“Georg!”� kaats ik terug.
“Hé mag dat?”� zegt hij verontwaardigt. Ik haal mijn schouders op. Hij zucht
“Doen.”�
“Ga op het balkon staan en roep zo lang en zo hard mogelijk tot dat iemand naar buiten komt en laat dan je blote reet zien,”� ik kijk hem gemeen aan. In mijn ooghoeken kan ik zien dat Bill bijna van de wereld is. Hoeveel drank zou hij op hebben? Georg protesteert niet eens en loopt naar het balkon. Hij schreeuwt de vreemdste dingen uit. Er komt daadwerkelijk iemand naar buiten, een oud dametje tegen de zeventig.
“Wat moet dat?”� krast haar stem door nacht.
“Mevrouw dit is voor u, omdat ik u mag,”� brengt hij uit en trekt vervolgens zijn broek van zijn gat en wijst die naar de vrouw.
“Wel heb ik ooit!”� roept ze verrast en woedend. Georg trekt vlug zijn broek omhoog en loopt snel terug naar binnen.
“Mijn kont bevriest,”� bibbert hij.

‘Nee,’ zei ze hardop. ‘Hij is af.’
‘Wat is af?’
Moira’s ogen schoten open en ze vloog overeind. ‘Nee maar! Hoe kom jij hier terecht?’
‘Door het gat,’ antwoordde kleine Tara Kaulitz bijdehand en wees naar het gat in de heg.

‘Hoera, nog meer plannen,’ monkelt Elvis vanuit zijn bokaal. ‘Eerlijk waar, jullie tweebeners zijn gekker dan alles wat er onder de zee leeft bij elkaar.’

Nietszeggende duisternis met alleszeggende sterren. Een zilveren maan werpt zijn licht op ons, als een spot. Een podium hebben we niet, maar je hebt geen podium nodig om gevoelens te tonen.
Daar heb je alleen twee personen voor nodig.
En Bill en ik zijn met twee.
Dit is ons podium.
Belicht door de spot.
Dit is ons moment.
Voorzichtig buig ik naar hem toe.
Dit is meer dan acteren, dit is echt, dit is intens, dit is puur.
Dit is magie.

(...)

Uit: My Worst Nightmare, van Kayley/Suki.
Omdat: Ik dit zo'n mooi stukje vind, en er nog steeds kriebels bij krijg, ook al heb ik het al ik-weet-niet-hoe-vaak herlezen. <3

(...)

Ze is mijn persoonlijke superheld. Mijn persoonlijke energiebron. Mijn oorsprong en monding, mijn begin en einde, mijn start en stop. Elle is mijn wereld, en ik wil niets liever. Elle is wat mij levend houdt, wat mij wil geeft om te leven, ze is mijn doel. En ik leef naar haar toe. Ze overleeft het. Dat kan gewoon niet anders.

Een laatste stiekeme traan wringt zich een weg naar buiten en verdwijnt in zijn haren. Buiten dekken grote wolkenflarden de klimmende zon in. Het is de mooiste grijze lucht die ik ooit heb gezien.

Misschien was dit daarom wel voorbestemd om te gebeuren. Misschien is dit waar ware liefde uiteindelijk om draait. Een eenheid vormen die niet gebaseerd is op lichamelijke aantrekkingskracht of wat dan ook, maar op weten dat je die andere zou volgen naar het einde van de wereld. Je hart in iemands handen leggen in ruil voor het zijne. Hem de kans geven jou te breken, net omdat je weet dat hij het niet zal doen.

(...)

Uit: Run Away Star (Kayley)
Omdat: Het gewoon een prachtig verhaal is, en ik bijna onder andere dit stukje enorm gehuild heb.

De woorden ontsnappen uit mijn mond voordat ik mijn tong kan controleren. ‘Kus me,’ fluister ik.
Hij draait weer zijn hoofd naar me toe. Zijn ogen zijn groot van verbazing, verwarring; ik zie het onbegrip in zijn ogen, de wenkbrauw gaat weer omhoog. Hij opent zijn mond om iets te zeggen, maar de woorden blijven in zijn keel steken en ik zie zijn piercing glinsteren.
‘Kus me,’ zeg ik, sméék ik. Mijn stem trilt plotseling, mijn ogen hangen op zijn gezicht en ik onderdruk de neiging om mijn handen naar hem uit te strekken. Mijn zorgvuldig opgebouwde masker is gevallen. Alleen omdat hij me niet kent, durf ik mijn sluiers van doodsheid te laten zakken.
Ik zie iets veranderen in zijn ogen. Hij begrijpt het plotseling. Schok vliegt over zijn gezicht en zijn ogen gaan nog wijder open. Hij schudt zijn hoofd, maar ik weet dat het niet om mijn smeekbede is.
‘Niet doen,’ fluistert hij. ‘Ik weet niet waarom je het wil doen, maar dit lost niets op.’
‘Dat heb ik vaker gehoord,’ antwoord ik zacht. ‘Maar weet je... ik kan gewoon niet meer.’
Hij schudt weer zijn hoofd, ontsteld, maar geeft geen antwoord meer. In plaats daarvan legt hij een zachte hand op mijn wang.
‘Niet huilen,’ murmelt hij. Dan pas merk ik dat geluidloze tranen over mijn wangen stromen. Er gaat een rilling door me heen bij zijn aanraking en ik doe niets om hem te onderdrukken. Mijn ogen zoeken weer de zijne, stellen hem woordeloos weer dezelfde vraag.
Even zie ik hem aarzelen. Zomaar een wildvreemd meisje kussen? Het is geen echte kus, probeer ik te zeggen. ik wil gewoon nog één keer, de laatste keer, de illusie hebben dat iemand om me geeft.

