Hoofdcategorien
Home » Forum » Stamcafé » Depressie-topic #2
Depressie-topic #2
xEmma zei op 10 sep 2010 - 20:44:
Ik weet niet veel van je situatie, en dit werkt niet altijd, maar ik kan het altijd uitleggen;
Toen ik nog wat jonger was ging ik wekelijks naar de psychiater [ja, ik was nogal jong]. Als ik een probleem had, liet ze me mezelf altijd dezelfde vraag stellen: 'En wat dan nog?' Als ik een antwoord had, moest ik mezelf weer die vraag stellen. Ongelooflijk simpel en kinderlijk, maar het werkte wel. Soms is iets anders dan je denkt de kern van het probleem. En je moet de kern weten wil je het verhelpen.
Ik heb geen idee of dit op jouw situatie slaat, maar misschien heb je er wat aan.
Het heeft mij meer geholpen dan je zou verwachten van zo'n simpel zinnetje.
(...)
Ja, er zit me iets al lang dwars. En die maken een groot deel van mijn leven uit. Ik kom het steeds weer tegen, en het gaat niet weg. En het was een drastische verandering.
Maar het probleem is: Het houdt maar niet op, en er zit ook niet echt een oplossing aan te komen.
Ik weet niet veel van je situatie, en dit werkt niet altijd, maar ik kan het altijd uitleggen;
Toen ik nog wat jonger was ging ik wekelijks naar de psychiater [ja, ik was nogal jong]. Als ik een probleem had, liet ze me mezelf altijd dezelfde vraag stellen: 'En wat dan nog?' Als ik een antwoord had, moest ik mezelf weer die vraag stellen. Ongelooflijk simpel en kinderlijk, maar het werkte wel. Soms is iets anders dan je denkt de kern van het probleem. En je moet de kern weten wil je het verhelpen.
Ik heb geen idee of dit op jouw situatie slaat, maar misschien heb je er wat aan.
Het heeft mij meer geholpen dan je zou verwachten van zo'n simpel zinnetje.
Eliros zei op 10 sep 2010 - 21:10:
Enen, vandaag weer de hele dag in de auto gezeten... naar Tarifa, daar woei het zo hard dat ik het halve strand nog steeds uit mijn ogen moet wrijven en uit mijn haren moet kammen. Mijn ogen zijn rood door de felle zon (ook zo handig als je je zonnebril vergeet), en nu prikken ze heel erg (ook door dat zand wat er nog steeds niet uit is). Mijn haar is één grote puinbak door die wind (alles zit in de knoop en dus weer dat kutzand)...
EN NU GA IK NíET MEER MEE! Grmbl.
(...)Nee, de dag daarna is het extreem pijnlijk, omdat ik dan blijkbaar spieren gebruik die ik anders nooit lijk te gebruiken.
Van rotsen duiken? VET!
Maar verder; maak je ouders wijs dat je koorts hebt, opdat je de hele dag in je bed kan blijven liggen/FF stalken
Oh, en de aftersun van Nivea vind ik iig altijd goed werken.
Enen, vandaag weer de hele dag in de auto gezeten... naar Tarifa, daar woei het zo hard dat ik het halve strand nog steeds uit mijn ogen moet wrijven en uit mijn haren moet kammen. Mijn ogen zijn rood door de felle zon (ook zo handig als je je zonnebril vergeet), en nu prikken ze heel erg (ook door dat zand wat er nog steeds niet uit is). Mijn haar is één grote puinbak door die wind (alles zit in de knoop en dus weer dat kutzand)...
EN NU GA IK NíET MEER MEE! Grmbl.
xEmma zei op 10 sep 2010 - 21:30:
Hmm.. Wie het dan ook heeft geregeld, die persoon bedoeld het vast goed, maar het klinkt niet heel geweldig..
Tip ; neem een zonnebril mee, net als een borstel, een elastiekje, zonnebrand en aftersun. Dan gaat het de volgende keer vast beter
(...)Nee, de dag daarna is het extreem pijnlijk, omdat ik dan blijkbaar spieren gebruik die ik anders nooit lijk te gebruiken.
