1Dzayn zei op 22 aug 2015 - 12:25:
Het is onstuimig. De golven laten de boot heen en weer deinen alsof het een speelgoedbootje in een badkuip is. De passagiers klampen zich aan alle macht vast aan de relingen die langs de wanden in de gangen hangen. Er klinkt een donderslag en ze kunnen de regen tegen de boot horen slaan. Er komen medewerkers langs rennen, sommigen in paniek, anderen lijken kalm te zijn. Alles is schijn. Nog een donderklap, nog een hardere klap. Langzaam begint het water de boot in te sijpelen. De passagiers schreeuwen als het water ze de schoenen in loopt. Ze weten, het is te laat. Het schip gaat ten onder.

Langzaam begint het schip te kantelen, dan steeds sneller. Het water staat ze tot aan de lippen en wanhopig proberen ze te blijven zwemmen. Dan breekt het schip en zakt het volledig onder.

*

Het is ontstuimig. De bliksemflitsen zijn goed te zien en met opengesperde ogen zetten de passagiers zich schrap in de stoelen. De riemen snijden in hun benen, het vliegtuig trilt hevig. Nog een flits, net langs de vleugel heen. Het vliegtuig schudt heen en weer. Zelfs de stewards en stewardessen houden zich wanhopig vast aan de kleine, opklapbare stoeltjes. Nog een flits, een klap. Passagiers bij de linkervleugel zien hoe de motor in brand vliegt. Ze beginnen te schreeuwen, andere passagiers volgen. Het vliegtuig begint naar voren te hellen, daalt dan. Nog een klap, nog meer vlammen, nu aan de andere kant. Beide motors branden. Het vliegtuig daalt steeds sneller en sneller. Passagiers schreeuwen, huilen of doen helemaal niks. Dan raakt het vliegtuig het wateroppervlak.

YarahartBill zei op 30 aug 2015 - 23:26:
Robin

Aimee en ik beginnen te rennen richting de bewegende schimmen. We zien een jongen Karel het bos is rennen, jonge meiden een gat proberen te graven, meer mensen die het bos in rennen. En dan opeens een jonge Darren met zwarte krullen met een meisje Isadora op zijn rug naar ons toelopen. Hij vraagt wat aan het meisje Kylie dat naast hem loopt en komt dan langzaam dichterbij.
"Hallo." Krijg ik uit mijn keel geduwd. "Wij zijn overlevende van de vliegtuig ramp. Jullie ook?" Vraag ik.

xSerenaHoran zei op 31 aug 2015 - 15:18:
Kylie

Net voordat ik antwoord kan geven op Darren komt er een jongen (Robin) naar ons toegelopen en vraagt of wij ook overlevende van een vliegtuigramp waren. Vliegtuigramp? Ik kan me alleen herinneren dat ik op een boot zat. Betekend dat dat er twee incidenten zijn geweest op hetzelfde moment? Hoe toevallig is dat.
Ik schud mijn hoofd en bekijk het meisje (Aimee) die erbij is. Zo te zien kan ik haar beter een vrouw noemen in plaats van een meisje. ‘Ik ben overlevende van schipbreuk.’ Eigenlijk ben ik wel nieuwsgierig of de twee nu samen iets hebben. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en vraag het maar gewoon. ‘Zijn jullie euh... Een stel?’

YarahartBill zei op 31 aug 2015 - 16:21:
Aimee

Het meisje Kylie wat naast de jongen loopt schud haar hoofd op mijn broer zijn vraag. Ik kijk haar verbaasd aan. Dan zegt ze dat zij overlevende is van een schipbreuk. Mijn broer en ik kijken elkaar verbaasd aan en draaien ons dan weer terug.
"Wat?" Zegt mijn broer. Terwijl hij met de jongen begint te praten, zie ik het meisje mij nieuwsgierig aankijken.
"Zijn jullie euh... Een stel?" Vraag ze dan plotseling. Ik moet lachen.
"Haha, nee. Dit is mijn tweelingbroer."

xSerenaHoran zei op 31 aug 2015 - 17:45:
Kylie

Dus het is haar tweelingsbroer. Had ik niet gedacht. ‘Leuk, een tweeling. Mijn naam is Kylie trouwens. Als jullie hier rechtdoor lopen komen jullie uit bij de rest van de groep. Daar kunnen jullie even bijkomen,’ zeg ik. Als ik dat zo zeg lijk ik net iemand van een hotel die de gasten even de weg wijst. Jammer genoeg is dit geen hotel. Mijn maag begint te knorren. Ik richt me naar Darren die nog steeds Isadora op zijn rug heeft.
‘Misschien moeten wij maar eens verder naar de kokosnoten gaan zoeken.’ Ik twijfel even om het te zeggen maar doe het dan toch. ‘Doe je iets met kinderen want je kan zo te zien goed met ze omgaan.’

