Hoofdcategorieën
Home » ijstheetjuh3
ijstheetjuh3
Voornaam:
Lesya
Status:
Woonplaats:
...
Leeftijd:
-
Hobby's:
.........
Website:
-
Kort iets over ijstheetjuh3:
Lesya.
Statistieken van ijstheetjuh3
Tijd on-line:
1 weken 3 dagen 15 uur 41 minuten 26 seconden
Laatst on-line:
4 feb 2017 - 17:20
Geregistreerd op:
24 juli 2009 - 22:48
Aantal bezoekers:
3196
Aantal woorden:
2487
FanFiction van ijstheetjuh3
Gastenboek van ijstheetjuh3
NovaFlowne zei op 7 okt 2010 - 19:25:
You made me cry.
Jij betekd echt wel hetzelfde voor mij, ifuckingloveyou<3
You made me cry.
Jij betekd echt wel hetzelfde voor mij, ifuckingloveyou<3
NovaFlowne zei op 24 feb 2010 - 13:14:
Het kan gewoon nog niet. Daar hebben ze nog geen auteurs rechten voor.
Natuurlijk <3
In het begin zat ik nog vet rustig thuis op de bank. Ik was namelijk al enorm vroeg thuis. Eenmaal een uur voor vertrek kwam de spanning toch wel omhoog. Niet alleen omdat ik Tokio Hotel echt en live ging zien en horen, maar ook vanwege de treinreis. Ik had namelijk nog nooit in een trein gezeten en ik vind dat doodeng. Uiteindelijk viel het wel mee, behalve dan dat mijn broer enorm irritant was en de mensen daar ook.
De trein had vijf minuten vertraging! Ik schrok me dood en maakte me meteen al ongerust, want als deze trein vertraging had dan zou ik te laat komen voor de volgende trein. Wat uiteindelijk dus niet gebeurde. We waren met de stoptrein naar Utrecht Centraal. Komen we daar aan wij al snelwandelen naar de volgende, we hadden nog maar 3 minuten. Mijn broer zei dat we naar spoorlijn 14b moesten, dus niet. Er stonden daar hele andere plaatsnamen én tijd. Dus ik snel de routeplanner erbij halen, bleek het 8b te zijn. Wij rennen naar de goede spoorlijn. De trein stond er gelukkig nog en vertrok, toen we er eenmaal in zaten, pas na 10 minuten. Ik helemaal opgelucht.
Toen kwamen we na ongeveer 3 kwartier aan bij Rotterdam centraal. We moesten de metro pakken, maar mijn broer had hoge nood en de metro kwam gelukkig om de kwartier, dus we hadden geluk. Wij naar de wc, rennen naar de metro. Op twee minuten gehaald, naar de halte zuidplein. vanaf daar moesten we negen minuten lopen naar Ahoy. We zagen het al in de verte, dus het was net 2 minuten.
Jeeeez!!! Wat een mensen! Ik wou rechtsomkeerd naar huis maken. Ik kan niet tegen enorme drukten en de hoofdpijn kwam al. Ik stond al te trillen op mijn benen, en het werd alsmaar erger. Uiteindelijk zijn we eerst maar iets gaan eten en daarna gingen we in de rij staan. Wij hadden zitplaatsen dus we hadden een veeeeel kleinere rij. Ik blij. Kaartjes gescand.(we mochten trouwens eerder naar binnen vanwege de kou, normaal 7 uur en het was pas half 6) Ik had me enorm druk gemaakt om die kaartjes. We hadden namelijk Ticket Direct. Dus je moest ze uitprinten. We kwamen erin. Nog een opluchting.
We gingen onze plaatsen opzoeken. Zaten we zowat áchter het podium. We konden bijna niets zien. Wel dat ze het podium op en af gingen. Uit eindelijk omdat er niemand meer op de rijen voor ons ging zitten, gingen wij daar maar zitten. Toen konden we het allebei zien. En dat ze op het podium liepen en het optreden. Ik zat aan Toms kant. Hij is in het echt nog veel leuker.
