Bodine zei op 29 juli 2015 - 3:28:
Het was iets na zeven uur ’s morgens toen de bussen, die vanaf het vliegveld naar het kampterrein waren gereden, hun bestemming bereikten. Dauwdruppeltjes sierden de grassprietjes nog toen de meerdere tonnen dragende wielen een spoor door het groene zomergras trokken. Binnenin de bus grepen de chauffeurs naar hun microfoons om alle jonge bandleden wakker te maken: ‘Dames en heren, wij hebben eindelijk onze bestemming bereikt! Straks mogen jullie allemaal uitstappen, je bagage uit het laadruim pakken en dan zijn jullie zeven volle dagen van mij en mijn busje verlost. Als je buurman of buurvrouw nog slaapt, maar die dan snel wakker, want ik kan jullie beloven dat jullie geen moment van dit kamp willen missen!’
De inzittenden gehoorzaamden, duf, maakten hun vriendjes en vriendinnetjes wakker en, toen de bus tot stilstand kwam, stonden vermoeid op om uit te stappen. Iedereen begaf zich mak naar het laadruim en zonder problemen vond iedereen zijn eigen bagage, waarna de deuren van de bus zich sloten en de buschauffeur, al zwaaiend, het terrein af reed. De meeste bandleden waren nog bezig de slaap uit hun ogen te wrijven toen de leiding het woord nam: ‘Nou, zoals de buschauffeur ook al zei: welkom op bandkamp! Ik stel voor dat we beginnen met het opzetten van de tenten, daarna ontbijten en dan direct beginnen met de eerste activiteiten, want voor jullie het weten is deze week alweer om!’

xSerenaHoran zei op 29 juli 2015 - 17:19:
‘Eh... Er is hier iemand en hij wil zich toevoegen aan English Breakfast,’ zeg ik terwijl ik naar het meisje kijk waar ik nog geen kennis mee heb gemaakt. Ze stond al de hele tijd bij ons maar heeft nog niet veel gezegd, tenminste toen ik erbij was. ‘Dit meisje hier en die jongen.’ Ik wijs ze allebei aan en wacht op Karoline’s goedkeuring.

Eliros zei op 29 juli 2015 - 17:27:
Als Jae's aanwezigheid ineens verdwijnt, kijk Eli met opgeheven wenkbrauw op. "Lieverd," verkondigt Eli, en hij laat zich dramatisch op zijn knieën vallen, "Jij bent heus de slimste van ons allemaal. Echt." Hij blaast zijn buddy een kushandje toe en schuifelt, nog steeds op zijn knieën, naar voren, todat hij zijn armen om Jae's benen kan slaan. "Denk aan de kinderen, liefste. Laten we geen ruzie maken."

Hij draait zich om naar Rachel zodra hij wordt voorgesteld. Voor de zoveelste keer steekt hij een hand op en zwaait lichtjes. "Aangenaam." Ondertussen port hij Jae zachtjes in zijn ribben, terwijl hij diens lichaam gebruikt om overeind te komen. "Zeg dat nou niet. Straks hebben we wéér de politie op ons dak. Stomkop."

Zodra al het geinen achter de rug is—lang genoeg om misschien iets van de tent te maken—buigt Eli zich over de stokken en maakt werk van de warhoop. Het blijkt uiteindelijk niet eens zo héél erg moeilijk. Waarschijnlijk.

"Ik denk dat het frame zo in elkaar steekt." Eli kijkt op naar Rachel, aangezien Jae zijn aandacht op iets anders heeft gericht. "Wat denk jij?"

1Dzayn zei op 29 juli 2015 - 17:32:
"Hmmm. Wat speelt hij? We hebben niet echt behoefte aan een andere gitaarspeler om eerlijk te zij. En hoe heet hij? Ik ben Karoline trouwens."
Ik richt me eerst tot Floyd en dan stel ik me voor aan de jongen die achter Floyd staat. Het meisje kijk ik even aan, maar ze kijkt enkel naar de grond.

mistyflower zei op 29 juli 2015 - 17:33:
"Ik ben Mero" Zeg ik nog eens. Heel zachtjes.
Zou ik onzichtbaar kunnen worden als ik het gewoon heel graag zou willen?
In plaats daarvan streel ik Oranje achter zijn oortje.

xSerenaHoran zei op 29 juli 2015 - 17:38:
‘Ik weet niet hoe hij heet eigenlijk,’ fluister ik in Karoline’s oor. ‘En ik weet ook niet wat hij bespeelt... Maar er is vast wel plek voor hem.’
Het meisje zegt haar naam: ‘Ik ben Mero.’
‘Mero,’ zeg ik, ‘mooie naam.’
Ze ziet eruit alsof ze ons als een stel monsters ziet, waarschijnlijk bang dat we haar niet in onze band willen maar ik wil dat wel. Puur omdat ik niet van buitensluiten houd en nog twee mensen erbij misschien nog wel gezelliger is. Een band van vijf zie je toch vaak?