MariTom zei op 31 aug 2015 - 18:53:


Darren schudt zijn hoofd. "Ik zat ook op het schip. En ik ben Darren, trouwens." Met Isadora nog steeds op zijn rug, wacht hij tot Kylie de tweeling heeft uitgelegd waar ze heen moeten. Darren knikt als Kylie voorstelt om verder te zoeken en begint weer te lopen. "Dank je," zegt hij met een glimlach. "Ik geef dramales aan kinderen van vier tot twaalf, dus ik ben wel wat gewend, ja." Een paar minuten later vinden ze eindelijk een kokospalm. Het is maar een kleintje, maar dat is juist handig - zo is het stukken makkelijker om erin te komen. "Oké, eens zien of ik dit nog steeds kan. Ik klim erin, jullie vangen ze op, goed?"

mistyflower zei op 31 aug 2015 - 19:07:
---Isadora---

Ik ben achter op Darrens rug geklommen en het gaat nu een stuk sneller. We zijn net weer nieuwe mensen tegen gekomen. Nu ik wat rustiger ben geworden, ben ik ook wat meer bewust van mijn omgeving. Het is best een mooi eiland eigenlijk. Met palmbomen en wit zand. Dat nog nat is van de afgelopen storm. Verder van het strand af is de begroeiing dichter. Dan hoor ik mijn maag knorren. De laatste keer dat ik had gegeten was voordat ik het vliegtuig in stapte. Ik wordt altijd misselijk tijdens het vliegen en eet pas weer als ik geland ben. Ik vraag me af hoe we eten kunnen vinden. Misschien zijn hier wel helemaal geen kokosnoten en als, die dingen zijn toch haast niet open te krijgen. Alleen met een groot kapmes of zo.

Dat weet ik omdat Dave de vriend van mijn moeder ooit een kokosnoot had gekocht om indruk op haar te maken of zo. In elk geval had hij dat geval meegenomen naar het strand. Hij heeft met stenen geslagen, met stokken, de kokkosnoot op de grond gegooit. Het ging maar niet open. Uiteindelijk heeft hij het geval tegen een rots aan gesmeten. De kokosnoot barstte en al het sap liep er uit. Het witte spul zelf zat helemaal onder het zand. Maar misschien vinden we wel een oplossing.

Dan zie ik iets liggen verderop in de branding. Iets heel groots. Het lijkt wel... Maar dat kan toch niet. Of toch wel... in mijn beleving waren we heel ver van het eiland neergestort, misschien toch dichterbij dan ik dacht. Want is dat nou de voorkant van het vliegtuig. Of zou het een ander vliegtuig zijn geweest van heel lang geleden.

'Kijk' Roep ik, terwijl ik naar de cockpit wijs. 'Moet je dat zien!'

xSerenaHoran zei op 31 aug 2015 - 20:18:
Kylie

Darren glimlacht naar me en legt uit dat hij een dramaleraar is voor jonge kinderen. Ik moet toegeven dat de glimlach van die jongen toch wel iets heeft. Dan bedenk ik me dat ik al lang niet meer iets met een jongen heb gehad. Mijn laatste relatie was zeker twee jaar geleden, sinds dien had ik geen zin meer in een vaste relatie. Misschien omdat ik ook niet echt een type ben voor een vaste relatie. Meestal ging ik met vriendinnen avonden stappen. Ik zucht diep. Mijn vriendinnen zullen vast denken dat ik dood ben.
In middels zijn we aangekomen bij een kleine kokospalm.
‘Oké, eens zien of ik dit nog steeds kan. Ik klim erin, jullie vangen ze op, goed?’ zegt Darren.
‘Gewoon niet naar beneden kijken en je goed vasthouden. Zo gaat het vast wel lukken want zo oud ben je nog niet. Denk ik...’ zeg ik grijnzend. Vervolgens draai ik me om naar Isadora die begint te roepen en wijst naar iets. Ik kijk eens goed maar zie niet wat ze bedoelt.
‘Huh wa- ooh, daar. Is dat een cockpit?’ Ik knijp mijn ogen samen en heb gelijk. Het is een cockpit. Zouden er nog mensen in zitten?

