Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » Offtopic #235
Offtopic #235
Bodine zei op 19 jan 2015 - 14:41:
Maar het is zo veel meer dan alleen je ongelukkig voelen. Het is ook het je nergens toe kunnen zetten, het punt waarop je 's morgens écht niet meer je bed uit komt, regardless wat voor verantwoordelijkheden je hebt. En dan niet alleen weglopen voor je verantwoordelijkheden, maar ook het weglopen van die dingen die je ooit leuk vond. En de paniekaanvallen en de woedeaanvallen en zo.
@Kay; ah, maar 't is wel heel fijn dat 't weer goed met je gaat. En fijn dat je terug bent. <3
Maar het is zo veel meer dan alleen je ongelukkig voelen. Het is ook het je nergens toe kunnen zetten, het punt waarop je 's morgens écht niet meer je bed uit komt, regardless wat voor verantwoordelijkheden je hebt. En dan niet alleen weglopen voor je verantwoordelijkheden, maar ook het weglopen van die dingen die je ooit leuk vond. En de paniekaanvallen en de woedeaanvallen en zo.
@Kay; ah, maar 't is wel heel fijn dat 't weer goed met je gaat. En fijn dat je terug bent. <3
YarahartBill zei op 19 jan 2015 - 14:46:
@Kay; I totally feel ya. En ik ben echt heel erg blij dat het goed met je gaat! En je mag ons nooit meer verlaten. <3 *knuf*
@Huss; precies. En het gevoel dat je machteloos bent.
@Kay; I totally feel ya. En ik ben echt heel erg blij dat het goed met je gaat! En je mag ons nooit meer verlaten. <3 *knuf*
@Huss; precies. En het gevoel dat je machteloos bent.
Kayley zei op 19 jan 2015 - 14:52:
@Bo: Precies, al is het bij mij gelukkig nooit tot het punt gekomen waar ik écht niet meer uit bed kon. Wel veel ochtenden doorgebracht in bed, zonder eigenlijk iets te doen, maar dan kwam ik tegen de namiddag er wel weer uit. Maar ja, inderdaad, het is echt fijn om terug te zijn.
@Yaar: I shall try, milady. <3
@Bo: Precies, al is het bij mij gelukkig nooit tot het punt gekomen waar ik écht niet meer uit bed kon. Wel veel ochtenden doorgebracht in bed, zonder eigenlijk iets te doen, maar dan kwam ik tegen de namiddag er wel weer uit. Maar ja, inderdaad, het is echt fijn om terug te zijn.
@Yaar: I shall try, milady. <3
Bodine zei op 19 jan 2015 - 15:01:
Het is bij mij wel op dat punt geweest en gadverdamme wat ben ik blij dat ik weer gewoon uit bed kan 's morgens (nou ja, soms ben ik wel kapot móé, maar dat is veel minder erg).
Is dit een grouphug moment? <3
Het is bij mij wel op dat punt geweest en gadverdamme wat ben ik blij dat ik weer gewoon uit bed kan 's morgens (nou ja, soms ben ik wel kapot móé, maar dat is veel minder erg).
Is dit een grouphug moment? <3
Kayley zei op 19 jan 2015 - 15:07:
Begrijp ik helemaal, om zes uur 's ochtends opstaan is gewoon geen pretje.
Ja! *group hug*
Begrijp ik helemaal, om zes uur 's ochtends opstaan is gewoon geen pretje.
Ja! *group hug*
xNadezhda zei op 19 jan 2015 - 15:10:
Ik ben nu een beetje op dat punt, dat ik bij alles te laat & maar half voorbereid & sloppily dressed aankom omdat ik in bed blijf liggen tot ik écht niet anders kan. De paniekaanvallen zijn ook herkenbaar, alles wat misgaat komt aan met de kracht van een sloopkogel. Het ergste vind ik misschien nog wel dat ik op mijn goede dagen gewoon echt niet snap waarom ik er op mijn slechte dagen zo doorheen zit, op de één of andere manier kan ik me dan niet meer voorstellen dat ik zo negatief kan denken.
*spreidt armen* <3
Ik ben nu een beetje op dat punt, dat ik bij alles te laat & maar half voorbereid & sloppily dressed aankom omdat ik in bed blijf liggen tot ik écht niet anders kan. De paniekaanvallen zijn ook herkenbaar, alles wat misgaat komt aan met de kracht van een sloopkogel. Het ergste vind ik misschien nog wel dat ik op mijn goede dagen gewoon echt niet snap waarom ik er op mijn slechte dagen zo doorheen zit, op de één of andere manier kan ik me dan niet meer voorstellen dat ik zo negatief kan denken.