Enen, vandaag weer de hele dag in de auto gezeten... naar Tarifa, daar woei het zo hard dat ik het halve strand nog steeds uit mijn ogen moet wrijven en uit mijn haren moet kammen. Mijn ogen zijn rood door de felle zon (ook zo handig als je je zonnebril vergeet), en nu prikken ze heel erg (ook door dat zand wat er nog steeds niet uit is). Mijn haar is één grote puinbak door die wind (alles zit in de knoop en dus weer dat kutzand)...
EN NU GA IK NíET MEER MEE! Grmbl.
Hmm.. Wie het dan ook heeft geregeld, die persoon bedoeld het vast goed, maar het klinkt niet heel geweldig..
Tip ; neem een zonnebril mee, net als een borstel, een elastiekje, zonnebrand en aftersun. Dan gaat het de volgende keer vast beter
xEmma zei op 10 sep 2010 - 21:59:
Ik wil huilen.
Ik wil ongelooflijk hard huilen.
Ik wil huilen om alles dat tegen zit. Ik wil de tranen over mijn wangen voelen stromen. Ik wil hoofdpijn krijgen van de tranen.
Ik wil huilen.
Ik wil huilen, want dan weet ik dat ik me beter ga voelen, dat het gevoel van opluchting dichtbij is. Ik wil huilen, voor de enkele seconden daarna dat ik me beter voel.
Ik wil kunnen huilen.
Ik wil huilen.
Ik wil ongelooflijk hard huilen.
Ik wil huilen om alles dat tegen zit. Ik wil de tranen over mijn wangen voelen stromen. Ik wil hoofdpijn krijgen van de tranen.
Ik wil huilen.
Ik wil huilen, want dan weet ik dat ik me beter ga voelen, dat het gevoel van opluchting dichtbij is. Ik wil huilen, voor de enkele seconden daarna dat ik me beter voel.
Ik wil kunnen huilen.
Rianne zei op 10 sep 2010 - 22:06:
Wat is er mis, dan kunnen we helpen.
Ik wil huilen.
Ik wil ongelooflijk hard huilen.
Ik wil huilen om alles dat tegen zit. Ik wil de tranen over mijn wangen voelen stromen. Ik wil hoofdpijn krijgen van de tranen.
Ik wil huilen.
Ik wil huilen, want dan weet ik dat ik me beter ga voelen, dat het gevoel van opluchting dichtbij is. Ik wil huilen, voor de enkele seconden daarna dat ik me beter voel.
Ik wil kunnen huilen.
Wat is er mis, dan kunnen we helpen.
xEmma zei op 10 sep 2010 - 22:10:
Waar zal ik beginnen? Er zijn veel dingen.
Van kleine dingen als frustratie op school tot mijn vader die niet meer voor tien uur 's avonds thuis komt tot mijn beste vriendin die in het buitenland woont met wie ik alleen contact heb via de mail en na een berichtje dat ze zelfmoord wilde plegen niets meer van zich heeft laten horen.
Ik ben bang voor wat er komen gaat. Er kan vanalles gebeuren, het leven is onvoorspelbaar. Maar ik heb zekerheid nodig. Een houvast, iets wat niemand me op dit moment lijkt te kunnen geven.
Ook ben ik bang dingen toe te geven. Ik wil niet toegeven dat ik eigenlijk weer een psychiater nodig heb. Ik wil niet toegeven dat ik niet denk te kunnen leven zonder mijn beste vriendin.
Ik weet niet hoe ik het onder woorden moet brengen. Ik wil gewoon even een veilig gevoel, het gevoel alsof alles goed gaat komen. Is dat teveel gevraagd?
Waar zal ik beginnen? Er zijn veel dingen.
Van kleine dingen als frustratie op school tot mijn vader die niet meer voor tien uur 's avonds thuis komt tot mijn beste vriendin die in het buitenland woont met wie ik alleen contact heb via de mail en na een berichtje dat ze zelfmoord wilde plegen niets meer van zich heeft laten horen.
Ik ben bang voor wat er komen gaat. Er kan vanalles gebeuren, het leven is onvoorspelbaar. Maar ik heb zekerheid nodig. Een houvast, iets wat niemand me op dit moment lijkt te kunnen geven.
Ook ben ik bang dingen toe te geven. Ik wil niet toegeven dat ik eigenlijk weer een psychiater nodig heb. Ik wil niet toegeven dat ik niet denk te kunnen leven zonder mijn beste vriendin.
Ik weet niet hoe ik het onder woorden moet brengen. Ik wil gewoon even een veilig gevoel, het gevoel alsof alles goed gaat komen. Is dat teveel gevraagd?