1Dzayn zei op 29 juli 2015 - 17:44:
"Oh" antwoord ik op Floyd. Dan hoor ik hem tegen het meisje praten. Ik besteed er geen aandacht aan en draai me in plaats daarvan richting de jongen.
"Nou. Ik ben dus Karoline en ik doe de leadzang. Hoe heet jij? Wat bespeel je?"

mistyflower zei op 29 juli 2015 - 18:04:
Ik glimlach naar de jongen, die zei dat hij mijn naam mooi vond. Mero is niet mijn echte naam. Maar iedereen noemt me zo. Ik blijf in de tussen tijd Oranje streelen. Hij geeft mij houvast. Op elke vreemde plek waar ik ben geweest en dat waren er veel.

Chayenne zei op 29 juli 2015 - 18:35:
Rachel voelde zich een beetje bedreigd door het verhaaltje van Jae, maar wist dat het een grap was. Deze jongens hadden een aparte vorm van humor. Wanhopig keek ze naar haar tent en keek vervolgens naar haar bandleden. "We moeten er toch iets van maken," zuchtte ze en ze pakte een tentstok op. "Ik denk dat het frame zo in elkaar steekt," zei Eli, die ook aan het knutselen was met de tent. "Wat denk jij?" Hij keek haar vragend aan. Ze knikte en begon hetzelfde te doen. Haar bandgenoten begonnen verwoed ook tentstokken in elkaar te steken en voor ze het wisten stond er iets dat leek op een tent overeind. Rachel klapte kort in haar handen. "Super," piepte ze. "We hebben in ieder geval een plek om te slapen," mompelde Santana en ze kroop in de tent. Rachel gromde. Dit zou nog een een lange week kunnen worden met haar beste Frenemie bij haar. Ze hoopte dat ze wat nieuwe vrienden kon maken. Bij die gedachte draaide ze haar hoofd naar Eli en Jae om te kijken of het ook met hun tent zo goed ging.

Merula zei op 29 juli 2015 - 19:44:
Ik schrik op als Floyd ineens begint te roepen en loop hem vlug achterna. Hij vertelt al snel dat hij mij erbij wilt. En het meisje dat hen steeds achterna liep ook. Ik grijns even. Hadden ze dat serieus niet doorgehad?
Mijn glimlacht verdwijnt als ze praat alsof ik er niet bij ben. Ze stelt zich even voor en kijkt dan naar het meisje, waardoor ik haar blik volg in plaats van te antwoorden. Ze mompelt iets wat ik niet versta. Ik kijk even naar het muisachtige beestje dat ze aait en glimlach. Dan word ik verder afgeleid door gefluister van Floyd. Ik grinnik even. Ik kan wel raden wat hij zegt, dat hij mijn naam niet weet. Mijn instrumenten zitten in een koffer, dus hij kan ook niet raden wat ik speel. Als ze nou even wachten en me de kans geven te reageren...
Blijkbaar reageert het universum gelijk, want Karoline went zich tot mij en herhaalt haar vragen. Stiekem vind ik het hele gebeuren wel amusant, maar dat is niet het enige wat ik ervan vind. Ik frons. "Hij heet Kayen. Ik speel inderdaad gitaar, maar ook piano, al kon ik die niet meenemen en verwacht ik die niet te vinden hier..." Ik kijk even rond, een drassige plek waar enkel tentjes komen te staan. En een piano in een tentje lijkt me niet een heel goed idee... "Verder kan ik een beetje mondharmonica spelen... en ik kan een beetje zingen." Dat laatste voeg ik er aarzelend aan toe.
Op het moment zou ik liever het jonge meisje geruststellen, maar dat zou onbeleefd zijn, en bovendien geeft Floyd haar eindelijk aandacht. Dat hou ik mezelf voor als ik Karoline aankijk. "Leuk haar," voeg ik er aan toe. Ik meen het. Ik hou van aparte haarstijlen. Ik hou sowieso van alles wat apart is.

mistyflower zei op 29 juli 2015 - 19:58:
Ik hoor op de achtergrond de jongen achter mij opnoemen welke instrumenten hij speeld. De moet zakt me in mijn schoenen. Gitaar, Piano, Mondharmonica en ook nog zingen. Ik kan daar nooit aan voldoen. Zelf speel ik alleen dwarsfluit en een beetje gitaar. Ik vind mijzelf alles behalve goed. Mijn moeder vind dat ik mijzelf daarmee omlaag praat. Dat als ik niet goed zou zijn dat ik er ook geen prijzen mee zou hebben gewonnen, dat zijzelf beweert te hebben gezien dat een van de jurileden tranen in de ogen kreeg toen ik speelde. Dat zal wel. Ze is mijn moeder, ze hoort mij immers de beste te vinden. Ik weet dat er honderden mensen tien keer beter zijn. Als deze tieners mij horen spelen, dan vragen ze me vast om de band te verlaten. Waarom moest mam me ook dwingen om me hier voor op te geven. Wat maakt het uit dat ik nog niet weet wat ik wil met mijn leven. Ik ben pas 14.

