Mijn beurt. Het is mijn beurt. Mijn handen worden klam en ik stuntel met de rok van de jurk. Jurken, iets wat ik verschrikkelijk haat, maar mijn stylist heeft me er toch een aangetrokken. Een met een verschrikkelijk strak lijfje nog wel. Ik werp even een moeilijke blik naar Thresh en hij helpt me opstaan. Dan loop ik naar het podium. Ceaser staat met een brede glimlach boven aan het trapje en helpt me galant het podium op. Ik geef hem een zure glimlach en ga op een van de twee stoelen zitten. 'Zo Sharon. Daar zit je dan.' Ik trek een wenkbrauw op. 'Als je maar weet dat ik hier niet voor mijn lol zit.' Er trekt een zenuwtrek over Ceaser's wang en hij glimlacht ongemakkelijk. 'Ehm, ja natuurlijk. Wie zit hier wel voor zijn lol?' Ik glimlach liefjes. 'Jij, de spelmakers, moet ik doorgaan?' Ceaser schud snel zijn hoofd en friemelt wat aan zijn pak. 'Oke, ehm goed. Wat vind je van Thresh als je partner? Ik zag jullie onderonsje wel.' Met een dead glare staar ik hem aan. 'Hij hielp me alleen maar even opstaan omdat mijn stylist me een belachelijke jurk heeft aangetrokken. Meer niet.' Ik zie dat Ceaser nerveus word. Mooi zo. 'Juist ehm oke ehm. Wie wacht er thuis op je als je zou winnen? Een vriendje misschien?' 'Niemand,' zeg ik ijskoud. 'Geen vriendjes, geen familie.'
'En waarom dan wel niet?' vraagt Ceaser nieuwsgierig. 'Omdat ze zijn vermoord door het Capitool.' En met die woorden gaat de Buzzer. Vreemd, ik zou toch zweren dat ik nog wat tijd had. Nou ja. Ceaser helpt me opstaan en begeleid me naar het trapje. Vervolgens loop ik terug naar mijn plaats en kijk naar de laatste interviews. Zo, daar ben ik ook weer vanaf.