Eliros zei op 10 sep 2010 - 22:10:
Bedankt voor de tip. *hug(
En, Emma liefje, wat is er mis?
Edit: ik snap hoe je je voelt. Met die vriendin waar je niets meer van hoort (zo heb ik wel dagen met dat gevoel rondgelopen tot ze weer op msn verscheen), en dat je zekerheid nodig hebt...
En, dat met je vader... ik weet niet hoe dat voelt, dus ik zeg maar gewoon dat ik met je mee leef. *pletknuffel*
(...)Ja, ik was m'n zonnebril vergeten, een borstel is een goede tip, een elastiekje had ik al in m'n haren en zonnebrand hadden we nu wel mee. :'
Hmm.. Wie het dan ook heeft geregeld, die persoon bedoeld het vast goed, maar het klinkt niet heel geweldig..
Tip ; neem een zonnebril mee, net als een borstel, een elastiekje, zonnebrand en aftersun. Dan gaat het de volgende keer vast beter
En, Emma liefje, wat is er mis?
Edit: ik snap hoe je je voelt. Met die vriendin waar je niets meer van hoort (zo heb ik wel dagen met dat gevoel rondgelopen tot ze weer op msn verscheen), en dat je zekerheid nodig hebt...
En, dat met je vader... ik weet niet hoe dat voelt, dus ik zeg maar gewoon dat ik met je mee leef. *pletknuffel*
Kayley zei op 10 sep 2010 - 23:19:
Iedereen frustreert zich wel eens aan school. Dat is meer dan normaal. Maar dan moet je je af vragen: Is het die frustratie wel waard? En dan ga je verder.
Waarom is je vader niet meer voor tien uur 's avonds thuis dan? En weet hij van zichzelf dat hij jullie eigenlijk best wel verwaarloost zo? Ik zou met hem praten.
Ga die vriendin zeker niet wanhopige mails en sms'jes sturen. Mensen met zelfmoordgedachten willen begrepen worden. Ze zien geen uitweg, en als je hen probeert om te praten, voelen ze zich onder druk gezet. En zo duw je hen eigenlijk verder het hoekje in.
En lieve schat, het leven is inderdaad zo. Je moet gewoon durven springen. Vroeg of laat durft iedereen dat. En je hebt ons om je er bij te helpen.
En geef het toe. Een psychiater kan je beter helpen dan een handje vol vriendinnen via een fanfictionwebsite, al helpt iedereen je graag.
Waar zal ik beginnen? Er zijn veel dingen.
Van kleine dingen als frustratie op school tot mijn vader die niet meer voor tien uur 's avonds thuis komt tot mijn beste vriendin die in het buitenland woont met wie ik alleen contact heb via de mail en na een berichtje dat ze zelfmoord wilde plegen niets meer van zich heeft laten horen.
Ik ben bang voor wat er komen gaat. Er kan vanalles gebeuren, het leven is onvoorspelbaar. Maar ik heb zekerheid nodig. Een houvast, iets wat niemand me op dit moment lijkt te kunnen geven.
Ook ben ik bang dingen toe te geven. Ik wil niet toegeven dat ik eigenlijk weer een psychiater nodig heb. Ik wil niet toegeven dat ik niet denk te kunnen leven zonder mijn beste vriendin.
Ik weet niet hoe ik het onder woorden moet brengen. Ik wil gewoon even een veilig gevoel, het gevoel alsof alles goed gaat komen. Is dat teveel gevraagd?
Iedereen frustreert zich wel eens aan school. Dat is meer dan normaal. Maar dan moet je je af vragen: Is het die frustratie wel waard? En dan ga je verder.
Waarom is je vader niet meer voor tien uur 's avonds thuis dan? En weet hij van zichzelf dat hij jullie eigenlijk best wel verwaarloost zo? Ik zou met hem praten.
Ga die vriendin zeker niet wanhopige mails en sms'jes sturen. Mensen met zelfmoordgedachten willen begrepen worden. Ze zien geen uitweg, en als je hen probeert om te praten, voelen ze zich onder druk gezet. En zo duw je hen eigenlijk verder het hoekje in.
En lieve schat, het leven is inderdaad zo. Je moet gewoon durven springen. Vroeg of laat durft iedereen dat. En je hebt ons om je er bij te helpen.
