Hoofdcategorie๋n
Home » CosmicPurple
CosmicPurple
Voornaam:
Captain Dorothy
Status:
Woonplaats:
Aleka's attic
Leeftijd:
25
Hobby's:
Weaving webs
Website:
-
Kort iets over CosmicPurple:
«i am a silent guardian,
complete with bat ears and cape.
fight me.»
all God does is watch us andkillus when we get boring.
we must never, ever be boring.
adult but bad at life.
angry queer feminist with a switchblade mouth.
always sinning, never sorry.
Statistieken van CosmicPurple
Tijd on-line:
2 maanden 1 dagen 5 uur 3 minuten 6 seconden
Laatst on-line:
17 maart 2024 - 20:40
Geregistreerd op:
7 jan 2009 - 22:26
Aantal bezoekers:
19420
Aantal woorden:
283889
FanFiction van CosmicPurple
Gastenboek van CosmicPurple
TWINcest zei op 6 okt 2009 - 14:38:
Ik weet ook wel dat jij ze waardeerd <33
Maar toch.
Mijn verhalen vragen heel erg om geduld. En veel leden hebben dat niet.
Eyes of a Stranger is een goed voorbeeld. Jullie moeten al zo lang wachten tot er eindelijk eens echt contact is met de vampier, maar dat gaat gewoon lang duren en dan wordt mijn verhaal als 'saai' bestempeld :'[
Ik weet ook wel dat jij ze waardeerd <33
Maar toch.
Mijn verhalen vragen heel erg om geduld. En veel leden hebben dat niet.
Eyes of a Stranger is een goed voorbeeld. Jullie moeten al zo lang wachten tot er eindelijk eens echt contact is met de vampier, maar dat gaat gewoon lang duren en dan wordt mijn verhaal als 'saai' bestempeld :'[
Vespertine zei op 6 okt 2009 - 14:26:
...wel, dan is het officieel: alle Oliviers zijn godvergeten lekker maar ze dienen het best ontmand te worden door een goedgeplaatste knie van zowel jou als mij. (Hij heet ook Olivier. En ik hou van hem. Maar misschien idealiseer ik hem ook in mijn hoofd, en hij verdient geluk maar ook weer neit want hij heeft me als stront behandeld maar als hij morgen hier voor mijn deur zou staan omdat hij problemen heeft, is hij sowieso weer welkom in mijn armen ondanks dat ik hem het liefst een goede knie- en kopstoot wil geven. En zijn gezicht eens goed openkrabben. En zijn lul afsnijden zodat die niet in Paulien kan.)
...wel, dan is het officieel: alle Oliviers zijn godvergeten lekker maar ze dienen het best ontmand te worden door een goedgeplaatste knie van zowel jou als mij. (Hij heet ook Olivier. En ik hou van hem. Maar misschien idealiseer ik hem ook in mijn hoofd, en hij verdient geluk maar ook weer neit want hij heeft me als stront behandeld maar als hij morgen hier voor mijn deur zou staan omdat hij problemen heeft, is hij sowieso weer welkom in mijn armen ondanks dat ik hem het liefst een goede knie- en kopstoot wil geven. En zijn gezicht eens goed openkrabben. En zijn lul afsnijden zodat die niet in Paulien kan.)
TWINcest zei op 6 okt 2009 - 14:25:
Oki, zaterdag dus.
Maar dan wel lekker vroeg !
Ik moet even langs het station om te kijken hoe en laat.. probeer ik morgen dan wel.
Damn, ik heb ook zo'n zin!!!
Maar op dit moment zit ik ook een beetje in een dipje. Ik heb een beetje het gevoel dat mijn verhalen niet zo aanslaan als bij andere.. opzich niet zo vreselijk, maar het motiveerd me niet veel. Het is dat ik goed ga met mijn vampierverhaal, maar dat is om andere redene.
Oki, zaterdag dus.
Maar dan wel lekker vroeg !
Ik moet even langs het station om te kijken hoe en laat.. probeer ik morgen dan wel.
Damn, ik heb ook zo'n zin!!!
