Bodine zei op 18 feb 2016 - 16:36:
Hiyaaaaaaa Fanficers,

Huh, nu al? Ja - dan hebben we rustig de tijd om een boek te kiezen en het te bestellen en het ook nog eens allemaal 1 maart in huis te hebben. Yay!

Hoe werkt het?
We kiezen een boek, iedereen schaft het boek aan [e-reader, bib, kopen, lenen van je buurjongen, whatever suits you]. Huh, maar we lezen allemaal op een ander tempo? Ja, dat klopt. We stellen daarom maar één deadline vast: we nemen een maand de tijd, het is de bedoeling dat iedereen het boek binnen die maand leest. Doe je dat binnen een dag? Prima. Doe je dat door elke dag vijf pagina's te lezen? Prima. We kunnen alsnog discussiëren over het boek: we schrijven na elk hoofdstuk dat we gelezen hebben een gele reactie in het topic (alsof je een fic leest!) met boven je reactie in caps over welk hoofdstuk het gaat. Zo weet je precies wat je wel kunt lezen en wat niet. Dan kunnen we dus samen live fangirlen (in het geel, zoals bij Kijkt) en na afloop misschien zelfs samen fanficties schrijven.

Oké... en wat lezen we dan?
Dat kiezen we met z'n allen! Ik stel voor dat iedereen die mee wil doen een boek noemt dat ze graag wil lezen. Dan maak ik een poll en kan iedereen stemmen (we zullen de poll zo maken dat je op meerdere boeken kunt stemmen): je stemt op elk boek waarvan je zegt, goh, als die 't wordt, dan doe ik mee. Het boek met de meeste stemmen wint, dus dat zullen we gaan lezen.

Ja, ik heb er zin in! Wanneer beginnen we?
Nu! Roept u maar welk boek u het meest aanstaat.

Wie zitten er in de boekclub?
So far: Bodine, Daniëlle, Dorien, Elise, Jessica, Kayley, Nadezhda, Yara.

Nominaties voor maart:
- Dance On My Grave, Aidan Chambers, 256 pagina's
- Er ist wieder da, Timur Vermes, 400 pagina's
- Never Let Me Go, Kazuo Ishiguro, 288 pagina's
- The Passage, Justin Cronin, 766 pagina's
- The Unbearable Lightness of Being, Milan Kundera, 320 pagina's

Liefs,
Jullie team

Bodine zei op 22 maart 2016 - 12:39:
H15
Tommy zegt wel slimme dingen. Maar. Waarom zijn couples, zelfs als ze echt van elkaar houden, zo belangrijk zijn dat er donatie-uitstel tegenover staat?

EDIT; H19 Zo, eindelijk van Ruth af. 'k Heb wel het idee dat we nu heel erg richting einde gaan en ik heb nog zoveel conceptuele vragen die niet beantwoord zijn. De specifieke vragen komen wel goed, want ze gaan naar Madame, maar echt over de wereld zelf? Waarom rent niemand weg? Waarom zijn couples zo bijzonder dat ze uitstel krijgen? Hoe wordt geselecteerd wie naar Hailsham gaan? Waar dingen de orgaandonaties überhaupt voor?
Waarom schrijft Kathy dit allemaal op?

UIT. en. idk? maar ik ben niet half zo lyrisch erover als jullie smh. De personages waren... meh. Het verhaal was... wel cool, maar ik snap gewoon níét dat ze niet weggerend zijn en dat is niet uitgelegd en dat vind ik gewoon heel storend. Hoezo zijn ze zolang bezig met zoeken naar een manier als je gewoon de benen kunt nemen? 'k Bedoel, c'mon man. En de stijl ging me nogal tegenstaan op den duur. Haat aan personages die in elke zin in een dialoog de (koos)naam moeten noemen van degene tegen wie ze praten. En de hele manier waarop alle spanning er van tevoren al afgehaald wordt, nah man. Just -
Misschien is het omdat jullie zo lyrisch waren, dat ik meer verwacht had. Ik heb niet eens nearly gehuild, de personages kunnen me gestolen worden, ik vind de world building niet rond en de stijl ging me tegenstaan en - well.
Het concept was cool, though. Dat wel.

EDIT; dan nu de vraag... in welke categorie komt 'ie in m'n kast te staan?

Kayley zei op 23 maart 2016 - 19:58:
@Bo: Well, ze kennen gewoon zo weinig van de wereld buiten het leventje waarin ze zijn opgegroeid dat ze het op zichzelf niet zouden maken - en dat het daarom nooit een echte optie geleken heeft.
En je moet je ook bedenken dat als je in zo'n isolatie opgroeit, en binnen zo'n cultuur, dat je dan heel anders in het leven staat.

Ik vind dit zo'n geweldig boek omdat het zo'n nachtmerrie-ige wereld is, en het heeft wel iets weg van slavernij - slaven hebben ook niet door waar ze middenin zitten en begrijpen het ook niet tot ze er helemaal los van staan.
Kathy, Tommy en Ruth hebben er, zelfs later in hun leven, nooit los genoeg van gestaan om volledig te begrijpen wat er aan de hand is en dat ze een beter leven zouden kunnen hebben buiten het systeem.

Bodine zei op 23 maart 2016 - 20:01:
Nee maar, als zo veel mensen op zoek zijn geweest naar een manier om de donaties uit te kunnen stellen... hoezo... ik snap het gewoon niet. Might be my narrow-minded free mind, but, meh.

