Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » Discussietopic #1: moet je als schrijver de literaire canon gelezen hebben?
Discussietopic #1: moet je als schrijver de literaire canon gelezen hebben?
1Dzayn zei op 24 mei 2016 - 12:06:
Het ligt eraan wat voor soort verhalen je wilt schrijven. Wil je historisch correct en dan meerdere landen? Of wil je historisch correct van eigen land? Of ga je gewoon een compleet andere kant op en maak je een eigen omgeving en eigen historie? In dat geval denk ik niet dat het nodig is om de historische canon te weten, maar als je bijvoorbeeld een drama wilt schrijven in de eigen wereld, dus de echte wereld, dan denk ik wel dat enige kennis van de historische canon nodig is. Tenzij je daar natuurlijk niets mee doet.
Daarnaast denk ik dat je altijd wel onbewust wat dingen meeneemt van de boeken die je leest, zeker als je pas op latere leeftijd begint met schrijven. Maar uiteindelijk zal je wel je eigen stijl qua schrijven ontwikkelen denk ik
Het ligt eraan wat voor soort verhalen je wilt schrijven. Wil je historisch correct en dan meerdere landen? Of wil je historisch correct van eigen land? Of ga je gewoon een compleet andere kant op en maak je een eigen omgeving en eigen historie? In dat geval denk ik niet dat het nodig is om de historische canon te weten, maar als je bijvoorbeeld een drama wilt schrijven in de eigen wereld, dus de echte wereld, dan denk ik wel dat enige kennis van de historische canon nodig is. Tenzij je daar natuurlijk niets mee doet.
Daarnaast denk ik dat je altijd wel onbewust wat dingen meeneemt van de boeken die je leest, zeker als je pas op latere leeftijd begint met schrijven. Maar uiteindelijk zal je wel je eigen stijl qua schrijven ontwikkelen denk ik
Kayley zei op 24 mei 2016 - 12:07:
Alle keren dat ik classics gelezen heb, was het voor de historical value, zeg maar. Ik las ze nooit wegens hun plot of hun schrijfstijl of hun verteltechniek, maar omdat ze belangrijk waren in de literatuurgeschiedenis.
Dus bij mij heeft het mijn schrijven niet beïnvloed.
Máár, dat gezegd zijnde, denk ik dat het wel een goede invloed kán hebben.
Alleen, bij mij is dat dus niet zo. (Wel met andere boeken, overigens. YA en Fantasy beïnvloeden mijn schrijven enorm.)
Alle keren dat ik classics gelezen heb, was het voor de historical value, zeg maar. Ik las ze nooit wegens hun plot of hun schrijfstijl of hun verteltechniek, maar omdat ze belangrijk waren in de literatuurgeschiedenis.
Dus bij mij heeft het mijn schrijven niet beïnvloed.
Máár, dat gezegd zijnde, denk ik dat het wel een goede invloed kán hebben.
Alleen, bij mij is dat dus niet zo. (Wel met andere boeken, overigens. YA en Fantasy beïnvloeden mijn schrijven enorm.)
xNadezhda zei op 24 mei 2016 - 16:26:
Ik ben waarschijnlijk bevooroordeeld, want zwaar op literatuur georiënteerde studie, maar ik vind dat je als schrijver zeker een bepaald bewustzijn moet hebben over je voorgangers - of je nu historische fictie schrijft of niet.
Je staat altijd, hoezeer je ook probeert om het te vermijden, in een bepaalde historische traditie. 1984 en Animal Farm en We ontstonden uit angst voor het communisme, een angst die we tegenwoordig niet meer hebben. Alle dystopische YA die we tegenwoordig wél hebben is een reactie op onder andere de klimaatvervuiling-scare, het gevoel dat we als samenleving langzaam maar zeker aan het overkoken zijn. Het is natuurlijk mogelijk om dingen te schrijven zonder je bewust te zijn van waar je thema's en tropes en zo vandaan komen, maar ik geloof toch dat je een betere schrijver wordt als je dat bewustzijn wel hebt.
Wat dat betreft maakt het niet uit welke canon je leest, alleen die van je eigen cultuur of die van een andere. Al zou ik zelf altijd uit zoveel mogelijk tradities iets lezen, omdat je anders een heel eenzijdig (bijvoorbeeld enorm europacentrisch) beeld krijgt van de (literatuur)geschiedenis.
Het interessante aan de canon is: hoe zijn die boeken daar terechtgekomen? Waarom worden sommige boeken wel tot de canon gerekend en andere niet? Wie bepaalt dat? Waarom worden sommige boeken bij hun verschijnen al "moderne klassieker" genoemd en krijgen andere pas na tientallen jaren de status van canon? Waarom is het ene boek in het ene land wel canon en in het andere niet?
