijn eerste schrijfsel, maar mijn eerste story op Q, van 2010 toen ik elf was. Maar mijn eerste dingen gingen heel erg als 'Jij bent (naam) jij bent 12 jaar oud enzo, in de tweede persoon dus maar hé, ik was acht.
Rette Mich
-BK
Ik wou me net terug gaan omkleden toen ik de twee pestkoppen en hun leerkracht naar binnen zag gaan, de pestkoppen waren duidelijk ineen geslagen: de ene had een bloedneus en de andere een blauw oog en een bloedneus. Ik stuurde een sms naar Annelies, zij zou wel meer weten over dit. Ik had me net omgekleed toen ik een sms kreeg. Annelies was er op het scherm te lezen. Ik opende snel het bericht :
Och, de pestkoppen stonden voor me in de rij. Ze begonnen rotopmerkingen te maken en ik heb de ene een gebroken neus geslagen. De andere wou zijn kompaan verdedigen en ik heb hem een bloedneus geslagen en een blauw oog. Al die jaren van opgekropte woede kwamen naar boven, en ze waren trouwens rotopmerkingen over jou aan het maken
De jongens kwamen nu ook het zwembad uit ik wachtte even tot ze omgekleed waren en liep met ze mee terug naar de tourbus. De school stond buiten te wachtten op de twee jongens. Annelies stond helemaal van voor. Ze zwaaide vrolijk toen ik voorbij kwam en ik zwaaide terug. We liepen snel door naar onze tourbus, want het was toch maar een tussenstop. Jammer genoeg zou ik Annelies zo niet vaak kunnen zien. Toen iedereen binnen was vertrokken we weer. Ik staarde wat voor me uit. er zwaaide ineens iemand voor mijn ogen.
"Aarde aan Bill! we vroegen je iets" zei Georg.Ik schrok op
"wat is er?" vroeg ik.
"We vroegen je net wie dat meisje was" zei Gusti geïrriteerd.
"Dat was Annelies een vriendin van me" zei ik.
"Nog nooit eerder gezien, kan het dat ik haar niet ken" zei Tom.
"Ja, ik ken haar nog geen dag" zei ik.
Ik voelde mijn gsm in mijn broekzak trillen. 1 nieuw bericht van Annelies stond er op het schermpje.
Van wanneer moeten jullie verder met jullie tour?
stond er te lezen.
Vandaag al, we zijn al op weg
antwoordde ik
Annelies pov.
Daarjuist had ik nog zo blij geweest maar nu ik wist dat Bill vandaag al terug vertrok. Ik zuchtte. Waarom was het leven zo oneerlijk? och ja ik zou Bill nog wel eens zien. Tenminste dat hoopte ik. De bel ging. Tijdens de les was mijn aandacht er niet bij.
"Annelies, wil jij de laatste zin eens herhalen?" vroeg de leerkracht
"sorry meneer, ik ken de zin niet."
"oke dan, Tomiena wil jij ze eens herhalen?"
"Tuurlijk, can you please act normal?" zei Tomiena
"Goed, allemaal opletten"
de rest van de les ging voorbij en ik liep naar muziek.
"Ga allemaal zitten!" zei de leerkracht. Iedereen ging zitten en was ineens stil. dus vervolgde de leerkracht:
"oké nu het stil is wil ik iets zeggen. We hebben een wedstrijd op school die morgen van start gaat. De winnaar mag een cd opnemen met een bekende band, jullie mogen nog niet weten wie.
Wie geïnteresseerd is mag een blad komen halen. De finale is overmorgen"
heel de klas ging een blad halen, zelfs ik.
Ik las het blad eens door.Oh nee! er moest een naam zijn voor je band.
"Vandaag gaan we liedjes zingen. Ieder kiest het liedje dat het best bij je gevoel past en moet dat zelf zingen. we beginnen vanachter bij Tomiena" zei de leerkracht.