Maar in welke categorie valt het boek? ^^

xNadezhda zei op 23 maart 2016 - 21:01:
Het valt in modern classics. Literatuur, dus.

Also @ wat je verder zei:
Ik denk dat je een beetje Ishiguro's punt mist door te vragen waarom ze niet wegrennen - of in elk geval door erop te hameren dat ze dat hadden moeten doen?
Wat Kay al zei: het is voor hen nooit een optie geweest. Nooit een gedachte. Ze brengen de eerste 18 jaar van hun leven in complete afzondering van de wereld door op Hailsham, dan gaan ze naar de Cottages (ook geïsoleerd), dan krijgen ze training, worden ze carer en gaan ze doneren. Ze worden letterlijk (zoals Miss Emily uitlegt) genegeerd door de wereld, hun hele bestaan wordt ontkend. Hoe moeten ze een leven opbouwen zonder papieren, zonder familie, zonder legitimatie?
En dat zijn alleen nog maar de praktische overwegingen. De psychologische indoctrinatie is enorm en zo zwaar. Al van jongs af aan wordt het idee hun brein binnengesmokkeld dat ze maar voor één doel geschapen zijn - de onvermijdelijkheid van hun lotsbestemming is volgens mij één van Ishiguro's thema's en één van de dingen die het boek zo tragisch maken. Daarom zeggen ze bijvoorbeeld ook "complete" in plaats van "die"; doodgaan is voor mensen die een heel bestaan hebben, zij hebben gewoon hun opdracht afgemaakt.
Also, het idee dat er heel veel mensen geprobeerd hebben om uitstel te krijgen klopt niet? Het is een gerucht waar er af en toe over geroddeld wordt en echt maar een handjevol koppels probeert het ook daadwerkelijk? En aangezien mensen überhaupt geen uitstel kunnen krijgen, is het idee dat het een koppel moet zijn waarschijnlijk een geromantiseerde fantasie van een ongelukkige Hailsham-student of zo. Ze krijgen vaag iets mee over liefde op Hailsham en breiden dat uit tot een verhaal vol hoop - en ze komen niet verder dan zoiets, want ze hebben letterlijk niet geleerd om anders / out of the box te denken.

Edit @ iets wat Bodine eerder zei: ze worden gekloond uit cellen, dat is hoe het meestal werkt, dus ze kunnen best uit junkies en prostituees en zo gekloond zijn; stamcellen worden niet aangetast door drugs, as far as I know. Ik weet niet of Ruth gelijk heeft (en het punt is denk ik ook niet dat je erachter komt of ze gelijk heeft?), maar het is niet onmogelijk of onlogisch.

Bodine zei op 23 maart 2016 - 21:19:
Well, ik bedoel ook niet dat Kathy het geprobeerd zou moeten hebben, of Tommy, of Ruth, maar ik kan er gewoon met m'n hoofd niet bij dat níémand het geprobeerd heeft. Misschien dan niet de Hailsham-studenten, maar de andere klonen, of, idk. En ik snáp z'n punt wel, dat 't gewoon nooit een optie leek, en zo, maar 't kwam op mij gewoon niet helemaal over. Ze vroegen te veel vragen, waren te achterdochtig, te - idk, om niet over vluchten nágedacht te hebben. Dat ze het dan niet gedaan hebben for one reason or another, oké, maar ze hebben er niet eens aan gedacht. En ik snap het punt - jawel. Maar 't komt gewoon niet helemaal op me over.

xNadezhda zei op 23 maart 2016 - 21:27:
Ik denk dat er vast wel mensen zullen zijn geweest die het geprobeerd hebben - maar daar zou nooit iemand iets over horen. I mean, a) de hele wereld doet alsof haar neus bloedt with regards to the clones, en b) je gaat de klonen niet meer hoop geven dan ze zelf kunnen genereren. Het is wel duidelijk een boek waarbij je tussen de regels door moet lezen, dat is een van de dingen die ik er zo mooi en fascinerend aan vind.
Ik ben het ook niet echt met je eens dat ze achterdochtig waren. Ze hadden wel vragen en vonden dingen raar, maar uiteindelijk hebben ze op geen enkel moment in het boek er echt aan getwijfeld dat de dingen gaan zoals ze moeten gaan. Behalve Tommy, maar zijn perspectief krijg je alleen gefilterd door Kathy's. Ik vind hen niet achterdochtig, op mij komen ze verward en hoopvol en een beetje naïef over.

MoonRocker zei op 25 maart 2016 - 12:24:
Over dat completen, hè.
Ik dacht dat ze dat anders noemden, omdat het iets anders is dan dood gaan. Ik had nl. begrepen dat Kathy zei dat ze de rest van je organen nog wegnemen, terwijl je een soort van half bij bewustzijn bent, tot je echt dood bent. Maar misschien heb ik dat dan verkeerd begrepen ._.

Bodine zei op 25 maart 2016 - 13:54:
wat ik ook echt nog steeds niet snap, is dat ze niet alle organen in 1x pakken.

Eliros zei op 25 maart 2016 - 14:43:
Ik denk dat ze de organen harvesten zodra er een nodig is? Volgens mij is het niet bevorderlijk voor een orgaan om lang op ijs te worden bewaard, dus het leek me eigenlijk vrij logisch dat ze dat niet in één keer doen.