Maar op dit moment zit ik ook een beetje in een dipje. Ik heb een beetje het gevoel dat mijn verhalen niet zo aanslaan als bij andere.. opzich niet zo vreselijk, maar het motiveerd me niet veel. Het is dat ik goed ga met mijn vampierverhaal, maar dat is om andere redene.
TWINcest zei op 6 okt 2009 - 14:21:
Hell Yeah!
Ik denk dat mijn kleine hartje het niet meer aan kan als ik weer niet kan komen *kijkt zielig*
Maar als ik vrijdag kom, is het pas na 19 uur??
Dus dan ben ik heel laat bij jou ><
En ik vroeg mij af of ik een keertje Gent mocht zien.. dat lijkt mij echt leuk Ãâ
Love.
Hell Yeah!
Ik denk dat mijn kleine hartje het niet meer aan kan als ik weer niet kan komen *kijkt zielig*
Maar als ik vrijdag kom, is het pas na 19 uur??
Dus dan ben ik heel laat bij jou ><
En ik vroeg mij af of ik een keertje Gent mocht zien.. dat lijkt mij echt leuk Ãâ
Love.
(Ik dacht echt: "......you GOT to be kidding me!" toen ik die naam las _o_)
En ja, idd. Wat moet je daarmee? En dan krijg je ook reacties als "Die jongen is u niet waard" en "Gij gaat iemand ontmoeten die veel beter bij u past!" ...maar het ding is; Olivier past wél bij mij?
Het heeft me weer een tijdje gekocht om het toe te kunnen geven, maar het is zo. Het kostte me ook een hele tijd om toe te geven dat ik echt wel van hem hou, en ik denk dat ik ook het best ermee omga in de zin van: wachten en geduld hebben, er voor hem zijn ondanks al zijn zakkerigheid en erin blijven geloven uiteindelijk. Want eerlijk, ik zal ook nooit een tweede persoon ontmoeten als ik blijf rondlopen met het gedacht: "My life is over." want zo voel ik me als ik hem niet in mijn leven heb, op geen enkele manier. En nu sms'en we heel af en toe weer, en heel af en toe facebook chat'en we en zo.
Er is geen touw aan hem vast te knopen, maar ik denk dat van alle mensen IK wel degene ben die hem het best kent en die hem het best kan doorzien.
Waarom hij bij mij past? Omdat hij een ongelofelijk crybaby is, een vrouw van het ergste soort, een vreselijk, oninzichtelijk complexe figuur en heel onvolwassen. Er is geen enkel meisje dat ik ken, dat zo'n anti-man als liefje wil. ...maar waar Olivier denkt als een echte vrouw, op bepaalde vlakken in die relatie, daar denk ik gewoon als een echte man. Als vriendinnen gefrustreerd klagen over hun liefjes of exen, dan denk ik: "Maar dat is toch logisch?" of: "Ik deed dat ook? Da's normaal?"
Dus wat voor een niet-oer-mannelijke crybaby hij ook is, ik wil net voor hem zorgen. Ik wil diegene zijn die hem relativeert. Ik wil diegene zijn die hem vasthoudt want andersom is te normaal. En bovendien passen we perfect in elkaar: mijn hoofd past perfect in het... gaatje tussen zijn kaak en zijn schouder.
EN PAULIEN IS LEKKER GROTER DAN HEM. Hoop dat het hem uitermate gaat irriteren. En dat ze hem beu wordt. En dat hij gewoon een voorwerp van begeerte nodig heeft om zijn pik in te dumpen omdat hij mij niet heeft. Hah. En ze is twee jaar ouder. En ze doet grafisch ontwerp en dat wil ik ook doen maar ik heb met mijn hoofd gekozen voor taal- en letterkunde, omdat ik niet durfde voor iets specifieks als grafisch ontwerp of fotografie of journalistiek. En ze is mooi. En tof. Kut.