*spreidt armen* <3
Krewella zei op 19 jan 2015 - 15:14:
ik vind het super knap dat jullie zo open zijn *hugs*
maar paniekaanvallen.. wat gebeurd er dan precies? en waardoor kan dat getriggerd worden? Sorry, ik ben daar helemaal niet bekend mee.
ik vind het super knap dat jullie zo open zijn *hugs*
maar paniekaanvallen.. wat gebeurd er dan precies? en waardoor kan dat getriggerd worden? Sorry, ik ben daar helemaal niet bekend mee.
Bodine zei op 19 jan 2015 - 15:19:
Bij mij kan het echt getriggerd worden door helemaal niets. Maar als je in zo'n diep dal zit, en alles zit tegen, dan loop je eigenlijk al op je tenen op het moment dat je jezelf uit bed trekt. Dat kost dan al zoveel energie dat je niets overhoudt. En aan het eind van de dag ben je dan zo gesloopt (althans, ik), dat er echt helemaal niets hoeft te gebeuren, ik hoef bijvoorbeeld maar m'n pyjama kwijt te zijn, en dan klap ik uit elkaar. Huilen, hyperventileren, in je hoofd in een soort van spiraal steeds verder bergafwaarts gaan en je afvragen hoe diep je nog kan afdalen voor je het écht niet meer trekt, en, bah, die dingen zijn echt vreselijk. Eh. Ja. ^^
*grouphug* <3
Bij mij kan het echt getriggerd worden door helemaal niets. Maar als je in zo'n diep dal zit, en alles zit tegen, dan loop je eigenlijk al op je tenen op het moment dat je jezelf uit bed trekt. Dat kost dan al zoveel energie dat je niets overhoudt. En aan het eind van de dag ben je dan zo gesloopt (althans, ik), dat er echt helemaal niets hoeft te gebeuren, ik hoef bijvoorbeeld maar m'n pyjama kwijt te zijn, en dan klap ik uit elkaar. Huilen, hyperventileren, in je hoofd in een soort van spiraal steeds verder bergafwaarts gaan en je afvragen hoe diep je nog kan afdalen voor je het écht niet meer trekt, en, bah, die dingen zijn echt vreselijk. Eh. Ja. ^^
*grouphug* <3
xNadezhda zei op 19 jan 2015 - 15:20:
Wel, ik heb meer wanhoopsaanvallen, waarin ik me echt niet kan voorstellen dat ik/iets/de wereld ooit beter word(t), en dan kan ik alleen maar trillen en huilen en buikpijn hebben en wegkruipen. Die worden meestal getriggerd door iets dat foutging en wat ik zie als 'fout' hangt af van of ik een goede of een slechte dag heb.
Mijn grootste paniekaanval was met oud&nieuw, toen ik buiten liep terwijl mensen vuurwerk gingen afsteken. Toen dacht ik dat ik doodging omdat ik zo hyperventileerde dat ik bijna flauwviel. En na ja, daar hoorde ook huilen en trillen en wegkruipen bij, maar dat laatste was niet zo makkelijk want het was op straat. Thank god for bijna-twee-meter papa waar ik achter kon schuilen.
Dit is ook persoonsgebonden, though, denk ik. Niet iedereen wordt getriggerd door hetzelfde en niet iedereen reageert hetzelfde.
Edit; en wat Bodine zegt, trouwens, dat is zo belangrijk: het kost zo ongelooflijk veel energie om je de hele tijd zo kut te voelen. Ik had bloedarmoede en dat is nog minder vermoeiend dan mijn slechte dagen. Al je energie gaat zitten in het jezelf vooruit pushen, in het counteren van je automatische negatieve gedachten, in het dénken van die automatische negatieve gedachten, dan houd je niks meer over.
Wel, ik heb meer wanhoopsaanvallen, waarin ik me echt niet kan voorstellen dat ik/iets/de wereld ooit beter word(t), en dan kan ik alleen maar trillen en huilen en buikpijn hebben en wegkruipen. Die worden meestal getriggerd door iets dat foutging en wat ik zie als 'fout' hangt af van of ik een goede of een slechte dag heb.
Mijn grootste paniekaanval was met oud&nieuw, toen ik buiten liep terwijl mensen vuurwerk gingen afsteken. Toen dacht ik dat ik doodging omdat ik zo hyperventileerde dat ik bijna flauwviel. En na ja, daar hoorde ook huilen en trillen en wegkruipen bij, maar dat laatste was niet zo makkelijk want het was op straat. Thank god for bijna-twee-meter papa waar ik achter kon schuilen.
Dit is ook persoonsgebonden, though, denk ik. Niet iedereen wordt getriggerd door hetzelfde en niet iedereen reageert hetzelfde.