Tomiena zong In die nacht van Tokio Hotel. Raar ik dacht dat ik de enige tokio hotel fan was. Ze zong prachtig
"Annelies, jij bent" zei de leerkracht.
ik begon world behind my wall van Tokio Hotel te zingen en iedereen werd stil
Toen de rest van mijn klas had gezongen (wat niemand naar mijn mening kon) was de les gedaan en liep iedereen de speelplaats op. Ik zou wel een naam verzinnen. ooit misschien. Eindelijk mochten we naar huis. Na al mijn klusjes gedaan te hebben ging ik naar mijn kamer en deed de deur op slot. Ik pakte een papier en begon een liedjestekst voor die wedstrijd te schrijven, Na een uur had je een liedje You're my moon. Nu nog een naam voor mezelf. 'Cold night' besloot ik mijn bandje te noemen.
(dit was de songtekst:
now you are gone
I feel so alone
when my world change into a black night
youre the one that colors my life
without you
my sunny day is changing
into a rainy day
youre the one that makes me laugh
when i m about to cry
youre my moon
in a moonless night
this day is long
just like every day
I dont knew you a long time
but it feels like you know me better
like I ever will know myself
youre the one that makes me laugh
when i m about to cry
youre my moon
in a moonless night
you make me smile
you make me laugh
youre the only one for me
)
Alcatraz zei op 22 jan 2012 - 18:43:
Een van mijn eerste verhalen, toen was ik elf ongeveer.
001
Ik werd erop uit gestuurd door de volturi. Ik zou ergens moeten gaan wonen. Ze hadden me een kaart gegeven van waar ik moet zijn. Het kleine stadje Forks. Ik had al heel veel zin om te gaan. Langs 1 kant was ik van de volturi vanaf maar ik zou wel ergens anders moeten gaan wonen. Het huis kwam in zicht maar het was nog een eindje. Zeker omdat ik het te voet moest doen. Pfff hadden ze me geen cabrio of zo kunnen geven daar zou ik nog al eens iets mee zijn geweest. Maar die stomme Aro had men spullen al naar Forks laten sturen. Met die arme cabrio erbij. Wat miste ik mijn cabrio op zo‟n momenten. Bwa zo erg zou het wel niet zijn zeker. Ik was eindelijk bij het huis aangekomen. Ik klopte. Na er een paar minuten gestaan te hebben deed er Alice open ( Aro had me al verteld wie wie was). Ze was precies blij me te zien. Ik had je al verwacht. Iedereen eigenlijk kom toch binnen Zei ze blij. Ik vroeg me af of ze altijd zo was. Dat zal wel niet niemand kan altijd blij zijn. Ik volgde haar naar binnen. Ze zaten met 5 op de bank Ik vroeg me af of de bank het nog lang zou volhouden. Ik denk het niet. Als ik de bank zou zijn dan zou ik al lang kapot zijn denk ik. Esme stond recht. Net op dat moment begaf de bank het. Iedereen begon te lachen. Was door een bank zakken dan zo grappig? Ik zou ze vast nooit begrijpen. Toen begon Carlisle te mopperen. Die bank is ergens meer verkrijgbaar! Jullie betalen een nieuwe.! Ja ja Carlisle zei Edward als ik het goed heb. Alice zei: Hallo jullie vergeten door het gekibbel onze nieuwe bewoonster zeker. Hoe noem je? Vroeg ze. Ik heet Hope. Rosalie zei: Heb je een hele naam of alleen hope? Ik zei : mijn hele naam is: Rose Hope Jane Hale. Dat is raar. Noem jij altijd al zo of heb je je naam laten veranderen? Vroeg ze weer. Neen ik noem altijd al zo. Raar mij zusje noemt ook zo. Alle noemde want ze is verdwenen en nooit meer teruggezien. Ze hebben haar als dood gerekend. Mijn ma zal die tijd wel erg verdrietig zijn geweest want ik was die periode ook verdwenen. Ik antwoordde: dat is ook raar. Want ik ben weggelopen omdat het thuis te leeg was zonder mijn zus. Ik ben door de volturi gebeten op een dag en ben bij hun blijven wonen. Ik vraag me nog steeds af of dat mijn zus nu echt toen gestorven is of later. Rosalie antwoordde niet meer. Ik liep naar boven. Waar zou mijn tas gebleven zijn? A daar ligt ze. Maar er lag iets bij in mijn tas. Een dagboek. O ja ik had het thuis nog gevonden en er snel ingesmeten.