Ik lees klassiekers voornamelijk om een beeld te krijgen bij die eerste vraag: waarom is dit canon? En om die vraag te beantwoorden hoef je boeken niet eens leuk te vinden. Ik vond bijvoorbeeld To Kill A Mockingbird fantastisch, ik weet dat Kay dat niet vond, maar je kunt je wel voorstellen waarom TKAM zo'n status heeft bereikt.
En ik ben het met Iv eens dat alles wat je leest je schrijven beïnvloedt, of je dat nu merkt of wil of niet. Of ik een boek nu geweldig vond of afschuwelijk, als schrijver leg ik wel meteen in gedachten mijn eigen werk ernaast en vergelijk het. Wat zou ik hetzelfde doen, wat zou ik anders doen? Dat gedachtenproces kan ook best onbewust gaan.
tl;dr
Ja, lees de literaire canon. It'll help you grow and understand your own writing.
Ik ben waarschijnlijk bevooroordeeld, want zwaar op literatuur georiënteerde studie, maar ik vind dat je als schrijver zeker een bepaald bewustzijn moet hebben over je voorgangers - of je nu historische fictie schrijft of niet.
Je staat altijd, hoezeer je ook probeert om het te vermijden, in een bepaalde historische traditie. 1984 en Animal Farm en We ontstonden uit angst voor het communisme, een angst die we tegenwoordig niet meer hebben. Alle dystopische YA die we tegenwoordig wél hebben is een reactie op onder andere de klimaatvervuiling-scare, het gevoel dat we als samenleving langzaam maar zeker aan het overkoken zijn. Het is natuurlijk mogelijk om dingen te schrijven zonder je bewust te zijn van waar je thema's en tropes en zo vandaan komen, maar ik geloof toch dat je een betere schrijver wordt als je dat bewustzijn wel hebt.
Wat dat betreft maakt het niet uit welke canon je leest, alleen die van je eigen cultuur of die van een andere. Al zou ik zelf altijd uit zoveel mogelijk tradities iets lezen, omdat je anders een heel eenzijdig (bijvoorbeeld enorm europacentrisch) beeld krijgt van de (literatuur)geschiedenis.
Wil je historisch correct en dan meerdere landen? Of wil je historisch correct van eigen land? Of ga je gewoon een compleet andere kant op en maak je een eigen omgeving en eigen historie?Dit is het antwoord op een andere vraag, imo. Historische correctheid heeft in principe niks met de literaire canon te maken. Je kweekt misschien historisch besef door oudere werken te lezen, maar in principe kom je met research in non-fictie al ver genoeg, mocht je historische fictie willen schrijven. En júist als je je eigen wereld wil maken, zoals in veel fantasy, is het belangrijk om te weten wat er al gedaan is. Dat vind je in de literaire canon.
Het interessante aan de canon is: hoe zijn die boeken daar terechtgekomen? Waarom worden sommige boeken wel tot de canon gerekend en andere niet? Wie bepaalt dat? Waarom worden sommige boeken bij hun verschijnen al "moderne klassieker" genoemd en krijgen andere pas na tientallen jaren de status van canon? Waarom is het ene boek in het ene land wel canon en in het andere niet?
Ik lees klassiekers voornamelijk om een beeld te krijgen bij die eerste vraag: waarom is dit canon? En om die vraag te beantwoorden hoef je boeken niet eens leuk te vinden. Ik vond bijvoorbeeld To Kill A Mockingbird fantastisch, ik weet dat Kay dat niet vond, maar je kunt je wel voorstellen waarom TKAM zo'n status heeft bereikt.
En ik ben het met Iv eens dat alles wat je leest je schrijven beïnvloedt, of je dat nu merkt of wil of niet. Of ik een boek nu geweldig vond of afschuwelijk, als schrijver leg ik wel meteen in gedachten mijn eigen werk ernaast en vergelijk het. Wat zou ik hetzelfde doen, wat zou ik anders doen? Dat gedachtenproces kan ook best onbewust gaan.
tl;dr
Ja, lees de literaire canon. It'll help you grow and understand your own writing.
Chayenne zei op 24 mei 2016 - 22:12:
Volgensmij heb ik nog nooit literatuur gelezen eigenlijk. Ik zou het nu wel willen trouwens, maar eerder is het gewoon nooit bij me op gekomen. Nu wil ik het lezen juist omdat ik denk dat m'n schrijven er beter door zal worden.
Toch heb ik nu al, met YA , dat ik absoluut niet weet waar ik op moet letten als ik lees. Behalve op de verhaallijn dan.
Maar goed ik heb dus eigenlijk geen goede argumenten waarom, maar ik denk dat literatuur wel je schrijfstijl kan verbeteren.
