Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » De honderd woorden challenge
De honderd woorden challenge
Bodine zei op 13 jan 2019 - 10:55:
@Iv: is dat het verhaal waar je zo hype over was dat je maar aan wat anders was gaan schrijven?
@Iv: is dat het verhaal waar je zo hype over was dat je maar aan wat anders was gaan schrijven?
Kayley zei op 17 jan 2019 - 11:12:
It started as drowning. My last breath I held within my lungs, instinctively—the salty water held tight on all sides, the pressure building against me. I waited until a ring of black pulsed around my vision along with the weak throbbing of my heart, begging, pleading, a pitiful animal of a heart. And then I let go.
Het gaat zo moeizaam, maar ik ben er niet geheel ontevreden mee.
It started as drowning. My last breath I held within my lungs, instinctively—the salty water held tight on all sides, the pressure building against me. I waited until a ring of black pulsed around my vision along with the weak throbbing of my heart, begging, pleading, a pitiful animal of a heart. And then I let go.
Het gaat zo moeizaam, maar ik ben er niet geheel ontevreden mee.
Bodine zei op 17 jan 2019 - 14:11:
Ja, Kay, you go girl. <3
Ik ben ook weer aan het drabbelen:
De dagen worden langer, mijn wallen donkerder. De gordijnen ritselen; de wind zucht. Ik zucht. Ik draai me om, mijn rug komt bloot te liggen en zuchtend herschik ik de deken.
De bomen fluisteren. De buren fluisteren ook, weet ik. Over mijn wallen en over de rest; en over mijn wallen. Die worden steeds donkerder. Als ze eens wisten dat ik niet kan slapen omdat ze me wakker fluisteren, dat ik de hele nacht geen oog dicht kan doen omdat hun oordelen door mijn kamer echoën, weerkaatsen tegen de muren en uitvergroot mijn oren bereiken - schreeuwen in mijn hoofd. Als ze nou alleen maar, voor het te laat was, gewoon eens waren opgehouden.
Ja, Kay, you go girl. <3
Ik ben ook weer aan het drabbelen:
De dagen worden langer, mijn wallen donkerder. De gordijnen ritselen; de wind zucht. Ik zucht. Ik draai me om, mijn rug komt bloot te liggen en zuchtend herschik ik de deken.
De bomen fluisteren. De buren fluisteren ook, weet ik. Over mijn wallen en over de rest; en over mijn wallen. Die worden steeds donkerder. Als ze eens wisten dat ik niet kan slapen omdat ze me wakker fluisteren, dat ik de hele nacht geen oog dicht kan doen omdat hun oordelen door mijn kamer echoën, weerkaatsen tegen de muren en uitvergroot mijn oren bereiken - schreeuwen in mijn hoofd. Als ze nou alleen maar, voor het te laat was, gewoon eens waren opgehouden.
Huh?! Een nieuw topic?! Ja, wij dachten: we zijn weer actief op het forum en we horen geluiden dat mensen toch wel weer willen schrijven... dus dan zorgen wij voor motivatie!
Wat?
Een challenge om elke dag honderd woorden te schrijven (en in te typen). Die honderd woorden plaats je dan hier in het topic. Dan lezen we stukjes van elkaar en motiveren we elkaar om door te gaan met schrijven.
Waar schrijf ik dan aan?
Wat jij wilt. Dat ene verhaal waar je al vier jaar aan werkt, een verhaal dat je gisteren bedacht hebt; elke dag een gedichtje of een paar onsamenhangende one-shots. Wat je maar wilt.
Ik schrijf geen fanfictie of niet Nederlands. Mag ik meedoen?
Ach, eigenlijk zijn we heel tolerant hier op de site. Je mag gewoon lekker meedoen.
Ik heb meer dan honderd woorden geschreven. Wat nu?
Nu kies je de grappigste/pijnlijkste/beste honderd woorden uit, of de honderd woorden waar je graag geedback op wilt, en plaatst die. Laten we niet veel meer dan honderd woorden per dag gaan plaatsen, want dan wordt het zo onbehapbaar voor onze mede-deelnemers. Deze challenge moet natuurlijk wel in onze drukke volwassen leventjes passen.