Het is gewoon gevaarlijk om het te gaan vergelijken met het vijfde jaar middelbaar, maar het is het draaglijkst om te doen. Want sinds de zomervakantie van 4 op 5 waren we dikke vrienden geworden, hij was mijn beste vriend en in september van het vijfde middelbaar merkte ik dat ik vooral naar school ging om in de pauze hém te zien. (Zaten in andere klassen.) En een vriendin zei al: "Jullie hebben sterretjes in jullie ogen als jullie elkaar zien." Ik lachen natuurlijk, haha. Trouwens, hij was op iemand anders verliefd, dacht ik toen. Hij zei dat altijd, dat hij zo verliefd was op een meisje dat hij het neit durfde te zeggen, dus ik hem aanmoedigen van het wel te zeggen. En toen zou hij haar gaan bellen, anderhalf uur stond zijn MSN-status op "Aan de telefoon". Komt hij later terug: "Ik durfde niet." En toen op 12 oktober zei hij dat hij verliefd was op MIJ, maar de oen vroeg er gelijk bij of ik iets met hem wilde beginnen terwijl IK, klein grijs onzeker muisje, nog lang en breed moest verwerken dat iemand überhaupt op me viél - terwijl ik uit voorzorgsmaatregelen maar tegen mezelf had gezegd: "Alle jongens zijn vrienden, want verliefd zijn is zo kut."
Ik zei dus nee, en hij nam prompt een ander lief. Ja hallo, natuurlijk wilde ik hem! Dus toen hadden we zo'n vier maanden ruzie omdat hij het stom vond dat ik niet met Annelies kon omgaan. ^^"
Eind februari schreef ik hem een brief met uitleg, en we maakten het goed maar niemand zei het aan Annelies en dat vond ik - goede ziel - zo achterbaks dat ik het haar maar zelf zei. Zij laaiend, hem een ferme pets gegeven, hij keek zo boos naar me dat ik dacht dat hij kwaad was dus ik durfde de rest van de dag niet meer naar hem toe te gaan. Bleek dat hij wel op me stond te wachten om nog te praten, maar ik durfde niet en hij vatte dat weer fout op. Hup, hij weer samen met Annelies, maar eind maart dumpte hij haar toch. Een dag later gingen we voor 3 dagen naar Engeland met het hele vijfde jaar. Daarop wilde hij met me praten, maar door een misverstand zat de kamer vol met vrienden dus toen heeft een vriendin ons samen in een andere kamer gezet. Hup, snelsnel goedmaken, knuffelen, traantjes wegvegen. En man, ik was zo gelukkig. Ik heb vier maanden als een zombie geleefd, ik herinner me nauwelijks iets van die periode dat hij niet in mijn leven was, behalve dat ik toen ik thuiskwam van school in die periode het huis nog tot 6u voor mij alleen had, dus van 5 tot 6 draaide ik keihard en knallend The Rasmus en Evanescence en 30STM door mijn stereoboxen, om af te reageren en keihard te huilen. En 's avonds in bed ook. Dat was de beste manier om de dag door te komen.
Maar onze relatie ging ook helemaal niet meer goed sinds ik in Leuven zat en hij is zo'n moeilijk persoon maar ik was ook bang en bla en we hebben allebei fouten gemaakt en ik weet ook wel dat als ik anders had gereageerd (ook ivm mijn ouders; die hebben me heel erg beïnvloed en ik neem het hen eigenlijk best kwalijk) dat die relatie wrs ook anders gegaan was.
Toen in maart maakte ik het eindelijk uit, omdat we elkaar kapot maakten. Een week later stond hij in Leuven om het goed te maken maar ik had tijd nodig om uit die oude relatie te rollen en een nieuwe te beginnen. En hij wilde me die tijd niet geven; niet te veel alleszins. Daarna volgde een tijd van half-liefjes zijn, half-vrienden zijn, half-ennemies zijn. Op Werchter werden we weer een koppel, maar niemand wist dat omdat als het niet werkte, we ook niet wilden dat iedereen er weer van wist. De dag voor Pukkelpop moest ik hem bellen, zegt hij: "Het is uit." Allemaal best, maar NIET op de dag dat ik, na weken moeilijkheid, eindelijk besloten had dat dat gekke gevoel in mijn buik gemis was en liefde en dat ik er echt voor wilde gaan met hem.