Een van mijn eerste verhalen, toen was ik elf ongeveer.
001
Ik werd erop uit gestuurd door de volturi. Ik zou ergens moeten gaan wonen. Ze hadden me een kaart gegeven van waar ik moet zijn. Het kleine stadje Forks. Ik had al heel veel zin om te gaan. Langs 1 kant was ik van de volturi vanaf maar ik zou wel ergens anders moeten gaan wonen. Het huis kwam in zicht maar het was nog een eindje. Zeker omdat ik het te voet moest doen. Pfff hadden ze me geen cabrio of zo kunnen geven daar zou ik nog al eens iets mee zijn geweest. Maar die stomme Aro had men spullen al naar Forks laten sturen. Met die arme cabrio erbij. Wat miste ik mijn cabrio op zo‟n momenten. Bwa zo erg zou het wel niet zijn zeker. Ik was eindelijk bij het huis aangekomen. Ik klopte. Na er een paar minuten gestaan te hebben deed er Alice open ( Aro had me al verteld wie wie was). Ze was precies blij me te zien. Ik had je al verwacht. Iedereen eigenlijk kom toch binnen Zei ze blij. Ik vroeg me af of ze altijd zo was. Dat zal wel niet niemand kan altijd blij zijn. Ik volgde haar naar binnen. Ze zaten met 5 op de bank Ik vroeg me af of de bank het nog lang zou volhouden. Ik denk het niet. Als ik de bank zou zijn dan zou ik al lang kapot zijn denk ik. Esme stond recht. Net op dat moment begaf de bank het. Iedereen begon te lachen. Was door een bank zakken dan zo grappig? Ik zou ze vast nooit begrijpen. Toen begon Carlisle te mopperen. Die bank is ergens meer verkrijgbaar! Jullie betalen een nieuwe.! Ja ja Carlisle zei Edward als ik het goed heb. Alice zei: Hallo jullie vergeten door het gekibbel onze nieuwe bewoonster zeker. Hoe noem je? Vroeg ze. Ik heet Hope. Rosalie zei: Heb je een hele naam of alleen hope? Ik zei : mijn hele naam is: Rose Hope Jane Hale. Dat is raar. Noem jij altijd al zo of heb je je naam laten veranderen? Vroeg ze weer. Neen ik noem altijd al zo. Raar mij zusje noemt ook zo. Alle noemde want ze is verdwenen en nooit meer teruggezien. Ze hebben haar als dood gerekend. Mijn ma zal die tijd wel erg verdrietig zijn geweest want ik was die periode ook verdwenen. Ik antwoordde: dat is ook raar. Want ik ben weggelopen omdat het thuis te leeg was zonder mijn zus. Ik ben door de volturi gebeten op een dag en ben bij hun blijven wonen. Ik vraag me nog steeds af of dat mijn zus nu echt toen gestorven is of later. Rosalie antwoordde niet meer. Ik liep naar boven. Waar zou mijn tas gebleven zijn? A daar ligt ze. Maar er lag iets bij in mijn tas. Een dagboek. O ja ik had het thuis nog gevonden en er snel ingesmeten.
Madeliefjuhh zei op 19 maart 2015 - 20:34:
Oke ik ga hier nu even wat posten terwijl dit al zo'n twee jaar dood is (:
Ik heb een keer (in groep 5) die A4-tjes volgeschreven over een meisje die met my little pony's leefde. Ik was een raar kind...
Oke ik ga hier nu even wat posten terwijl dit al zo'n twee jaar dood is (:
Ik heb een keer (in groep 5) die A4-tjes volgeschreven over een meisje die met my little pony's leefde. Ik was een raar kind...
Iedereen heeft ze hier
Je eerste schrijfsels waar je niet meer naar durft omkijken omdat ze vol schrijffouten staan en niets meer zijn dan clichés die aan elkaar gebonden zijn
en dat maakt ze juist grappig ^^
deel ze met ons!!