(...)

Uit: Vlinders - xNadezhda
Omdat: ik dit voor eeuwig en drie dagen het allermooiste stuk uit haar allermooiste verhaal zal blijven vinden.

Hij stond midden in de kamer, die Stella nu herkende als fotostudio, gekleed in een donkere jeans waar een randje van zijn boxer bovenuit kwam. Meer niet. Op zijn rechterlies ontdekte Stella iets dat eruit zag als het topje van een tattoo, op zijn linkerzij - half op zijn borst - strekte zich een tweede tatoeage uit en ook zijn linkerarm bleek met inkt beschreven. De make-up rond zijn ogen was iets dikker aangezet dan anders en zijn haren vielen in warrige precisie rond zijn gezicht. Ondanks het feit dat hij er bleek en een tikkeltje te mager uitzag, kon Stella niets anders dan bij zichzelf toegeven: eigenlijk is hij best wel heel erg knap.

Een vleermuis, dacht hij en pulkte de korst van een boterham. ‘s Nachts actief, door de ene helft van de bevolking bestempeld als lelijk en mislukt, door de andere helft een fantastisch dier genoemd.

'Je moet niet steeds me telefoon mee naar buiten nemen, straks word die ziek' zegt Nikki en ze probeert haar telefoon op te warmen door erover te wrí­jven. 'Dat werkt niet' zegt Bill die langs komt lopen 'heb jij ooit een verkouden telefoon gehad dan 'vraagt nikki 'nee jij wel dan?' vraagt Bill en hij pakt een fles cola ‘ja nu dat zie je toch’zegt ze terug. 'hij rilt weer' zegt ze 'nee hij gaat weer af' zegt Bill en hij pakt Nikki's telefoon. 'Sorry Nikki ligt t slapen en kan nu niet antwoorden' zegt Bill tegen de gene aan de andere kant van de lijn en hij hangt weer op. 'Zet hem maar uit voor hij het weer koud krijgt' zegt hij tegen Nikki. 'ok'zegt nikki en ze drukt het uitknopje in.
*Bij Tom*
hij staart naar zijn net opgehangen telefoon, hij belde net voor de 2e keer, en toen zei bill dat nikki sliep..
Hij belt opnieuw maar dit keer naar Bill
B: met bill
T: met Tom mag ik Nikki?
B: nikki slaapt
T: nee dat doet ze niet
N: IK BEN WAKKER HOOR BILL!! WIE IS DAT????
B: niet je slaapt!
N:waarom zegt iedereen dat IK BEN WAKKER
S: stil nou, je slaapt gewoon!
T: BILL GEEF ME NIKKI !!
B: neehee
T: WAAROM NIET ?
N: BILL WIE IS DAT?!
T: IK HOOR HAAR OP DE ACHTERGROND!!
B: rustig, ze praat in haar slaap
N: * gooit kussen naar bill* ik slaap niet !! ik krijg geen slaapkicks!
GE: met wie bel je Tom?
T: ik PROBEER met nikki te bellen
GE: geef mij der ook ff
T: gaat weg man, ! ik heb haar nog niet eens aan de lijn
GE: nou miss krijg ik der wel aan de lijn
N:* heeft zich op bill gestort en probeert met de kieteldood zijn telefoon af te pakken*
B: Nikki kappen
T: nikki?
N: Tom?
N: TOOOOOOOOOM * stort zich op de telefoon
B: Nikki, flí­kker op!
N: LAAT ME TOM SPREKEN !
B: nee! morgen wel!
N: MAAR IK MIS HEM NU !!
B: ja en morgen ook nog wel
T: BILL GEEF ME NIKKI NOU !!
B: nee die is niet aan spreekbaar
GE: TOM GEEF ME NIKKI NOU
T: neehee, ik heb der zelf nog niet eens aan de telefoon gehad!
N:*probeert bill nog steeds zijn telefoon af te pakken*
T: Georg flí­kker op ik probeer te bellen
GE: geef me Nikki
T: nee
N* zet haar eigen telefoon aan en belt tom* 'hij is in gesprek!'* zet telefoon weer uit*
S: lijkt me nogal logisch
N: hoezo?
S: *zucht* hij belt met Bill of niet soms?
N: ja dus ?
S: laat ook maar,
T: BILL VERDÖMME GEEF ME NIKKI
GE: nee ik wil eerst met haar praten
T:georg ga weg het is mijn telefoon!!
GE: ja dus? *krijgt de neiging om te släan*..
T: MAG IK NIKKI NOU?
B:nee
T&N: JA!
N: GEEF ME DIE TELEFOON
GE* geeft tom een dreun*
T: GEORG GÖDVER!!.* duwt georg van zich af*
GU: GAAN JULLIE NOU OOK AL VECHTEN?* stormt de deur uit.*