En geef het toe. Een psychiater kan je beter helpen dan een handje vol vriendinnen via een fanfictionwebsite, al helpt iedereen je graag.
Kayley zei op 11 sep 2010 - 13:31:
En ik heb iets gevonden om mijn gedachten te verzetten: Heel intensief en een hele tijd dansen. Dat werkt bij mij, en ik ben blij dat ik het gevonden heb.
En ik heb iets gevonden om mijn gedachten te verzetten: Heel intensief en een hele tijd dansen. Dat werkt bij mij, en ik ben blij dat ik het gevonden heb.
xEmma zei op 11 sep 2010 - 20:33:
Ik ben oprecht heel blij voor je (:
En ik heb iets gevonden om mijn gedachten te verzetten: Heel intensief en een hele tijd dansen. Dat werkt bij mij, en ik ben blij dat ik het gevonden heb.
Ik ben oprecht heel blij voor je (:
Monster23 zei op 11 sep 2010 - 22:26:
Ik maak me zorgen om de langzaam van prettig gestoorde naar abnormaal geschift veranderende Lady GaGa. Ik zit de hele tijd te denken: 'Overleeft ze het wel.' Ze eet te weinig, ze is eenzaam, heeft heimwee, doet dingen die éigenlijk niet meer door de beugel kunnen en ze is naar mijn idee al iets te vaak blut geweest. Ik als Little Monster zit echt de hele tijd te zenuwen hierover. Ugh.
En verder... Ik ben fucking verkouden, fuckhuiswerk.nl werkt niet op m'n DSi, ik heb het idee dat ik minder hoor dan vorig jaar. -foei Marije, nooit meer iedere dag op vol volume muziek luisteren-, ik heb hoofdpijn, mijn leven is kut (Zie 'Het Leven Is Kut - Hans Teeuwen), ik crush véél te snel op de verkeerde mensen, ik ben doodmoe, ik heb behoefte om iemand al huilend plat te knuffelen en janknummers te luisteren. Mijn inspiratie is uit mijn brein gesijpelt, ik heb te weinig tijd om dingen bij te houden, mijn haar zit al weken kut (niet dat het ooit goed heeft gezeten), ik ben dik, ik zie er niet uit, ik heb í¡ltijd een rood hoofd, ik zie mijn ex, die ik haat, nog iedere zaterdag, ik zit opgescheept met een irritant zusje en mijn leven is nog steeds kut.
Dat was ongeveer de helft, ik heb geen zin om de andere helft te typen. Dan lijk ik een zielig zeikmensje omdat ik alleen maar zeur om onnozele dingen.
Q
Ik maak me zorgen om de langzaam van prettig gestoorde naar abnormaal geschift veranderende Lady GaGa. Ik zit de hele tijd te denken: 'Overleeft ze het wel.' Ze eet te weinig, ze is eenzaam, heeft heimwee, doet dingen die éigenlijk niet meer door de beugel kunnen en ze is naar mijn idee al iets te vaak blut geweest. Ik als Little Monster zit echt de hele tijd te zenuwen hierover. Ugh.
En verder... Ik ben fucking verkouden, fuckhuiswerk.nl werkt niet op m'n DSi, ik heb het idee dat ik minder hoor dan vorig jaar. -foei Marije, nooit meer iedere dag op vol volume muziek luisteren-, ik heb hoofdpijn, mijn leven is kut (Zie 'Het Leven Is Kut - Hans Teeuwen), ik crush véél te snel op de verkeerde mensen, ik ben doodmoe, ik heb behoefte om iemand al huilend plat te knuffelen en janknummers te luisteren. Mijn inspiratie is uit mijn brein gesijpelt, ik heb te weinig tijd om dingen bij te houden, mijn haar zit al weken kut (niet dat het ooit goed heeft gezeten), ik ben dik, ik zie er niet uit, ik heb í¡ltijd een rood hoofd, ik zie mijn ex, die ik haat, nog iedere zaterdag, ik zit opgescheept met een irritant zusje en mijn leven is nog steeds kut.
Dat was ongeveer de helft, ik heb geen zin om de andere helft te typen. Dan lijk ik een zielig zeikmensje omdat ik alleen maar zeur om onnozele dingen.
Q
Deel al je pijntjes, onbegrip, liefdesverdriet en andere vervelende gevoelens met de luisterende oren van FanFic.