Volgensmij heb ik nog nooit literatuur gelezen eigenlijk. Ik zou het nu wel willen trouwens, maar eerder is het gewoon nooit bij me op gekomen. Nu wil ik het lezen juist omdat ik denk dat m'n schrijven er beter door zal worden.
Toch heb ik nu al, met YA , dat ik absoluut niet weet waar ik op moet letten als ik lees. Behalve op de verhaallijn dan.
Maar goed ik heb dus eigenlijk geen goede argumenten waarom, maar ik denk dat literatuur wel je schrijfstijl kan verbeteren.
xNadezhda zei op 25 mei 2016 - 16:15:
Ik kwam net deze post tegen op Tumblr; basically wat ik zei, maar dan beter geformuleerd:
Ik kwam net deze post tegen op Tumblr; basically wat ik zei, maar dan beter geformuleerd:
A classic novel isn’t good because it’s a classic, rather it is a classic because it was important to the development of the art. And that certainly doesn’t mean that any given person, on any given day, will enjoy reading it. It means that, as a writer, I should be aware of what the classic novel changed in the historical progression of novel story telling. Some classics are pretty terrible, even unreadable, but they are still important.
Bodine zei op 25 mei 2016 - 17:09:
Ik ben het met Nadezh eens: je kunt eigenlijk alleen maar groeien van het lezen van literatuur (en boeken überhaupt, maar hè
. En wat die Tumblr-post ook zegt.
Ik ben het ook met Dezh eens dat je helemaal geen literatuur leest om historisch correct te kunnen schrijven - daar heb je andere researchmaterialen voor.
Meh. Ik heb hier heel veel mening over maar m'n hersenen zijn gedraind met literatuurgeschiedenis en er komt echt even niks uit.
Ik ben het met Nadezh eens: je kunt eigenlijk alleen maar groeien van het lezen van literatuur (en boeken überhaupt, maar hè
. En wat die Tumblr-post ook zegt. Ik ben het ook met Dezh eens dat je helemaal geen literatuur leest om historisch correct te kunnen schrijven - daar heb je andere researchmaterialen voor.
Meh. Ik heb hier heel veel mening over maar m'n hersenen zijn gedraind met literatuurgeschiedenis en er komt echt even niks uit.
MoonRocker zei op 25 mei 2016 - 17:21:
Wat het ook is, denk ik, is dat je - met wat je ook doet - moet weten waar je mee bezig bent als je het goed wil doen. Wil je zelf literatuur schrijven, dan moet je ook kennis hebben van wat er in die wereld gaande is, wil je iets kunnen schrijven dat op een of andere manier relevant is en mensen aanspreekt. [geen idee of ik dit duidelijk uitleg, maar dat.]
En Dezh had ook een goed punt:
En @Jen: volgens mij had Dezh het ook al een beetje gezegd, maar ook als je niet bewust op andere dingen dan de verhaallijn let, pik je onbewust toch dingen op. Er zijn vast dingen búiten de verhaallijn die jou bevallen of niet en met een bepaalde reden - daar hoef je niet per se bewust over na te denken.
Wat het ook is, denk ik, is dat je - met wat je ook doet - moet weten waar je mee bezig bent als je het goed wil doen. Wil je zelf literatuur schrijven, dan moet je ook kennis hebben van wat er in die wereld gaande is, wil je iets kunnen schrijven dat op een of andere manier relevant is en mensen aanspreekt. [geen idee of ik dit duidelijk uitleg, maar dat.]
En Dezh had ook een goed punt:
Het is natuurlijk mogelijk om dingen te schrijven zonder je bewust te zijn van waar je thema's en tropes en zo vandaan komen, maar ik geloof toch dat je een betere schrijver wordt als je dat bewustzijn wel hebt.
En @Jen: volgens mij had Dezh het ook al een beetje gezegd, maar ook als je niet bewust op andere dingen dan de verhaallijn let, pik je onbewust toch dingen op. Er zijn vast dingen búiten de verhaallijn die jou bevallen of niet en met een bepaalde reden - daar hoef je niet per se bewust over na te denken.
Bodine zei op 26 mei 2016 - 16:44:
Oké maar kijk. Stephen King bijvoorbeeld, die waarschijnlijk de populairste levende horrorauteur is, schrijft geen literatuur. Maar hij heeft zich bijvoorbeeld wel voor The Shining laten inspireren door Poe, wat toch echt een klassieker (al dan in het horrorgenre) is. Was The Shining ook een goed boek geweest als King Poe niet had gelezen? Waarschijnlijk wel. Maar het voegt toch een extra dimensie toe.
Oké maar kijk. Stephen King bijvoorbeeld, die waarschijnlijk de populairste levende horrorauteur is, schrijft geen literatuur. Maar hij heeft zich bijvoorbeeld wel voor The Shining laten inspireren door Poe, wat toch echt een klassieker (al dan in het horrorgenre) is. Was The Shining ook een goed boek geweest als King Poe niet had gelezen? Waarschijnlijk wel. Maar het voegt toch een extra dimensie toe.
