Hoofdcategorieën
Home » Eliros
Eliros
Voornaam:
Elise
Status:
Woonplaats:
-
Leeftijd:
22
Hobby's:
-
Website:
Kort iets over Eliros:
He would see the realm burn
if he could be king of the ashes
if he could be king of the ashes
Statistieken van Eliros
Tijd on-line:
1 maanden 4 dagen 21 uur 46 minuten 22 seconden
Laatst on-line:
18 maart 2020 - 14:39
Geregistreerd op:
13 mei 2009 - 16:22
Aantal bezoekers:
9844
Aantal woorden:
28926
FanFiction van Eliros
Gastenboek van Eliros
xNadezhda zei op 6 feb 2011 - 13:11:
Ik dacht lente, maar in elk geval pas vanaf 2010, yes. (:
Ik dacht lente, maar in elk geval pas vanaf 2010, yes. (:
xEmma zei op 5 feb 2011 - 20:19:
Haha, ik vind die inleiding op de site leuk ^^
En het is idd goed dat je er aan begint te wennen. Ik schrijf steeds een dag of drie heel veel, dan een paar weken niet, dan weer drie dagen heel veel, etcetera etcetera.
Ik heb niet echt een hekel aan school zelf. Ik kan daar best een dagje zitten. En ik zou theoretisch gezien ook nog wat huiswerk kunnen maken. Maar het is altijd zo veel. En ik zie er nooit het nut van in. En ik heb er gewoon nul plezier aan. Dus dan doe ik het niet, stel ik het uit en raak ik uiteindelijk in zieke stress en meld ik me om de zoveel tijd ziek om presentaties en zo niet te hoeven doen, haha.
Ik ben bang dat als ik een lang verhaal ga schrijven, het inderdaad echt heel erg saai gaat worden. Ik heb meestal een rode draad, en ik vind het lastig om allemaal kleine zijpaadjes te verzinnen en op te schrijven, als je snapt wat ik bedoel x). Het gaat dat gewoon te lang over een onderwerp, denk ik. En ik vind mijn eigen verhalen veel te snel irritant , haha.
Nou, het gaat dus over een meisje dat heel veel problemen over zich heen krijgt. Ik ben bang dat mensen gaan denken dat het over mij gaat [ wat dus ook een beetje zo is], en dat ze zich dan schuldig gaan voelen of iets in die richting. Want ik heb écht heel veel problemen over mij heen gekregen, maar ik neem niemand iets kwalijk, ik voel me juist vereerd dat er zoveel mensen mij vertrouwen. Maar ik had even een inzinking toen ik dit verhaal verzon, en ben bang dat mensen me anders gaan behandelen door het verhaal. Snap je het, ongeveer?
& ik denk oprecht dat het ongeloofwaardig is voor iemand die niet mij is. Wie heeft er nou drie vriendinnen met anorexia [waarvan een is opgenomen], drie andere vrienden die thuis worden mishandeld, een vriend met gedachtes die richting suïcidaal gaan en nog veel meer vrienden met dat soort, maar ook heel veel met minder ernstige, problemen? Of onderschat ik het leed dat deze wereld is aangedaan en is dit normaal?
En ik ben blij dat je de inleiding leuk vond (:
Haha, ik vind die inleiding op de site leuk ^^
En het is idd goed dat je er aan begint te wennen. Ik schrijf steeds een dag of drie heel veel, dan een paar weken niet, dan weer drie dagen heel veel, etcetera etcetera.
Ik heb niet echt een hekel aan school zelf. Ik kan daar best een dagje zitten. En ik zou theoretisch gezien ook nog wat huiswerk kunnen maken. Maar het is altijd zo veel. En ik zie er nooit het nut van in. En ik heb er gewoon nul plezier aan. Dus dan doe ik het niet, stel ik het uit en raak ik uiteindelijk in zieke stress en meld ik me om de zoveel tijd ziek om presentaties en zo niet te hoeven doen, haha.
Ik ben bang dat als ik een lang verhaal ga schrijven, het inderdaad echt heel erg saai gaat worden. Ik heb meestal een rode draad, en ik vind het lastig om allemaal kleine zijpaadjes te verzinnen en op te schrijven, als je snapt wat ik bedoel x). Het gaat dat gewoon te lang over een onderwerp, denk ik. En ik vind mijn eigen verhalen veel te snel irritant , haha.
Nou, het gaat dus over een meisje dat heel veel problemen over zich heen krijgt. Ik ben bang dat mensen gaan denken dat het over mij gaat [ wat dus ook een beetje zo is], en dat ze zich dan schuldig gaan voelen of iets in die richting. Want ik heb écht heel veel problemen over mij heen gekregen, maar ik neem niemand iets kwalijk, ik voel me juist vereerd dat er zoveel mensen mij vertrouwen. Maar ik had even een inzinking toen ik dit verhaal verzon, en ben bang dat mensen me anders gaan behandelen door het verhaal. Snap je het, ongeveer?
& ik denk oprecht dat het ongeloofwaardig is voor iemand die niet mij is. Wie heeft er nou drie vriendinnen met anorexia [waarvan een is opgenomen], drie andere vrienden die thuis worden mishandeld, een vriend met gedachtes die richting suïcidaal gaan en nog veel meer vrienden met dat soort, maar ook heel veel met minder ernstige, problemen? Of onderschat ik het leed dat deze wereld is aangedaan en is dit normaal?
En ik ben blij dat je de inleiding leuk vond (:
Zo ongeveer, ja. I think. Maar ik weet dat ook nooit zo precies, dus als je het zeker wilt weten, moet je het aan Bo vragen. :3