MariTom zei op 31 aug 2015 - 22:31:


Was dat een compliment of een belediging?" lacht Darren, na het horen van Kylie's opmerking. "25. Valt best mee, toch? Als kind hing ik elke dag in bomen, dus..." Maar hij kan zijn zin niet afmaken, omdat Isadora ergens naar wijst. Zou dat een deel van het neergestorte vliegtuig kunnen zijn? "Zullen we even gaan kijken? Misschien vinden we wel iets dat scherp genoeg is om de kokosnoten mee open te maken. Of iets anders nuttigs?" stelt Darren voor.

Nynlufx zei op 1 sep 2015 - 12:20:
Seth
Praktisch iedereen is al weggelopen. Ik zucht en kijk naar het graf, dat wel groot genoeg is, maar niet diep genoeg, en kijk dan naar het lijk, dat nog half in de branding ligt. Als we het niet begraven, gaat het straks stinken.

Zal ik het erin leggen? Zo'n lijk is wel nogal zwaar. En het graf ligt nogal ver van de golven.

Oké Seth, schouders eronder. Je bent niet gewond.

Eerst pak ik eem takje met een blaadje eraan, en leg die naast het graf. Dan loop ik naar het lijk toe, pak het onder de oksels en begin eraan te sjorren.

Geen goed idee.

Ik val bijna om. Na een tijdje heb ik het lijk maar een meter verschuift. En dan begin ik de absurditeit van de situatie in te zien.

Ik ben een 15 jaar oud, tenger meisje. Ik zou rond deze tijd net op het vliegveld moeten zitten. Ik zou lachend met mijn nicht(Grace ) naar ons eerste hotel vertrekken. En wat doe ik nu? Ik zit onder het zand, heb geen schoenen en heb net eem graf gegraven voor een lijk dat ik nu probeer te verplaatsen. Ik moet bijna lachen.

xSerenaHoran zei op 1 sep 2015 - 16:33:
Kylie

Zelf moet ik lachen om Darren’s reactie. ‘Zie het maar als een compliment.’
Hij is dus 25, zeven jaar ouder dan ik. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat hij rond de negentien, twintig jaar zou zitten. Maar dat ligt vast aan mij. Ik zucht even met nog steeds een glimlach rondom mijn mond en luister vervolgens naar Darren.
‘Hopelijk,’ antwoord ik en loop naar de cockpit. Ik kan er zo vanachter inkruipen, de rest van het vliegtuig is vast afgebroken. Ik zet mijn handen in mijn zij en kijk eens rond. Iets glinstert op de grond, maar durf het zelf niet op te pakken.
‘Darren, kom is!’ roep ik. Stel je voor is het een bom of zo, wie weet.

xDevilBitch zei op 1 sep 2015 - 22:44:
Een vrij klein meisje (Kylie) antwoordt meteen dat hij wel op zoek kan gaan naar iets om kokosnoten mee open te maken. Meteen knikt Chris ijverig. Helder denken is nog steeds te moeilijk, en zo heeft hij in ieder geval iets nuttigs te doen.
Als hij opzij kijkt, ziet hij dat hij niet de enige is de moeite lijkt te hebben met helder denken. Een groepje meiden zit een gat te graven. Als hij langer kijkt ziet hij waarom: er ligt een vrouw roerloos in het zand. Zijn maag draait om als hij doorheeft wat er aan de hand is.
Voor hij daadwerkelijk overgeeft, kijkt hij weg en begint zijn queeste naar een kokosnotenopener. Hoe open je die dingen eigenlijk? Hij moet toegeven dat hij nog nooit een hele kokosnoot heeft gehad, laat staan geopend. Veel te duur voor het krappe budget van een startende journalist.
Terwijl hij, nog steeds wat hobbelend, loopt, bedenkt hij zich dat het iets hards moet zijn. Een steen misschien, zou dat werken? Of anders iets met een hefboom, zoals een notenkraker.

mistyflower zei op 2 sep 2015 - 20:55:
---Isadora---

We waren het restvliegtuig ingegaan. Het zag er akelig en tegelijk vertrouwd.
'Zou het van ons vliegtuig zijn?' Vroeg ik aan de anderen. (Kylie en Darren)