1Dzayn zei op 26 mei 2016 - 17:55:
Maar voegt het een dimentie toe omdat wij weten dat hij is geinspireerd door Poe? Zou het ons opgevallen zijn/zouden we er meer waarde aan hangen als we het niet hadden geweten?
Maar voegt het een dimentie toe omdat wij weten dat hij is geinspireerd door Poe? Zou het ons opgevallen zijn/zouden we er meer waarde aan hangen als we het niet hadden geweten?
xNadezhda zei op 27 mei 2016 - 13:49:
The Shining was waarschijnlijk een heel ander boek geweest zonder de invloed van Poe. Dan was het mogelijk alsnog wel een goed boek geweest, maar goed op een andere manier.
Daarnaast - intertekstualiteit, waarin auteurs zich betrekken op andere werken, is altijd al een belangrijk onderdeel van literatuur geweest. Kijk bijvoorbeeld naar een van de meest iconische momenten uit The Lord of the Rings: Éowyns "I am no man". Komt voort uit Tolkiens teleurstelling dat een "no man can [insert actie]"-profetie bij Shakespeare niet werd opgelost door een vrouw.
Door te interacten met andermans werk, je te laten inspireren (tot iets vergelijkbaars, of juist iets compleet anders), breng je de literatuur verder. En daarvoor is kennis over andermans werk nodig.
The Shining was waarschijnlijk een heel ander boek geweest zonder de invloed van Poe. Dan was het mogelijk alsnog wel een goed boek geweest, maar goed op een andere manier.
Daarnaast - intertekstualiteit, waarin auteurs zich betrekken op andere werken, is altijd al een belangrijk onderdeel van literatuur geweest. Kijk bijvoorbeeld naar een van de meest iconische momenten uit The Lord of the Rings: Éowyns "I am no man". Komt voort uit Tolkiens teleurstelling dat een "no man can [insert actie]"-profetie bij Shakespeare niet werd opgelost door een vrouw.
Door te interacten met andermans werk, je te laten inspireren (tot iets vergelijkbaars, of juist iets compleet anders), breng je de literatuur verder. En daarvoor is kennis over andermans werk nodig.
Bodine zei op 27 mei 2016 - 14:25:
Ik weet niet of je eerste alinea aan mij of aan Iv gericht is, maar ik bedoelde te zeggen wat jij zegt. ^^
Ik weet niet of je eerste alinea aan mij of aan Iv gericht is, maar ik bedoelde te zeggen wat jij zegt. ^^
1Dzayn zei op 27 mei 2016 - 17:54:
Ja, dat snap ik wel, maar ik bedoelde eigenlijk meer van heeft het een extra dimensie toegevoegd omdat wij weten dat hij is geïnspireerd door Poe of niet. Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen haha
Ja, dat snap ik wel, maar ik bedoelde eigenlijk meer van heeft het een extra dimensie toegevoegd omdat wij weten dat hij is geïnspireerd door Poe of niet. Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen haha
xNadezhda zei op 27 mei 2016 - 18:04:
... ik snap je niet.
Bedoel je dat het niet uitmaakt of hij geïnspireerd is door Poe, als wij het toch niet weten omdat we de references niet kennen?
... ik snap je niet.
Bedoel je dat het niet uitmaakt of hij geïnspireerd is door Poe, als wij het toch niet weten omdat we de references niet kennen?
Kleine meisjes worden groot. Grote meisjes moeten zich bezighouden met volwassen dingen: rekeningen betalen, werken, kinderen krijgen, hun eerste huis kopen... en discussiëren over thema's die dieper gaan dan hoe je het best kunt leren voor je toets van vrijdag.
Grapje. Ik vind het gewoon interessant om over literatuur te discussiëren en aangezien we een schrijfforum zijn, vinden jullie dat vast ook! Als dit aanslaat, dan hebben we nog wel wat meer discussiethema's klaarliggen. Zo niet, nou ja, dan discussieer ik wel lekker met mezelf, as I do.
De eerste: In hoeverre moet je, om een goede schrijver te kunnen zijn, de literaire canon gelezen hebben? En dan alleen die van mijn eigen land, of ook die van Engeland, Duitsland, Frankrijk, Rusland? Of is het genoeg als ik Hamlet en 1948 gelezen heb? Of hoef ik niets gelezen te hebben, gaat het alleen maar om wat er uit mijn eigen pen komt? Als jullie zelf literatuur lezen, nemen jullie dat dan bewust/onbewust mee in je schrijven? En op wat voor manier (verwijzingen, stijltechnisch, etc.)?