xCalPal zei op 29 juli 2015 - 20:01:
De geuren van gras en benzine vullen mijn neusgaten als ik de eerste stap op Italiaanse grond zet. Mijn ogen vinden de rest van de groep die al keurig bij elkaar staat om bandjes te vormen. Ik zucht diep, negeer het hongerige gevoel in mijn buik en stap vol goede moed op de groep af.
'Hey, jochie. Heb jij geen koffer?'
Met een verveelde zucht draai ik een rondje om mijn as, om gegroet te worden door een man van middelbare leeftijd met een blauw petje op zijn kale hoofd en strakke gelaatstrekken. De buschauffeur.
'Nee,' antwoord ik kortaf. Als deze buschauffeur gaat zeuren, zal ik hem eens goed vertellen hoe de zaken ervoor staan. Hij blijft me echter een paar seconden aankijken, maar haalt dan zijn schouders op en druipt af.
Ik observeer de groep jongeren van een afstand, tot ik het dappere besluit neem om me heel brutaal tussen twee mensen te drukken en vervolgens te vragen of ze ook nog een gitarist zoeken. Ik nader de groep, en ik voel me toch redelijk ongemakkelijk. Misschien heeft iedereen al een gitarist? Misschien hebben ze allemaal al vrienden gemaakt? Tientallen scenario's schieten door mijn hoofd en ze doen mijn zenuwen niet bepaald tegoed. Mijn oog valt op een paar jongeren die staat te praten. Mijn aandacht wordt getrokken door een de paarse haarkleur van het ene meisje. Nadat ik overweeg om terug te sprinten naar de bussen en te vertrekken vanwege de nervositeit, haal ik diep adem en besluit dat ik er gewoon het beste van moet hopen. Simpel als dat.
'Hey, ik ben Domenico. Ik hoorde dat jij Floyd heette, toch? Ik vroeg me af of jullie nog een gitarist of bassist voor jullie band nodig hebben?' zeg ik zonder adempauze. Normaal ben ik overtuigend en blijf ik rustig on de meeste omstandigheden, maar dat komt omdat niemand mij kent en de meeste mensen met wie ik spreek zijn smerissen of toeristen met wie ik mee lift. Niemand kent mij, maar met deze mensen zit ik een week in een bandkamp. Ze gaan vragen stellen over mijn verleden, hebben antwoorden nodig die ik ze niet kan geven. Ik haal mijn hand door mijn haar, overtuig mezelf dat deelnemen aan dit bandkamp waarschijnlijk niet mijn beste idee geweest is.

1Dzayn zei op 29 juli 2015 - 20:42:
"Oh dank je," zeg ik met een glimlach. Ik strijk even over mijn haar en mijn glimlach verbreed. "Maar eh, eigenlijk hebben we al genoeg gitaristen. Alleen maar eigenlijk. Misschien dat we er wat van kunnen maken en anders zing je maar vrolijk met mij mee," vertel ik aan Kayen
Ik glimlach naar hem en draai me dan half richting het groepje. Er staat ondertussen een nieuwe jongen met Floyd te praten.
"Ga je mee? Dan kunnen we je naam op onze lijst zetten."
Ik schuif mijn zonnebril wat verder mijn neus op en stop mijn handen in de zakken van mijn short. "Tenzij je natuurlijk liever een naamloze geest in de band blijft."
Ik lach kort en geef hem een grijns.
"Ik zal je daarna voorstellen aan de anderen."

Rebella zei op 29 juli 2015 - 20:47:
Ik merk dat er nauwelijks aandacht wordt geschonken aan het feit dat ik een half uur later aan kom zetten. Dus ik haal mijn schouders op, loop naar een tafel waar nu geen rij meer staat en geef me op.

Nynlufx zei op 29 juli 2015 - 20:49:
Ik observeer ons steeds groter wordende groepje. Van wat ik allemaal van ze weet, hebben we nog geen drummer, maar dat kan vast opgelost worden.
Domenico en Kayen lijken me beide aardig, en als ze niet aardig zijn, dan maakt het niet zo veel uit.
"We hebben nog geen drummer," flap ik eruit.

Rebella zei op 29 juli 2015 - 20:54:
Ik kijk op en zie een vreemd genoeg een bekend gezicht, ik frons.
"Kayen?" Ik aarzel, misschien vergis ik me.
Ik kijk zoekend om me heen als ik merk dat iemand me roept. Mijn brein draait overuren, is dit Kayen? Wie riep mij? Waar moet ik heen met mijn tent? Wat is de bedoeling?
Ik schud mijn hoofd om de brei vragen te stoppen en richt me op de jongen die ik voor Kayen aan hou en loop erop af.