Edit; en wat Bodine zegt, trouwens, dat is zo belangrijk: het kost zo ongelooflijk veel energie om je de hele tijd zo kut te voelen. Ik had bloedarmoede en dat is nog minder vermoeiend dan mijn slechte dagen. Al je energie gaat zitten in het jezelf vooruit pushen, in het counteren van je automatische negatieve gedachten, in het dénken van die automatische negatieve gedachten, dan houd je niks meer over.
YarahartBill zei op 19 jan 2015 - 15:28:
Good!
*springt in the group hug*
@Cyn; paniekaanvallen bij mij kan het binnen een knip van een paar vingers beginnen.
@Yaar: I shall try, milady. <3
Good!
*springt in the group hug*
@Cyn; paniekaanvallen bij mij kan het binnen een knip van een paar vingers beginnen.
Krewella zei op 19 jan 2015 - 15:43:
Jeetje, dat is echt wel heftig zeg. Ik ben nog nooit écht depressief geweest, bij mij is het vaak meer dat alles even te veel wordt en dat ik niet meer wat wat ik waar een plekje moet geven, zeg maar, maar het is niet zo dat ik de dag niet doorkom als in ik blijf niet in bed liggen. Gelukkig, natuurlijk, want een depressie is best wel heavy.
Jeetje, dat is echt wel heftig zeg. Ik ben nog nooit écht depressief geweest, bij mij is het vaak meer dat alles even te veel wordt en dat ik niet meer wat wat ik waar een plekje moet geven, zeg maar, maar het is niet zo dat ik de dag niet doorkom als in ik blijf niet in bed liggen. Gelukkig, natuurlijk, want een depressie is best wel heavy.
Bodine zei op 19 jan 2015 - 15:44:
Ja, 't is niet echt iets wat je voor kerst vraagt of zo. ^^
Ja, 't is niet echt iets wat je voor kerst vraagt of zo. ^^
xjeszell zei op 19 jan 2015 - 15:44:
Bij mij is er ook maar wat kleins nodig om een paniekaanval te krijgen. Gelukkig gaat dat de laatste tijd wel beter. Ik voel me na zo'n aanval ook de hele tijd kut en ik ga me dan ook stom voelen doordat ik een aanval had. En en - ja. Ik vind het zo knap van jullie dat jullie er hier over kunnen praten, want ik merk dat ik dat nog wel echt heel lastig vind.
Ik heb van mijn psycholoog ook trainingen gehad voor sociale situaties, want die maakte me zo angstig en blergh. Ik durfde ook nooit in grotere groepen wat te zeggen, ik was zo bang dat ze me stom zouden vinden en daardoor niks zeiden. Zulke negatieve dingen noemde zij "spontane interpretaties". Als ik zoiets meemaakte moest ik het van haar daarna opschrijven en zeggen hoe erg het zou zijn als die interpretatie klopte, en bedenken wat andere redenen zijn dat ze niks zeiden. Het was altijd wel best confronterend. Idk.
Bij mij is er ook maar wat kleins nodig om een paniekaanval te krijgen. Gelukkig gaat dat de laatste tijd wel beter. Ik voel me na zo'n aanval ook de hele tijd kut en ik ga me dan ook stom voelen doordat ik een aanval had. En en - ja. Ik vind het zo knap van jullie dat jullie er hier over kunnen praten, want ik merk dat ik dat nog wel echt heel lastig vind.
Ik heb van mijn psycholoog ook trainingen gehad voor sociale situaties, want die maakte me zo angstig en blergh. Ik durfde ook nooit in grotere groepen wat te zeggen, ik was zo bang dat ze me stom zouden vinden en daardoor niks zeiden. Zulke negatieve dingen noemde zij "spontane interpretaties". Als ik zoiets meemaakte moest ik het van haar daarna opschrijven en zeggen hoe erg het zou zijn als die interpretatie klopte, en bedenken wat andere redenen zijn dat ze niks zeiden. Het was altijd wel best confronterend. Idk.
Bodine zei op 19 jan 2015 - 15:49:
Ik denk dat een paniekaanval gewoon niet iets is wat je "zomaar" krijgt. Ik denk dat het echt iets is wat gebeurt omdat er zó veel shit in je hoofd zit dat die ene laatste druppel, hoe klein ook, de boel doet ontploffen. M'ja. Idk.
@Jess; is ook lastig. Maar erover praten kan ook heel erg opluchten, toch?
Ik denk dat een paniekaanval gewoon niet iets is wat je "zomaar" krijgt. Ik denk dat het echt iets is wat gebeurt omdat er zó veel shit in je hoofd zit dat die ene laatste druppel, hoe klein ook, de boel doet ontploffen. M'ja. Idk.
@Jess; is ook lastig. Maar erover praten kan ook heel erg opluchten, toch?
*insert post die niet over geslachtsdelen gaat*