Ik had geen andere keuze. De jongens stonden waarschijnlijk al in de lobby op mij te wachten en over een uur zou de bus richting Spanje gaan en zou ik haar waarschijnlijk nooit meer zien. Of ja, niet meer in deze situatie. Niet meer alleen.
Ik legde een briefje op het nachtkastje naast haar neer. In het briefje stond dat het me speet dat ik al weg was, maar dat ik mijn bus moest halen en ik haar niet wakker wilde maken. Ook stond erin dat ik de kamer al betaald zou hebben, en ze zich daar geen zorgen meer over hoefde te maken. Ze zou alleen de sleutel af moeten geven, meer niet. Ik had het briefje afgesloten met enkel mijn naam.