Ik kon me maar niet realiseren dat ik echt bij een live optreden was. Ik had het gevoel dat ik naar een live video zat te kijken, maar het was hartstikke echt.
We hadden wel enorm vertraging en het duurde extreem lang voor ze opkwamen. Om ongeveer kwart over 7 kwam de support act. Only 7 days left, of zo. Ik vond het geen zak aan.
Ze waren om 8 uur klaar, eindelijk, met hun optreden. Elke keer als ze Tokio Hotel zeiden ging de zaal op maximaal volume. Ik was echt bang dat ik gehoorschade op zou lopen. *kuch*
Uiteindelijk stonden ze dus om tien voor half negen zelf op het podium.
We zagen Tom al op zijn trap, met gitaar in de aanslag, staan. De muziek was al begonnen.
Er stond trouwens een enorme bol op het podium, waar Gustav in zat, met zijn drums. En die ging helemaal open. Vet cool. Het gegil alleen niet.
Bill kwam daarachter vandaan met zijn aliencostuum. Die overigens wel heel erg mooi was. Hij heeft 5 keer van outfit gewisseld trouwens.
Noise was het eerste nummer. Verder weet ik de volgorde niet zo goed meer, maar ze speelde Ready, set, go!, Monsoon, Break Away, The World Behind My Wall, Zoom in To me(daarbij kwamen ze uit het podium, op een platform, en Tom zat achter een enorme zwarte piano en Bill zong natuurlijk. Op het einde van het liedje kwam er vuur uit die piano. Cool), Dark Side Of The Sun, Humanoid(akoestisch en in het duits), Pain of love, Love & Death, In Your Shadow(I Can Shine. Toen ging Bill zitten op het podium), Phantomrider, Human Connect To Human, Automatic, Alien, Hey You, Screamin'. Misschien ben ik er een vergeten, maar ik weet het niet allemaal meer op volgorde. Het was voor mij echt een aparte ervaring. Wacht Forever now ook. Bij sommige liedjes kwamen er trouwens ook vuur uit het podium. Het werd vet warm!
Tussendoor gooide Tom, Bill en Georg ook water uit hun vlesjes naar het public en op het einde ook handdoeken en plectrums.
Op het aller einde. Werden er rode confetti uit buizen geblazen het publiek in. Tom, Bill en Georg gingen ook in die Bal staan en toen ging hij dicht en was het afgelopen. Dat was wel enorm jammer...
Maar ik zou zo weer gaan, dat zeker.
Het kan gewoon nog niet. Daar hebben ze nog geen auteurs rechten voor.
Natuurlijk <3
In het begin zat ik nog vet rustig thuis op de bank. Ik was namelijk al enorm vroeg thuis. Eenmaal een uur voor vertrek kwam de spanning toch wel omhoog. Niet alleen omdat ik Tokio Hotel echt en live ging zien en horen, maar ook vanwege de treinreis. Ik had namelijk nog nooit in een trein gezeten en ik vind dat doodeng. Uiteindelijk viel het wel mee, behalve dan dat mijn broer enorm irritant was en de mensen daar ook.
De trein had vijf minuten vertraging! Ik schrok me dood en maakte me meteen al ongerust, want als deze trein vertraging had dan zou ik te laat komen voor de volgende trein. Wat uiteindelijk dus niet gebeurde. We waren met de stoptrein naar Utrecht Centraal. Komen we daar aan wij al snelwandelen naar de volgende, we hadden nog maar 3 minuten. Mijn broer zei dat we naar spoorlijn 14b moesten, dus niet. Er stonden daar hele andere plaatsnamen én tijd. Dus ik snel de routeplanner erbij halen, bleek het 8b te zijn. Wij rennen naar de goede spoorlijn. De trein stond er gelukkig nog en vertrok, toen we er eenmaal in zaten, pas na 10 minuten. Ik helemaal opgelucht.