Enfin. Ik zou nu echt wel volhouden, sprak ik mijzelf toe, en idd: een week later gaf hij al toe dat hij het nooit had mogen uitmaken en dat hij me terug wilde. Maar ik hield vol en we werden heel goede vrienden.
In september kreeg hij het moeilijk, dat merkte ik. Hij zocht steeds meer contact, en 2/3 weken terug kon ik gewoon keihard oppikken dat hij niet alleen op een vriendenmanier complimenten gaf oid. Vrijdagochtend 25 september hing hij huilend aan de telefoon: "Ja, waarom denk je dat ik zo kwaad was omdat je met Marijn weg ging? IK BEN VERLIEFD OP U. Ik wil u terug Natascha .___."
JA WAT DENKT DIE SUL DAN? DAT IK EEN ROBOT ZONDER GEVOELENS BEN? Blijkbaar wel. Want zaterdagavond was er een fuif waar ik niet naartoe kon (geen vervoer), en sinds zaterdagavond liet hij niets meer weten. Maandagmiddag - ik had me net een voorraad heerlijk eten aangeschaft voor op kot - belt hij me: "Ja, ik heb een nieuwe vriendin en ik wil niet dat je dat van iemand anders hoort." PAULIEN NATUURLIJK. Waar hij al maanden verliefd op was, maar toch ook op mij, en daarom hield ij mij maar aan het lijntje omdat hij niet wist of zij hem ook wilde.
Echt, anderhalve dag later al meteen? *zucht* Ik haat hem, maar ik heb hem maar een week kunnen negeren. Hij zei dat hij er voor me zou zijn en dat hij me niet kwijt wilde, omdat ik een van zijn beste vriendinnen ben en omdat ik hem het best ken van iedereen (dat is ook zo, tenzij Paulien een instant update heeft gekregen van zijn diepste zielenroerselen). Maar ik kon dat echt niet, ik moest even afstand hebben om te beslissen óf en zo ja hoé ik hem nog in mijn leven wilde.
Hij heeft me een paar dagen ge-sms't en gebeld, op fb een bericht achter gelaten op de chat, en dat was het. Hoppa. Ineens was hij kwaad "voor wat jij mij hebt aangedaan!" - de crybaby kwam boven: hij vond dat ik het hem had aangedaan dat ik hem negeerde. Like, eh? Toen heb ik eventjes moeten lachen. Zo is hij dus. ...en toch kan ik hem niet haten, toch wil ik diegene zijn die voor hem zorgt. Hij is een baby, een stomme onvolwassen zak, en ik hou van hem. *zucht*
Dus zondagavond heb ik het een beetje... goedgemaakt met hem. We sms'en nu, nogal oppervlakkig en ik ga ook zo neutraal mogelijk blijven - maar ik denk dat ik hem wel goed genoeg ken om te weten dat hij me mist als hij me sms't. ...toch? ._.
Intussen heb ik When The World Comes Down gekocht van AAR en draai ik het plat. Another Heart Calls en I Wanna en Gives You Hell zijn gewoon ONZE liedjes.
Ik haat hem.
En ik hou van hem.
Hij is geen vergissing, hij is waar mijn leven om gaan draaien is. En hij zag dat niet, hij moest zien dat hij op nr. 1 stond maar dat kon ik niet laten zién, dat wás gewoon zo. Alles draait om hem, heel mijn wezen ademt Olivier uit. Hij en mijn liefde voor hem, dat maakt deel uit van mijn DNA-structuur, ik krijg het er niet uit en het is gwn zo. ...maar uiten? Zo ben ik niet. Ik ben niet die romantische ziel die (L)OLIVIER in haar msn-naam zet (1x, ik ging bij een NL'se vriendin logeren en ik wist dat hij het moeilijk had daarmee, hij was razend kwaad en hij vermoedde wrs dat ik bij mijn 7 andere liefjes ging slapen of zo, maar ik zette me over mijn geïrriteerdheid en ik voelde me zó verliefd dat ik het deed, ondanks dat het helemaal niet Nataschalike is om daar zo mee te koop te lopen). Al die liefdesdinges op FB - niks voor mij. Wel subtiele nicknames, lyrics of zo.
Oké.
Ik overwin in het langste-zeurverhaal-posten.