Merula zei op 2 sep 2015 - 22:07:
Kayen

Er wordt al snel verteld dat een gat graven geen goed idee is. Hij kijkt verbaasd op. Hij vond juist dat het aardig snel ging, aangezien ze nog in een soort strandzand lijken te graven. Oké, het gaat alsnog wel lang duren, ze zijn nu nog niet halverwege, maar het is beter dan de vrouw laten rotten of in bosgrond te graven. Hij denkt nog na over wat hij zou antwoorden als de jongen, of man, eindelijk iemand die ouder lijkt dan hij! wegloopt en begint te overleggen met het meisje.
Uiteindelijk besluit hij maar door te graven. Een deel gaat het bos in om dingen te zoeken. Het lijkt hem dat de belangrijkste dingen dan wel gedaan worden. Bovendien is veel groepjes vormen of alleen het bos in gaan een slecht idee... Wie weet hoe groot het is. Straks verdwaalt iemand of raakt hij gewond. De rest kan beter bij elkaar blijven, vindt hij.
Blijkbaar is niet iedereen het ermee eens, want het kind staat ook op om met de rest mee te gaan. Met opgetrokken wenkbrauwen kijkt hij haar na. Hij doet dit deels voor haar. Dan bedenkt hij zich dat het nog een kind is. Kinderen zijn snel afgeleid en misschien voelt ze zich geïntimideerd door de man. Dat kan hij wel begrijpen, want hij begon zelf ook even te twijfelen aan zijn actie.
Een tweede man begint ook te vertellen dat hij moet stoppen, waarna ook hij weggaat. Zuchtend kijkt hij even naar het zand. Dan kijkt hij naar het meisje dat hem hielp. Een vastberadenheid komt ineens over hem. Dit kan binnen een halfuur al uitgegraven zijn, tegen die tijd zijn de anderen misschien nog niet eens terug!

Het duurt niet lang voor hij klaar is, het is alleen nog niet heel diep. Eigenlijk wou hij nog verder graven, maar het meisje (Seth) staat op en probeert het lijk te verplaatsen. Hij grinnikt even en helpt haar. Zwijgend pakt hij de benen.

Ze hebben het lijk net in het graf gelegd als een meisje (Alison) luid en duidelijk om hulp vraagt. Of eigenlijk vraagt ze wie er goed is met zijn handen. Hij bedenkt zich dat er inmiddels nog maar een paar mensen over zijn en loopt maar naar haar toe. Misschien wil het kind erbij zijn als ze het gat dichtgooien, dus daar kan hij toch even niets mee. "Eh... Ik weet niet zeker of ik er goed in ben, maar ik kan wel wat proberen. Wat is er?"

xSerenaHoran zei op 6 sep 2015 - 21:53:
Kylie

‘Zou het ons vliegtuig zijn?’ vraagt Isadora.
‘Nou, misschien jouw vliegtuig maar niet de mijne. Ik kan me niet herinneren dat ik hier door een vliegtuig ben, wel door een boot,’ antwoord ik. Ik hurk voor het glimmende ding neer en pak het vast. Het is een mes! Ik ben blij dat we iets hebben waar we iets mee kunnen. ‘Kijk,’ zeg ik terwijl ik het mes omhoog houd. Ik stop het in mijn kontzak met natuurlijk het scherpe gedeelte naar boven en verlaat de cockpit, op naar de kokospalm. Aangezien Darren het niet doet, doe ik het maar. Ik zet me als een koalabeertje vast tegen de boom en trek me zo omhoog zonder naar benden te kijken. Dit gaat eigenlijk best wel goed. Voordat ik het doorheb ben ik al aangekomen bij de top waar de kokosnoten hangen. Gotcha! Ik trek aan de kokosnoten waardoor ze losschieten en gooi ze vervolgens naar beneden.
Als ik ze allemaal naar beneden heb gegooid klim ik op dezelfde manier (de koalabeer manier) terug naar de grond. Als ik de kokosnoten zie begint mijn maag al te rammelen. Ik pak er een paar op en besluit ze naar de anderen toe te brengen.
‘Jongens!’ roep ik naar Isadora en Darren. ‘Als jullie nou eens de rest meenemen.’
Ik wacht niet op de twee en loop terug naar de anderen.
‘Kokosnoten!’ gil ik en gooi ze op de grond. Het mes dat ik heb gevonden leg ik erbij. ‘Iemand iets waarmee je ze kunt openmaken?’ vraag ik.