Toen kwamen we na ongeveer 3 kwartier aan bij Rotterdam centraal. We moesten de metro pakken, maar mijn broer had hoge nood en de metro kwam gelukkig om de kwartier, dus we hadden geluk. Wij naar de wc, rennen naar de metro. Op twee minuten gehaald, naar de halte zuidplein. vanaf daar moesten we negen minuten lopen naar Ahoy. We zagen het al in de verte, dus het was net 2 minuten.
Jeeeez!!! Wat een mensen! Ik wou rechtsomkeerd naar huis maken. Ik kan niet tegen enorme drukten en de hoofdpijn kwam al. Ik stond al te trillen op mijn benen, en het werd alsmaar erger. Uiteindelijk zijn we eerst maar iets gaan eten en daarna gingen we in de rij staan. Wij hadden zitplaatsen dus we hadden een veeeeel kleinere rij. Ik blij. Kaartjes gescand.(we mochten trouwens eerder naar binnen vanwege de kou, normaal 7 uur en het was pas half 6) Ik had me enorm druk gemaakt om die kaartjes. We hadden namelijk Ticket Direct. Dus je moest ze uitprinten. We kwamen erin. Nog een opluchting.
We gingen onze plaatsen opzoeken. Zaten we zowat áchter het podium. We konden bijna niets zien. Wel dat ze het podium op en af gingen. Uit eindelijk omdat er niemand meer op de rijen voor ons ging zitten, gingen wij daar maar zitten. Toen konden we het allebei zien. En dat ze op het podium liepen en het optreden. Ik zat aan Toms kant. Hij is in het echt nog veel leuker.
Ik kon me maar niet realiseren dat ik echt bij een live optreden was. Ik had het gevoel dat ik naar een live video zat te kijken, maar het was hartstikke echt.
We hadden wel enorm vertraging en het duurde extreem lang voor ze opkwamen. Om ongeveer kwart over 7 kwam de support act. Only 7 days left, of zo. Ik vond het geen zak aan.
Ze waren om 8 uur klaar, eindelijk, met hun optreden. Elke keer als ze Tokio Hotel zeiden ging de zaal op maximaal volume. Ik was echt bang dat ik gehoorschade op zou lopen. *kuch*
Uiteindelijk stonden ze dus om tien voor half negen zelf op het podium.
We zagen Tom al op zijn trap, met gitaar in de aanslag, staan. De muziek was al begonnen.
Er stond trouwens een enorme bol op het podium, waar Gustav in zat, met zijn drums. En die ging helemaal open. Vet cool. Het gegil alleen niet.
Bill kwam daarachter vandaan met zijn aliencostuum. Die overigens wel heel erg mooi was. Hij heeft 5 keer van outfit gewisseld trouwens.
Noise was het eerste nummer. Verder weet ik de volgorde niet zo goed meer, maar ze speelde Ready, set, go!, Monsoon, Break Away, The World Behind My Wall, Zoom in To me(daarbij kwamen ze uit het podium, op een platform, en Tom zat achter een enorme zwarte piano en Bill zong natuurlijk. Op het einde van het liedje kwam er vuur uit die piano. Cool), Dark Side Of The Sun, Humanoid(akoestisch en in het duits), Pain of love, Love & Death, In Your Shadow(I Can Shine. Toen ging Bill zitten op het podium), Phantomrider, Human Connect To Human, Automatic, Alien, Hey You, Screamin'. Misschien ben ik er een vergeten, maar ik weet het niet allemaal meer op volgorde. Het was voor mij echt een aparte ervaring. Wacht Forever now ook. Bij sommige liedjes kwamen er trouwens ook vuur uit het podium. Het werd vet warm!
Tussendoor gooide Tom, Bill en Georg ook water uit hun vlesjes naar het public en op het einde ook handdoeken en plectrums.
Op het aller einde. Werden er rode confetti uit buizen geblazen het publiek in. Tom, Bill en Georg gingen ook in die Bal staan en toen ging hij dicht en was het afgelopen. Dat was wel enorm jammer...
Maar ik zou zo weer gaan, dat zeker.
Dat je me liet huilen en dat ik heel veel van je houd <3