B: Wat is der Tom
N: is der wat met Tom? GEEEF ME TOM!
T: WAAROM SLOEG JE?!
GE: maakt dat uit?
T: ja!
N: wie slaat er?
B: ja jij slaat mij "
N: oja?
B: ja net omdat je tom niet kreeg
N: OJA GEEF ME TOM !!!!
B: neehee
S: geef haar Tom nou maar gewoon
N: zie je zelfs Sara zegt dat je me Tom moet geven
B: geeft telefoon aan nikki*
N: YES YES YES IK HEB TOM EINDELIJK AAN TE LIJN! *danst door de kamer*
S: zeg dan wat tegen hem!
N: oja, hoi Tom!
T: hehe eindelijk. Hee Nikki
GE: heb je Nikki aan de lijn?
T: ja
GE: geef me Nikki
T: nee
N: georg?
T: ja georg is een beetje raar aan het doen . gaat weg!
N: wie ik ? T_T waarom moet ik weg?
T: nee georg. Niet jij ik wil je juist spreken. Ik mis je
N: ik mis jou ook heel erg * snif*
S: waarom is ze nou wel normaal ?
N: het is een wonder hihihihihih
T: alles goed?
N: beter dan goed ^^
GE: TOM GEEF ME NIKKI!!!
T: NEE, en ga weg als je je niet kan beheersen dude
N: ik ben geen dude ik ben een meisje
B: hij heeft het niet tegen jou
T: waarom luister jij mee ?
GE&N: ja waarom?
N: billyboyyyyyy mist zijn brooooooooooeeeeeeeeeer
T: nik wat is er met jou?
N: nou ik ben net stevig weze bl..
B: sorry tom nikki is moe ze gaat slapen
Tuut..tuut..tuut..tuut..


'Waar was dat goed voor?!' schreeuwt Tom tegen Georg 'omdat je me nikki niet laat spreken'zegt hij 'en dan moet je maar slaan?' vraagt Tom en hij voelt aan zijn neus 'hij staat scheef!' schreeuwt hij " dat stond hij al 'zegt georg 'niet!' zegt Tom 'dan niet'zegt georg en hij loopt weg Tom kijkt in de spiegel. 'Hij is rood!' schreeuwt hij Georg nog na.
*Bij Nikki*
'ik wil niet naar bed'roept nikki, terwijl sara en bill haar 0instoppen 'Neehee, ik ga niet slapen! Maak me los !' schreeuwt Nikki 'ja je gaat slapen'zegt Sara. 'maar het dekbed zit zo strahak'zeurt nikki. 'das om je in bed te houden'zegt Sara weer 'Ik krijg het toch wel los' zegt Nikki'daar heeft ze wel gelijk in'zegt bill 'Nee hoor' zegt Sara 'vast niet' 'krijg ik lekker toch wel!' zegt Nikki 'je bent net een klein kind'zucht bill 'ben ik niet!Dat ben jij! Van jou mocht ik niet met Tom praten!' zegt Nikki en ze begint wild met haar benen te trappen ‘ga nou maar slapen, morgen mag je met Tom praten’zegt Sara
'Neehee je bent me moeder niet!' zegt Nikki 'nee gelukkig niet' zegt Sara zacht‘maar hoe sneller je slaapt, des te sneller is het morgen’zegt Bill 'Ja papa' zegt Nikki sarcastisch

De zon begint rood te verkleuren. Samen lopen ze de heuvel af, een jongen en een meisje, met een picknickmand.’Truth or dare?’ vraagt het meisje.
‘Truth.’ antwoordt de jongen zelfverzekerd. Het meisje stopt en draait zich naar hem toe. De picknickmand zet ze op de grond.
‘Hou je van me?’
‘Ja,’ zegt hij met een zachte, hese stem. ‘Ja, ik hou van je.’